Κέιμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου

3ήμερο στη Σκύρο, με τρία φουσκωτά.

Όταν περνάς κάπου απρόσμενα καλά, τότε θέλεις να ξαναγυρίσεις. Λίγο ο τόπος και οι άνθρωποι, λίγο και η καλή παρέα, δημιουργούν κάτι σαν απωθημένο. Παρόρμηση επιστροφής, που την ψάχνεις σε κάθε ευκαιρία.

Η Σκύρος, μπήκε στις περιπλανήσεις της παρέας μου το καλοκαίρι – εμείς πήγαμε αλλού, λίγο μετά τις Σποράδες, κάπου στη ρότα της επιστροφής. Και θα εξηγήσω αμέσως το πώς και το γιατί, μέσα από τις περιγραφές τους.

Πρώτος, πήγε ‘να δει’ ο Γιάννης με το BOLTON. Πλησίασε στο ντόκο και μια φιλική φιγούρα του σήκωσε το ρεμέτζο, λέγοντας του … παρακαλώ κύριε, εδώ θα δέσετε. Ο πρώτος δισταγμός πήγε περίπατο και ακολούθησαν οι υπόλοιποι, τέσσερα ακόμη σκάφη. Όλοι με το ρεμέτζο τους, χωρίς άγκυρες κλπ. Αλλά μόνο με πρυμάτσες. Και αφού τακτοποιήθηκαν όλοι, η φιγούρα συνέχισε … λοιπόν, σε πέντε λεπτά όλοι εδώ, ενημέρωση κυβερνητών … Άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους, αλλά ακολούθησαν την … εντολή. Όπου, η φιγούρα τους συστήθηκε: Λαδόπουλος Γιώργος, υπεύθυνος της μαρίνας, στη διάθεση τους ΟΛΟΚΛΗΡΟ το 24ωρο. Τους έδωσε και το κινητό του. Ότι ήθελαν, από εκείνον. Τους είπε ακόμη που θα φάνε, που θα κοιμηθούν, από πού θα νοικιάσουν αυτοκίνητο, τα δρομολόγια του λεωφορείου, του πλοίου. Στο ντόκο, λειτουργούσε μία μικρή υπαίθρια δανειστική βιβλιοθήκη. Άφηνες αυτό που είχες διαβάσει και έπαιρνες ένα άλλο, για να το επιστρέψεις, να πάρεις άλλο κλπ. Τα pillars, είναι φωτιζόμενα, υπάρχει άπλετος φωτισμός το βράδυ, parking για ποδήλατα και δύο μεγάλα καρότσια για μεταφορά προμηθειών από το super market. Και όταν φτάσαμε εκεί, στη δική μας βόλτα, μας έδειξαν και τα ‘μπάνια’. Λουτήρες και τουαλέτες, για χρήση μόνο από τα πληρώματα, που το καλοκαίρι έχουν μόνιμο άνθρωπο που τα φροντίζει. Και το κερασάκι, από τις διηγήσεις τους. Την άλλη μέρα το πρωί, έπλεναν τον ντόκο με πλυστικό μηχάνημα υψηλής πίεσης. Ε; …

Βέβαια, κάποιος είχε το όραμα, αλλά και το … στομάχι, για να τα οργανώσει όλα αυτά. Κυριάκος Αντωνόπουλος, πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου. Και αν σας πουν πουθενά, πως δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, να τους στείλετε πεσκέσι, για να μάθουν πως ΟΛΑ είναι δυνατά, φτάνει να το θέλεις και να το πιστεύεις.

Όπως και να το κάνεις, τους υπόλοιπους μας είχε φάει η περιέργεια. Θυμόμουνα τη Λιναριά με το λιμάνι … εποχής και όλα ετούτα με έκαναν να αναρωτιέμαι αν όλα ετούτα τα καλά, συμβαίνουν εδώ, σε αυτή τη χώρα. Και επειδή δεν κάνει να μένεις με την απορία, στο άκουσμα της πρότασης για ένα νοσμπετεράκι με το μέρος, απλά ψάξαμε να βρούμε το ‘κενό’ τριήμερο. Ε, δεν δυσκολευτήκαμε …

Υπήρξε όμως μια ιδιομορφία στο μάζεμα. Και εννοώ, πως δεν γινόταν να φύγουμε όλοι μαζί. Το ένα φουσκωτό, με το γνωστό πλήρωμα της Κωνσταντινούπολης, θα έπεφτε από τον Άγιο Κωνσταντίνο, διότι εκεί διαχειμάζει. Τα άλλα δύο 10μετρα Eagle, κανονικά από την Ανάβυσσο, με συνολικά εννέα άτομα πλήρωμα. Άλλαξε όμως αυτό, την ημέρα του απόπλου. Ένας περίεργος θόρυβος σε ένα μοτέρ, επέβαλε την αλλαγή του σκάφους με το Bolton. Αυτό, κόστισε κάτι έξτρα καφέδες και δύο ώρες καθυστέρηση στον απόπλου.

Εμείς οι άλλοι, ξεκινήσαμε από την Αθήνα λίγο πριν τις οκτώ και περασμένες δέκα, ήμασταν στο νερό. Ο καιρός? Απλά τέλειος. 35 κόμβους, κουβεντούλα, βιντεάκια και χωρατά, για να περάσουν οι τρεις ώρες μέχρι να δέσουμε. Αυτή η ηρεμία στο ταξίδι, μας έδινε την ευχέρεια, να απολαύσουμε το εναλλασσόμενο τοπίο της καταπράσινης Εύβοιας. Περάσαμε τα Λιχαδονήσια, το φάρο, τους Ωραιούς, το Αρτεμίσιο και ανοιχτήκαμε στο Αιγαίο, με τη Σκύρο να αχνοφαίνεται μπροστά μας.

Η Σκύρος είναι το νοτιότερο νησί των Βορείων Σποράδων. Βρίσκεται ανατολικά της Εύβοιας, από την οποία απέχει γύρω στα 22 μίλια και είναι το μεγαλύτερο σε έκταση νησί των Σποράδων - 210 τ. χλμ. - με πληθυσμό περί τους 2.600 κατοίκους. Το νησί, κατά το μεγαλύτερο μέρος, είναι ορεινό κυρίως στα νοτιοανατολικά, όπου υπάρχουν τα όρη Κόχυλας (792 μ.), Κουμάρι, Πιριώνες και Φανόφτης. Το βόρειο τμήμα καλύπτεται από πυκνό πευκοδάσος, ενώ στα διαδοχικά υψώματα και βουνά δεσπόζει η κορυφή Όλυμπος. Στο νότιο τμήμα κυριαρχεί ο ορεινός όγκος του Κόχυλα (792 μ.), ενώ τα βουνά είναι χέρσα και βραχώδη. Κατά μία έννοια, το βόρειο κομμάτι συγγενεύει με τα φυσικά τοπία που συναντά κανείς στις Σποράδες και τη βόρεια Εύβοια, ενώ το νότιο με τα τοπία της νότιας Εύβοιας αλλά ακόμα και των Κυκλάδων.

Το κλίμα του νησιού χαρακτηρίζεται από δροσερά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες με μέση ετήσια θερμοκρασία 17 βαθμούς Κελσίου. Στα δυτικά σχηματίζονται οι όρμοι Καλογριάς, Πεύκου, Αγίου Νικολάου και Τριστόμου. Στη δυτική ακτή βρίσκεται το λιμάνι του νησιού, η Λιναριά.

Σύμφωνα με ένα μετα-Ομηρικό μύθο, η Θέτις έκρυψε στην Σκύρο τον γιο της Αχιλλέα, για να τον εμποδίσει να πάει να πολεμήσει στην Τροία. Ντυμένος σαν κορίτσι και με το όνομα του Πύρρα - κόκκινο ή ξανθό στα ελληνικά, είναι κρυμμένος ανάμεσα στις κόρες του βασιλιά Λυκομήδη. Αυτή η φορεσιά δεν τον εμποδίζει να αποκτήσει ένα γιο, τον Νεοπτόλεμο, με την πριγκίπισσα . Ο Οδυσσέας έρχεται στο νησί μεταμφιεσμένος σε μικροπωλητή και φυσικά όλα τα κορίτσια δείχνουν το ενδιαφέρον τους στους στα υφάσματα, τα αρώματα και κοσμήματα. Το μόνο «κορίτσι», που ενδιαφέρεται για τα όπλα είναι, φυσικά, η Πύρρα και ο Οδυσσέας αποκαλύπτει τον Αχιλλέα και τον πήρε μαζί του στην Τροία.

Το 475 π.Χ., ο Κίμων νίκησε τους Δόλοπες και κατέλαβαν ολόκληρο το νησί. Από την ημερομηνία αυτή, έγινε ένα μέρος της συμμαχίας της Δήλου, που αργότερα έγινε στην πράξη η Αθηναϊκή Αυτοκρατορία. Κίμων υποστήριξε ότι έχει βρει τα λείψανα του Θησέα, και τα διακόμισε στην Αθήνα. Το 340 π.Χ. οι Μακεδόνες κατέλαβαν το νησί και κυριάρχησε μέχρι το 192 π.Χ., οπότε ο βασιλιάς Φίλιππος και οι Ρωμαίοι το έθεσαν και πάλι υπό την ηγεμονία της Αθήνας.

Η πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα ή Χωριό ή Σκύρος, η οποία βρίσκεται στο βόρειο-ανατολικό τμήμα του νησιού προς το Αιγαίο πέλαγος. Όμοροι οικισμοί της Χώρας είναι τα Μαγαζιά, ο Μώλος, τα Γυρίσματα και τα Πουριά, οι οποίοι εκτείνονται στα επίπεδα βόρεια της πρωτεύουσας προς τη θάλασσα. Στη βόρεια ακτή, νοτιότερα από τη Χώρα βρίσκονται επίσης οι οικισμοί Ασπούς και Αχίλλι, ενώ στο βόρειο τμήμα του νησιού υπάρχουν επίσης οι οικισμοί Τραχύ, όπου βρίσκεται και το αεροδρόμιο της Σκύρου, και η Ατσίτσα, στις δυτικές ακτές. Το βασικό λιμάνι είναι η Λιναριά, στη νοτιοδυτική ακτή στον ομώνυμο όρμο, από όπου και το νησί συνδέεται ακτοπλοϊκά με την υπόλοιπη Ελλάδα. Στον διπλανό όρμο εκτείνεται ο οικισμός Αχερούνες και δυτικότερα ο Πεύκος. Ανατολικά της Λιναριάς βρίσκεται ο οικισμός Καλαμίτσα, στον ομώνυμο όρμο.

Οι κάτοικοι του νησιού ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τη βιοτεχνία και τη συλλογή ρητίνης. Η Σκύρος φημίζεται για τα μικρόσωμα άλογά της, τα μάρμαρα και τα ζωοκομικά προϊόντα της. Η πιο χαρακτηριστική σκυριανή χειροτεχνία είναι η κεντητική και χρησιμοποιείται για τη διακόσμηση του οικιακού ρουχισμού και της σκυριανής φορεσιάς. Το χαρακτηριστικό στα σκυριανά κεντήματα είναι η ποικιλία στα θέματα και στους χρωματισμούς και η λεπτότητα στα υλικά. Το νησί επίσης φημίζεται για την τέχνη του στην κατασκευή επίπλων. Τα ιδιότυπα σκυριανά έπιπλα τα συναντάμε στα σαλόνια της Αθήνας και των άλλων πόλεων. Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης κι η αγγειοπλαστική. Η Σκύρος παράγει ακόμα μέλι, αρκετά φρούτα, μυζήθρα κι εκλεκτά κεφαλοτύρια. Οργανωμένα εργαστήρια λαϊκής τέχνης, όπως ξυλογλυπτικής, κεραμικής, καλαθοπλεκτικής και εριοταπητουργίας, υπάρχουν στην πρωτεύουσα και στο Γιαλό.

Το νησί είναι γεμάτο από ωραίους τόπους, όπως ο Γιαλός, το Αχήλι, τα Βράχια κ.ά. όμορφες αμμουδιές που στολίζουν ολόκληρο το νησί (Νύφη, Τρεις Μπούκες, Φανάρι και Διαπόρι κ.ά.). Στο Γιαλό, κατά την παράδοση, έπαιρνε το μπάνιο του ο Αχιλλέας. Στο νησί συναντάμε αρκετούς κι αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους, όπως το Κάστρο που βρίσκεται πάνω από τη Χώρα. Εκεί ήταν η αρχαία ακρόπολη κι η έδρα του πανάρχαιου βασιλιά του νησιού Λυκομήδη. Στη θέση Σπηλιά Ανδριώτη σκοτώθηκε από το Λυκομήδη ο βασιλιάς της Αθήνας Θησέας. Σήμερα από την αρχαία ακρόπολη τίποτα σχεδόν δε σώζεται. Στο νησί υπάρχουν επίσης αρκετές εκκλησίες από το Μεσαίωνα, όπως του Αγίου Γεωργίου του Σκυριανού, σε ψηλό βράχο πάνω από τη θάλασσα που έκτισε, μαζί με το μοναστήρι, ο Νικηφόρος Φωκάς το 10ο αιώνα. Ωραία είναι η εκκλησία της Παναγίας του Κίτσου και πολλές άλλες στα διάφορα μοναστήρια.

Η Σκύρος συνδέεται τόσο ακτοπλοϊκά όσο και αεροπορικά με την υπόλοιπη Ελλάδα. Από τη Λιναριά υπάρχει καθημερινή σύνδεση με την Εύβοια και το λιμάνι της Κύμης με την ακτοπλοϊκή εταιρία Ναυτική Εταιρία Σκύρου (Skyros Shipping Co.), τοπικών συμφερόντων, με το οχηματαγωγό Αχιλλέας. Τα δρομολόγια πραγματοποιούνται καθημερινά μία φορά ανά κατεύθυνση όλο το χειμώνα, ενώ από την άνοιξη και για όλη την καλοκαιρινή περίοδο γίνονται δρομολόγια δύο φορές τις περισσότερες ημέρες. Η πυκνότητα των δρομολογίων αυξάνει και σε ορισμένες περιόδους μέσα στο έτος, όπως τις απόκριες και τις γιορτές του Πάσχα, των Χριστουγέννων και τον Δεκαπενταύγουστο. Η διαδρομή διαρκεί περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά. Από το λιμάνι της Κύμης, υπάρχει τακτική ανταπόκριση των ακτοπλοϊκών δρομολογίων για Χαλκίδα (διάρκεια περίπου 2 ώρες) και Αθήνα (διάρκεια περίπου 3 ώρες). Επίσης, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες υπάρχει περιστασιακή εβδομαδιαία σύνδεση του νησιού με την ακτοπλοϊκή γραμμή Θεσσαλονίκης - Σποράδων - Κυκλάδων - Κρήτης, αν και τα τελευταία χρόνια η σύνδεση αυτή έχει ατονίσει.

Η Σκύρος διαθέτει αεροδρόμιο το οποίο λειτουργεί στη στρατιωτική αεροπορική βάση (135 Σ.Μ.) στη θέση Τραχύ στο βόρειο τμήμα του νησιού. Το αεροδρόμιο της Σκύρου απέχει περίπου 17 χλμ από τη Χώρα και λειτουργεί από το 1984. Η μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο γίνεται με ταξί. Η αεροπορική σύνδεση του νησιού ανήκει στο καθεστώς των επιδοτούμενων ενδοκρατικών αεροπορικών συνδέσεων, με αποτέλεσμα οι τιμές των εισιτηρίων να είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικές. Σήμερα, οι αεροπορικοί μεταφορείς της σύνδεσης είναι η Aegean Airlines πραγματοποιώντας τρία δρομολόγια την εβδομάδα από και προς την Αθήνα από το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και η Sky Express πραγματοποιώντας τρία δρομολόγια την εβδομάδα από και προς τη Θεσσαλονίκη από το Αεροδρόμιο Μακεδονία. Τους καλοκαιρινούς μήνες πραγματοποιούνται περιστασιακές πτήσεις τσάρτερ σε εβδομαδιαία βάση από και προς την Ολλανδία.

Το οδικό δίκτυο της Σκύρου είναι γενικά καλό και καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού. Ο βασικός οδικός άξονας συνδέει το λιμάνι της Λιναριάς με τη Σκύρο (Χώρα), περνώντας από τους οικισμούς Αχερούνες και Ασπούς. Η περιοχή γύρω από τη Χώρα, όπου βρίσκονται οι οικισμοί Μαγαζιά, Μώλος και Γυρίσματα, αποτελεί πλέον ένα σχεδόν ενιαίο οικιστικό σύμπλεγμα με σχετικά πυκνό δίκτυο δρόμων. Από τη Χώρα ξεκινάει ο βόρειος οδικός άξονας για το αεροδρόμιο του νησιού, ο οποίος στη συνέχεια καταλήγει στην Ατσίτσα, στη δυτική ακτή, ενώ συνεχίζει νότια και νοτιοανατολικά, για να καταλήξει στον Πεύκο και να συνδεθεί ξανά με τον δρόμο Χώρας - Λιναριάς, ολοκληρώνοντας μία κυκλική διαδρομή. Από τον οικισμό Ασπούς υπάρχει οδική πρόσβαση στο Αχίλλι, και στη συνέχεια στο Καλικρί, για να καταλήξει στον όρμο της Καλαμίτσας. Η Καλαμίτσα συνδέεται επίσης με παραλιακό δρόμο με τη Λιναριά. Από την Καλαμίτσα, ο δρόμος συνεχίζει στο νότιο τμήμα του νησιού προς την περιοχή Τρεις Μπούκες και στη συνέχεια μέχρι το φάρο στο νοτιοανατολικό άκρο, ενώ διακλάδωση προς το βορρά οδηγεί στο βουνό του Κόχυλα και το οροπέδιο του Άρι.

Η τοπική συγκοινωνία εξυπηρετείται με τακτικά δρομολόγια λεωφορείων ανάμεσα στη Χώρα και το λιμάνι της Λιναριάς, τόσο για εξυπηρέτηση των δρομολογίων των πλοίων αλλά και των μετακινήσεων των κατοίκων. Επίσης, σε ειδικές περιπτώσεις και ανάγκες παρέχεται και ειδική μεταφορά με λεωφορεία της μονάδας της Πολεμικής Αεροπορίας που εδρεύει στο νησί. Στη Σκύρο επίσης κυκλοφορούν και ορισμένα ταξί.

Ανέβηκα στον εξωτερικό ντόκο, και παρακολουθούσα την είσοδο των δύο φουσκωτών στο λιμάνι. Το δικό μας νοσμπετεράκι, είχε ξεκινήσει στην ταβέρνα του Γιάννη, το Βιλάι, όπου μετά την πρώτη γνωριμία, σκαρώσαμε και με τη δική του βοήθεια ένα καλωσόρισμα – πλάκα στα δύο πληρώματα, που είχε να κάνει με ένα κέρασμα επί της υποδοχής. Και μετά το δέσιμο, άρχισαν οι πλάκες …

Εμείς οι ‘πρώτοι’, είχαμε καταλύσει στο ξενοδοχείο ‘ ΛΥΚΟΜΙΔΗΣ’, που βρίσκεται σε απόσταση 30 … βημάτων από τα φουσκωτά. Το ίδιο και υπόλοιποι που ακολούθησα. Θα ήταν παράλειψη, να μην αναφέρω την εξαιρετική υποδοχή της κας Ειρήνης, που μας περίμενε με ένα τεράστιο φωτεινό χαμόγελο – κι ας μη της χαμογέλασε πλατιά η ζωή - και μια πιατέλα λουκουμάδες με ντόπιο σκυριανό μελί. Το τίμημα της πιατέλας, από εμένα και τον Αργύρη, ήταν γενναίο. Αλλά κάτι έμεινε και για τους υπόλοιπους …

Οι υπόλοιποι λοιπόν, αφού τακτοποιήθηκαν – πλην Γιάννη και Γιάννη, που διανυκτέρευσαν στα φουσκωτά τους – στο ξενοδοχείο, τσακώθηκαν άσχημα με κάτι αστακομακαρονάδες και ψάρια, τόσο που ο ταβερνιάρης νοιώθοντας την έλλειψη, τους εκμυστηρεύτηκε με τρόπο συνωμοτικό, κάποιους καλούς ψαρότοπους της περιοχής. Και μετά από μια βραδινή βόλτα στη Χώρα, η βραδιά έκλεισε, σε παρακείμενο μπαράκι, είκοσι βήματα από τα φουσκωτά, από την άλλη όμως πλευρά του λιμανιού. Όπως καλά καταλάβατε, όλα, μετριούνται με τα βήματα.

Το πρωινό, μας βρήκε για πρωινό στο καφενείο ΚΑΦΕΝΕΔΑΚΙ του Παναγιώτη Ζαφειρίου, που είναι παλιός γνώριμος, από τότε που το ερώτημα δεν ήταν … πόσο κάνει, αλλά … που θα πάμε. Ρουφιάνα τρόικα &*(#$@!>?»+=<;’/. Δεν θα σας πω για τις ομελέτες με ντόπια τυριά, αυγά, γάλα, μέλια και μαρμελάδες, να πάτε να τα δοκιμάσετε μόνοι σας. Ακούς εκεί …

Στην πόρτα, μας περίμεναν τρία αυτοκίνητα. Νέα σύνθεση πληρωμάτων και βουρ για τη Χώρα. Εκεί, μετά το σεργιάνι, θα μας περίμενε η κα Ελένη, ένας γλυκύτατος άνθρωπος, που θα μας ξεναγούσε στο νησί. Αφιερωμένη εθελόντρια, στην ενημέρωση των επισκεπτών, που όσο και αν προσπαθήσαμε στο τέλος να της κάνουμε ένα δώρο, έστω, κοντέψαμε να χαλάσουμε τις καρδιές μας …

Η πρώτη μας επίσκεψη, έγινε στο αρχαιολογικό μουσείο. Ένα περιποιημένο και καθαρό κτίσμα, που βρίσκεται σε θέση με εξαιρετική θέα. Υπάρχουν δύο κύριες αίθουσες, με ποικιλία και πληθώρα ευρημάτων κάθε μορφής και είδους από το νησί και άλλες περιοχές, που ξεκινούν από το 2.800 π.Χ., που εκτίθενται σε 13 προθήκες. Άλλα ευρήματα, εκτίθενται στο αίθριο, ενώ σε μικρή αίθουσα, αναπαρίσταται ο κόσμος του σκυριανού σπιτιού, που δώρισε στο μουσείο η αείμνηστη κ. Λ. Κωστίρη.

Σε μικρή απόσταση, βρίσκεται το λαογραφικό Μουσείο Μάνου Φαλτάϊτς, που ιδρύθηκε το 1964. Είναι από τα πρώτα τοπικά Ιστορικά - Λαογραφικά Μουσεία της Ελλάδας. Δημιουργήθηκε για να σωθεί η Σκυριανή παραδοσιακή κληρονομιά και για να περάσει στον Πανελλήνιο Χώρο το μήνυμα πως το Παρόν και το Μέλλον πρέπει να στερεώνονται στην Παράδοση.

Στεγασμένο στο παλαιό αρχοντικό των “Φαλνταήδων”, που οι ρίζες τους χάνονται στο Βυζάντιο, το Μουσείο δεσπόζει του ΒΑ άκρου της Σκύρου, χτισμένο πάνω στον μεγαλύτερο πύργο των πανάρχαιων Πελασγικών τειχών του νησιού - τον Παλαιόπυργο, όπως τον ονομάζουν οι νησιώτες. Αναλυτικότερα, το Μουσείο Φαλτάϊτς περιλαμβάνει τρεις λαογραφικές - ιστορικές συλλογές: Της Σκυριανής ιστορίας και του πολιτισμού του νησιού, της παραδοσιακής οικονομίας του Ελληνικού χώρου με 3000 περίπου αντικείμενα και εργαλεία (πολλά απ' αυτά βρίσκονται ακόμη αποθηκευμένα περιμένοντας την σωστή τους παρουσίαση στο κοινό και των σπάνιων εκδόσεων από την 16ο αιώνα και μετά, των ιστορικών εγγράφων που χρονολογούνται από την Βυζαντινή εποχή και την εποχή της Τουρκοκρατίας, μέχρι την περίοδο της Επανάστασης του 1821 και μέχρι τα νεώτερα χρόνια.

Για όσους ταξιδέψουν από τον Κάβο Ντόρο προς τη Σκύρο, πρώτη περιοχή προσέγγισης είναι ο όρμος τρεις Μπούκες. Πήρε την ονομασία του, από το φυσικό ανάγλυφο, όπου δύο μικρά νησιά, η Πλατιά και το Σαρακήνο, κλείνουν το μεγαλύτερο μέρος από το άνοιγμα του και δημιουργούν τρία περάσματα. Στην ευρύτερη περιοχή, μέσα και έξω από τον όρμο, υπάρχουν αρκετά αγκυροβόλια, μικροί όρμοι, όπου μπορείτε να απαγκιάσετε στον βοριά, από όπου και αν φυσάει.

Συνεχίζοντας με ρότα βόρεια, περιπλέοντας τις νοτιοδυτικές ακτές, ακολουθεί ο όρμος Καλαμίτσα, με το ομώνυμο ψαροχώρι. Στο βάθος του όρμου, βρίσκεται η Λιναριά, επίνειο της Σκύρου, όπου και η μαρίνα με την εξωπραγματική οργάνωση. Ακλουθώντας τον ασφαλτόδρομο προς τη Χώρα, θα περάσετε από τις Αχερούνες, μικρό οικισμό με ωραία παραλία. Συνεχίζοντας, ο δρόμος περνάει από τον Ασπού και με διακλάδωση, στους οικισμούς Αχίλλι και Κυρά Παναγιά. Εκεί, βρίσκεται ένα τεράστιο αλιευτικό καταφύγιο, που όπως λένε οι ντόπιοι, με άλλο προορισμό φτιάχτηκε. Αλλά από τη μελέτη του έργου, προέκυψε μια εγκατάσταση προβληματικά στον καιρό, που ελάχιστα χρησιμοποιείται. Πάντα κατά τους ντόπιους. Και είναι αλήθεια, ελάχιστα σκάφη βρίσκονταν δεμένα. Και να σημειώσετε επίσης, πως βρίσκεται στην … ερημιά του Θεού.

Πάμε βορειότερα, περνάμε τη Χώρα, και συναντάμε τους οικισμούς Μελά, Κατούνες και Τραχύ, στο βόρειο άκρο του νησιού, με θέα στο αεροδρόμιο. Γυρίζοντας, περνάμε από την Ατσίτσα, διασχίζουμε ένα πυκνό πευκοδάσος και καταλήγουμε στον Πεύκο, που απέχει λίγο από τις Αχερούνες. Έχουμε ολοκληρώσει έτσι τον κύκλο της βόρειας Σκύρου. Ακάθεκτοι, συνεχίζουμε προς Καλικρί, Λουτρό, Καλαμίτσα και Νύμφη στις νοτιοδυτικές ακτές. Το τοπίο γίνεται ολοένα και πετρώδες, γυμνό από βλάστηση, με ότι έχει καταφέρει να φυτρώσει, να έχει υποκλιθεί στον … στρατηγό άνεμο – φοβερή έμπνευση πολιτικού … θυμάστε … Η διαδρομή έχει μία αλλόκοτη γοητεία, με ελεύθερη θέα παντού. Κάποιος ντόπιος, πληρώνει κάθε χρόνο μηχανήματα και στήνει τεράστιους όγκους πέτρας σε σχήματα και αναπαραστάσεις, δίνοντας έτσι μια ξεχωριστή νότα στην άγρια φύση. Αν και είχαμε όλοι ενδιαφέρον και περιέργεια να δούμε το περίφημο σκυριανό αλογάκι, δεν σταθήκαμε τυχεροί. Είδαμε όμως τον τάφο του διάσημου Άγγλου ποιητή Ρούπερτ Μπρουκ, που είναι θαμμένος στην Σκύρο και ο οποίος πέθανε σε ένα γαλλικό πλοίο νοσοκομείο αγκυροβολημένο στα ανοικτά της νήσου το 1915, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Που να πάει ο τάφος … δεν φεύγει, ενώ τα αλογάκια, μας πήραν μυρωδιά …

Επιστρέψαμε στη Χώρα, για να αποβιβάσουμε τη λαλίστατη κυρία Ελένη, που σε ολόκληρη τη διάρκεια της διαδρομής, δεν σταμάτησε λεπτό να απαντάει στις ερωτήσεις μας και να μας ενημερώνει για τα πάντα. Πραγματικός θησαυρός. Αναβάλλαμε διαρκώς τον ανεφοδιασμό μας, προσδιορίζοντας τον σε κανονικό τσιμπούσι, που έλαβε χώρα λίγο μετά το σούρουπο στην ταβέρνα του, όπου είχαμε καθίσει εχθές εμείς οι ‘πρώτοι’. Και για να συμπληρώσω τα της προσέγγισης από τη βορειοδυτική κατεύθυνση, εμείς απλά περάσαμε μέσα από το στενό πέρασμα με το νησί Βαλάξα, που αν και δείχνει ρηχό, εντούτοις για τα σκάφη τα δικά μας είναι απολύτως ασφαλές. Ίσως, υπάρχει θέμα σε μεγάλα ιστιοπλοϊκά. Γι αυτό είναι οι Πορτολάνοι, και ας αφήσουμε λίγο την τρέλα με τα GPS.

Μπαράκι μέχρι αργά. Αλλά έλα που ο καιρός λίγο μας πίεζε. Νωρίς το πρωί 5, γρήγορα 7, από νότιες διευθύνσεις. Για εμάς, που θα φεύγαμε από πάνω, δεν ήταν έτσι. 4 για περίπου δέκα μίλια έξω από το νησί και κατόπιν 2 με 3. Ύπνος χαλαρός, λέω τώρα, γιατί υπάρχει ένα θέμα … ειδικού θορύβου μεγάλης έντασης …

Και τι να δούμε το πρωί … Το υπόλοιπο της παρέας, την είχε ‘κάνει’ αξημέρωτα. Και κατά την άποψη μου, καλά έκαναν. Αλλά τελικά, τα μποφώρια ήταν 4 και περάσανε ‘αέρας’ με 30 κόμβους και πίνανε καφέδες. Εμείς πρωινό ξεγυρισμένο στο καφενείο του Παναγιώτη Όπως χθες, με γαλατόπιτα παρακαλώ, που έφτιαξε με τα χεράκια της η μητέρα του φίλου μου και μας φίλεψε ότι απόμεινε για το ταξίδι και μας τελείωσε εν πλω …

Τρείς ώρες σκάρτες, όπως και όταν πήγαμε. Το τρέιλερ στη γλίστρα, τα μπαγκάζια στο τζιπ και δρόμο για την Αθήνα. Δεν ξέρω για τους άλλους, αλλά εγώ, έχω ένα πρόβλημα, με το φίλο μου το Γιώργο, που έχει ‘φαγωθεί’ να κάνουμε και καλοκαιρινές διακοπές στη Σκύρο.

Κάτσε πρώτα να κάνουμε τη φορολογική δήλωση …
 

Μπορείτε να έρθετε στη Σκύρο με δύο τρόπους:

1.Καθημερινά, με το πλοίο "Αχιλλέας" της Σκύρος Ναυτική Εταιρία από το Λιμάνι της Κύμης (1 ώρα και 40 λεπτά)

α) Με Λεωφορεία του Κ.Τ.Ε.Λ. (Αθήνα - Παραλία Κύμης)
Υπάρχει καθημερινή ανταπόκριση από το Σταθμό υπεραστικών λεωφορείων (Λιοσίων 260) προς την Παραλία Κύμης. Η διαδρομή είναι 160 χλμ. και ο χρόνος 3 ώρες και 15 λεπτά).

ΚΤΕΛ Πρακτορείο Σκύρου: 22220-91123
ΚΤΕΛ Πρακτορείο Αθηνών: 210-8317153

β) Με δικό σας αυτοκίνητο
Ακολουθώντας τη διαδρομή Αθήνα - Χαλκίδα - Αλιβέρι -Παραλία Κύμης.

ή

Χρησιμοποιώντας την ακτοπλοϊκή γραμμή Ωρωπού/Ερέτριας δηλαδή ακολουθώντας τη διαδρομή Αθήνα - Ωρωπός - Ερέτρια - Αλιβέρι - Παραλία Κύμης.

Από την υπόλοιπη Ελλάδα θα πρέπει να φτάσετε οδικώς μέχρι το λιμάνι της Κύμης.

*Κατά τις περιόδους αιχμής και τους καλοκαιρινούς μήνες θα πρέπει να έχετε φροντίσει να κρατήσετε εισιτήρια για τους επιβάτες και τα οχήματα που πρόκειται να ταξιδέψουν προς τη Σκύρο, επικοινωνώντας τηλεφωνικά με κάποιο από τα πρακτορεία.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ

Ε/Γ-Ο/Γ ΑΧΙΛΛΕΑΣ

ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΚΥΜΗΣ Τηλ.: 22220 22020 & 22220 22522

ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΣΚΥΡΟΥ Τηλ.: 22220 91790

ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΛΙΝΑΡΙΑΣ Τηλ: 22220 96465

ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ "ΑΛΚΥΩΝ" Τηλ: 210 3843220 & 210 3843221

2.Αεροπορικώς

Με πτήσεις της Aegean* από Αθήνα/Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος» (διάρκειας πτήσης 30 λεπτά) και με την Sky Express από Θεσσαλονική/Διεθνές Αεροδρόμιο Μακεδονία (διάρκεια πτήσης 40 λεπτά) προς Σκύρο.

* Περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων στο www.aegeanair.com, στα τηλέφωνα 8011120000 (από σταθερό τηλέφωνο) και +30210626100 (από κινητό τηλέφωνο ή από το εξωτερικό).