Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου
Όταν το 2006 αγόρασα το φουσκωτό που κατέχω μέχρι σήμερα, ένα Eagle 7,85 open, φεύγοντας από τον χώρο του 'κατασκευαστή’ – τα εισαγωγικά δεν αποτελούν χλεύη, ο συγκεκριμένος ποτέ δεν ήταν κατασκευαστής με την ολοκληρωτική έννοια του όρου, όπως και πολλοί άλλοι άλλως τε, είχα ήδη αναζητήσει λύση για την ηλεκτρική του εγκατάσταση και με δική ου υποστήριξη για να το κάνω περισσότερο εύκολο, αλλά μάταια. Τότε, ο καιρός με τις παχιές αγελάδες στην αγορά, ακόμη καλά κρατούσε. Η καλύτερη υπόσχεση που πήρα, ήταν μετά τον 15αύγουστο και είχαμε Μάη μήνα …
Το πήρα επάνω μου λοιπόν και πάρκαρα το φουσκωτό έξω από το σπίτι μου. Αγόρασα όλα τα απαραίτητα υλικά και κάτω από μια μικρή ομπρέλα, ‘έστησα’ την ηλεκτρική του εγκατάσταση με όσες γνώσεις είχα. Το αποτέλεσμα, ήταν μακριά από όσα κάποιοι μπορεί να βαθμολογήσουν χαμηλά. Για δέκα χρόνια, χιλιάδες μίλια, εκατοντάδες ώρες πλεύσης, δεν κάηκε ούτε λαμπάκι. Τα πάντα ήταν κρυμμένα σε σχιστά κανάλια, η κάθε παροχή είχε τη δική της γείωση και τους χειμώνες κάθε μήνα άλλαζαν τα αφυγραντικά. Αποτέλεσμα, όταν τα πάντα ξηλώθηκαν, τα καλώδια να βγουν σαν καινούρια. Το πιο βαρύ σύμπτωμα, ήταν λίγη ‘πρασινάδα’ υγρασίας σε κάποιες επαφές διακοπτών.
Θα μου πείτε, αφού όλα ήταν σε καλή κατάσταση, γιατί έγινε η ολική αντικατάσταση. Γιατί πολύ απλά φίλοι μου, στη θάλασσα, πρέπει να έχεις για να μπορείς. Έπειτα από δέκα χρόνια, ήξερα τι υπήρχε, μόνο σε ότι έβλεπα. Σίγουρα, υπήρχαν λάθη, προφανώς όχι κρίσιμα, αλλά ξαναλέω, μετά από δέκα χρόνια, ήθελα να δω τα πάντα. Τα ρεζερβουάρ, τα φλοτέρ, τα σωληνάκια, εργάτη, σεντίνες, πλοϊκά, τα πάντα. Μαζί, έγιναν και κάποιες ριζικές παρεμβάσεις, που θα διαβάσετε σε άλλες ενότητες.
Με δεδομένο λοιπόν, πως θα γινόταν μια εγκατάσταση από την αρχή, ήλθε η ώρα, εκεί κατά τον Νοέμβρη πέρυσι, μόλις γύρισα από την Αμερική, να ξεκινήσω ένα κύκλο με μπελάδες – λέω εγώ τώρα, που τελείωσε μέσα Ιουνίου. Για το επτάμηνο της διαδικασίας, ο μόνος που δεν φταίει, σίγουρα είμαι εγώ …
Με τον καλό μου φίλο Αργύρη Άρτα, ναι αυτόν το ‘καταζητούμενο’ ηλεκτρολόγο, η πρώτη προσέγγιση για να γράψουμε τις δουλειές, θα γινόταν παραμονές Χριστουγέννων. Μέχρι τα τέλη του Απρίλη, είχε έλθει τρεις φορές, παίρνοντας μέτρα και μαζεύοντας υλικά και συσκευές που θα έμπαιναν και στην καινούργια εγκατάσταση. Αν και δούλευε την εγκατάσταση στον πάγκο του, είχε δηλώσει, πως αν δεν πετάγαμε έξω τον χειρότερο εχθρό του, τη σκόνη, δεν θα προχωρούσε τίποτε. Βλέπετε, το φουσκωτό από το Νοέμβρη ήταν εσώκλειστο στις εγκαταστάσεις του επίσης καλού μου φίλου Γιώργου Νέγκρη, στα Γλυκά Νερά, με κύρια ενασχόληση την αντικατάσταση της δελφινιέρας με σκληρή πλώρη. Και για αυτό θα πούμε σε άλλη ενότητα.
Πίσω στα ηλεκτρολογικά. Όταν η σκόνη έγινε … αόρατη, ο Αργύρης έπιασε δουλειά. Και έγινε αυτό που έλεγε. Σε καθαρό περιβάλλον, από νωρίς το πρωί, μέχρι παρακαλετών για αργά το βράδυ. Κάποιο από αυτά, φύγαμε στις 11 το βράδυ.
Η βασική εγκατάσταση, όπως φαίνεται τοποθετημένη στην δεξιά μπάντα στο πρυμνιό ταμπούκι, ήλθε προκατ και για να ανέβει στο φουσκωτό την κρατούσαμε δύο άτομα. Τα καλώδια και όλες οι παροχές, ήταν έτοιμες, μετρημένες με ‘αέρα’ και το μόνο που έμενε, ήταν η διασύνδεσή τους.
Εκείνο που λίγο με φόρτισε, αλλά δεν είπα ποτέ τίποτα, ήταν η αίσθηση που είχα περί υπερβολής από μέρους του, στον τύπο, τη διατομή κλπ των υλικών. Αλλά όταν έπειτα από 55 δευτερόλεπτα συνεχούς λειτουργίας του εργάτη, έτρεξα να πιάσω τα καλώδια για να δω σε τι κατάσταση ήταν, τα βρήκα σε θερμοκρασία ψυγείου και κατάλαβα πως ο φιλαράκος μου έχει μόνο δίκιο.
τρόπος που δουλεύει, είναι ολοκληρωτικός. Η εγκατάσταση ήρθε με τα καλώδια ματσαρισμένα και με έτοιμο προσανατολισμό. Μπρακέτο, πρυμνιό ταμπουκι, κονσόλα, deck, αποθηκευτικοί χώροι, σκληρή πλώρη. Και άρχισε βήμα – βήμα η τακτοποίηση. Κάθε τι που συνδεόταν ελεγχόταν σε πρώτη φάση για την καλή του λειτουργία. Και προχωρούσε πιο κάτω.
Έχω επισυνάψει κάποιες εικόνες, με τις εργασίες σε πλήρη εξέλιξη και τον Αργύρη χαμένο κυριολεκτικά – όπως φαίνεται άλλως τε, ανάμεσα σε υλικά και εργαλεία. Αυτό, δεν τον δυσκόλεψε ποτέ, καθώς ήξερε ανά πάσα στιγμή τι ήθελε και που θα το εύρισκε.
Στα επί μέρους. Χαμηλά στο μπρακέτο, περάστηκαν τρία εξωτερική υποβρύχια φώτα, μαζί με δύο μικρότερα στο πλάι. Επίσης, δύο αντλίες, μία αυτόματη και μία με διακόπτη. Οι εξαγωγές τους, τοποθετήθηκαν ψηλά, στο καπάκι της λεκάνης, όπου φυλάσσεται η πρυμνιά άγκυρα. Στο roll bar, περάστηκαν καινούργιες γραμμές, νέα πλοϊκά, εφίστιος και χρησιμοποιήθηκε το ίδιο καλώδιο με την κεραία του vhf.
Στο ταμπούκι, τοποθετήθηκαν δύο βάσεις για τις τέσσερις μπαταρίες. Μία τριπλή, όπου τα σώματα τοποθετήθηκαν σε συστοιχία με το πλάι και μια ακόμη κατά μήκος. Αν ο ‘κατασκευαστής’ δεν είχε τρυπήσει αχρείαστα τόσο πίσω για την εξυδάτωση της κουβέρτας, θα χωρούσε μια χαρά και η τέταρτη. Ας ήταν μόνο αυτό … Αλλά δεν …
Κατά τα λοιπά, παντού τοποθετήθηκαν κανάλια προστασίας, τα καλώδια είναι επικασσιτερωμενα και οι επαφές ντυμένες με θερμοσυστελλόμενα. Δύο αντίστοιχες αντλίες, τοποθετήθηκαν επίσης χαμηλά στη γάστρα. Ο θερμοσίφωνας χαμηλά πάνω σε δική του βάση στον νομέα, το maserator, η αντλία γλυκού νερού της macro, οι υδατοπαγίδες, το κουτί διανομής, πάνω στον καθρέφτη.
Πριν από αυτά, οι καταπακτές που ήταν ακόμη ανοικτές, έκαναν εύκολη την αλλαγή φλοτέρ, σωλήνων παροχής καυσίμου και ανακούφισης. Και όταν έκλεισαν, είχε τοποθετηθεί ενίσχυση κάτω από τα καπάκια, που για δέκα χρόνια, είχαν επιδείξει αξιοζήλευτη ελαστικότητα, αν και … βαρέως τύπου.
Για την τοποθέτηση ηλεκτρικού ψυγείου και ναυτικής τουαλέτας, είχα ετοιμάσει ένα ειδικό κουτί με δύο χώρους, δικής μου σχεδίασης και κατασκευής, από το υλικό της ΤΡΕΖΟΣ MARINE King Starboard, ένα υλικό πολυπροπυλενίου αμερικανικής προέλευσης, που δεν κολλιέται και δεν βάφεται, με εξαιρετική μηχανική αντοχή. Ο αριστερός χώρος, έχει ήδη υποδεχθεί το ψυγείο, σχεδόν συρταρωτό και επισκέψιμο, με την πόρτα να ανοίγει προς τα πίσω, προς τον καναπέ. Ο διπλανός χώρος, έχει τρία επίπεδα. Το πρώτο, με καπάκι, έχει ύψος όσο περίπου το ρολό χαρτιών υγείας. Το δεύτερο, φιλοξενεί την τουαλέτα, με παροχή νερού για πλύσιμο και πιγκάλ. Και ο τρίτος χαμηλά, είναι ένα συρτάρι μέσα στο οποίο τοποθετούνται τα απολυμαντικά – καθαριστικά.
Σε όλους τους εσωτερικούς χώρους, έχουν τοποθετηθεί φωτιστικά led. Κάποια από αυτά, ανοίγουν με διπλούς διακόπτες, καθώς διαθέτουν εκτός από λευκό φως και μπλε. Όπως τα υποβρύχια και της πασαρέλας. Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, λέει. Το θέαμα πάντως, αρόδου, αρέσει …
Τελευταία, άφησε την κονσόλα, με την οποία ασχολήθηκε τέσσερις ημέρες. Αφού σχεδίασα τη θέση οργάνων, συσκευών και διακοπτών, έφτιαξα πατρόν που το πήγα στον Θέμη Τσοβίλη της 7764 Marine. Μου έφτιαξε δύο καταπληκτικά panels που τοποθετήθηκαν στις αντίστοιχες επιφάνειες και κάλυψαν οτιδήποτε … περίσσευε. Το αποτέλεσμα, φαίνεται στις εικόνες, με κόστος που ξαφνιάζει ευχάριστα. Στην 7764 Marine, εκτός από ατελείωτη ποικιλία υλικών και σχεδίων, θα βρείτε επίσης συνθετικό πάτωμα αλλά και βοήθεια στην εκτέλεση της παραγγελίας σας. Όσο για την υποστήριξη στις μπαταρίες, προς το παρόν, έχω δανειστεί δύο φορητά panels σε μέγεθος laptop με διπλό καπάκι, που τα αλώνω πάνω στην τέντα και κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Για δύο – τρεις ημέρες ακινησίας, είναι μια χαρά.
Για το τελικό αποτέλεσμα, οι εικόνες μιλούν από μόνες τους. Τη στιγμή οπου γράφονται αυτές οι γραμμές, είμαι δεμένος στη μαρίνα τη Κω και απολαμβάνω.
Και έπεται συνέχεια.
