Πολύ παρέα, δεν κάναμε. Πελάτης σου, δεν υπήρξα ποτέ. Είχες όμως πάντα μια ανοιχτή αγκαλιά για μένα, ένα πλατύ χαμόγελο, ένα καλό λόγο.
Μας έδεσαν πράγματα απλά, μικρά και καθημερινά. Αυτά που αφήνουν μια αίσθηση σιγουριάς, εκτίμησης, αποδοχής. Η καλή κουβέντα, για όλους και για όλα. Το χιούμορ που αφόπλιζε, η διάθεση της προσφοράς, της υποστήριξης, της ανταπόκρισης, για όλους και για όλα. Η ψυχούλα σου, μια ανοιχτή αγκαλιά. Με το χαμόγελο της κατανόησης, της συγχώρεσης, της ανταμοιβής, της υποστήριξης.
Η αξιοπρέπεια για εσένα, ήταν στάση ζωής. Και διόλου τυχαίο είναι, πως ΌΛΟΙ, είχαν να λένε, πόσο τίμιος, ευθύς, ντόμπρος και ειλικρινής ήσουν, με όλους και με όλα. Και όσο ίδιο και αν ακούγεται, η απουσία σου δεν πρόκειται να καλυφθεί ποτέ και με τίποτα.
Έφυγες σαν πουλάκι. Και σαν τέτοιο, θα βλέπεις από ψηλά τη θάλασσα που τόσο αγαπούσες.
Καλό ταξίδι φίλε μου …
