Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου

Έπειτα από αρκετά χρόνια χρήσης με το ‘εργοστασιακό΄ μπρακέτο, και εν όψει της – πρώτα ο Θεός – επερχόμενης δίμηνης εξόδου για διακοπές, πήρα την απόφαση να κάνω αυτό που από τις πρώτες ώρες είχα δει πως σήκωνε βελτίωση.

 Eagle 7.85 open. Αλλαγή πολυεστερικού μπρακέτου.

Έπειτα από αρκετά χρόνια χρήσης με το ‘εργοστασιακό΄ μπρακέτο, και εν όψει της – πρώτα ο Θεός – επερχόμενης δίμηνης εξόδου για διακοπές, πήρα την απόφαση να κάνω αυτό που από τις πρώτες ώρες είχα δει πως σήκωνε βελτίωση. Την αλλαγή της πολυεστερικής κατασκευής, που ο κ. Χειλάκης τοποθετούσε στα σκάφη του.

Ήταν μια κατασκευή, που όπως δείχνουν και οι εικόνες και πολλοί γνωρίζουν καλά, δεν συμμετείχε στην πλεύση, καθώς ο καθρέφτης βρισκόταν κάπου είκοσι εκατοστά πιο ψηλά. Αν θεωρήσω, πως η λογική ήταν η μείωση των τριβών, μάλλον δεν είναι σοβαρό επιχείρημα. Σε γενικές γραμμές, το φουσκωτό πήγαινε καλά. Ακολουθούσε βέβαια μια γάστρα, που ούτε η πιο οικονομική, ούτε από τις γρήγορες της αγοράς είναι. Και οι σχεδιαστικές της δομές, είναι πια μάλλον ξεπερασμένες. Αποτελεί όμως διαχρονική αξία, για συγκεκριμένους λόγους και πλεονεκτήματα και ένας από αυτούς, είναι πως σε ένα πεντάρι, βγάζει στην ακτή το πλήρωμα χαμογελαστό. Δεν αποθαλασσώνεται –σχεδόν – με τίποτα, η κατασκευή είναι αυτό που λέμε στιβαρή και οι χώροι, ελεύθεροι και κλειστοί, δεν έχουν προηγούμενο στην κατηγορία και πέρα από αυτή.

Η επιλογή, το 2006, έγινε με βάση συγκεκριμένα κριτήρια, ανάμεσα σε άλλα, όπου θα έπρεπε μια τετραμελής οικογένεια ή πλήρωμα, να εξυπηρετείται εύκολα, γρήγορα και ξεκούραστα. Και εδώ είναι στην κορυφή. Είχα όμως και με έτρωγε, αυτό το θέμα της συμπεριφοράς του μπρακέτου. Το μεγαλύτερο θέμα, ήταν πως όταν έπρεπε να κόψω σε καιρό, το φουσκωτό ξεπλανάριζε από τους 15 – 16 κόμβους, με ότι αυτό συνεπάγεται. Και η προφανέστερη συνέπεια, ήταν πως το Verado για να ξαναφέρει γρήγορα το φουσκωτό σε ισορροπία – λέγε με πλαναρισμένο, ‘ρούφαγε΄ ως και τέσσερα λίτρα. Οι καταναλώσεις ποτέ δεν ήταν καλές σε συνθήκες αργής πλεύσης.

Πέρα από αυτό, για τη συγκεκριμένη γάστρα, κλίμακες κλπ. λύσεις, δεν είναι καθόλου καλή επιλογή. Η γάστρα πίσω είναι φαρδιά και κάθε τύπου step θα σταματούσε να την εμποδίζει μετά τους 18 – 20 κόμβους. Σαν πιο κατάλληλη λύση, είχα επιλέξει την μετατροπή του με ένα ένεργό΄ μπρακέτο, που σε πραγματική συνέχεια της γάστρας, θα βελτίωνε την άντωση, σε πλεύση και στάση, θα μεγάλωνε πραγματικά την ίσαλο κατά 60 εκατοστά και θα βελτίωνε αισθητά τη γωνία πλεύσης σε μικρές ταχύτητες, το πλανάρισμα και ως ένα σημείο την κατανάλωση. Αυτά τουλάχιστον προσδοκούσα εγώ. Ότι άλλο καλό προέκυπτε, καλοδεχούμενο θα ήταν.

Το συζήτησα το θέμα με αρκετούς κατασκευαστές. Πάνω κάτω, όλοι συμφωνούσαν πως οφέλη θα υπήρχαν οπωσδήποτε. Ανάμεσα σε άλλες προτάσεις, ήταν και να τρυπήσω τον καθρέφτη, αφήνοντας μια τραβέρσα ψηλά, για να μην ανοίξει το φουσκωτό. Δεν υιοθέτησα αυτή τη λύση, που θα μείωνε περισσότερο το βάρος πίσω, γιατί δεν ήθελα να χάσω την εναλλακτική λύση, να τοποθετήσω ίσως κάποτε, ένα έσω – έξω πετρέλαιο.

Η επιλογή μου να κάνω την αλλαγή δια χειρός Γιώργου Νέγκρη, δεν έχει να κάνει με τεχνικούς λόγους, ικανότητες, δεξιότητες κλπ σε σχέση με τον ΄άνταγωνισμό΄, αλλά με το γεγονός πως είμαστε αφ’ ενός γείτονες και αφ’ ετέρου πως ο χώρος του είναι πολύ εύκολα προσπελάσιμος από τον Γέρακα που μένω. Έτσι, ξεκινώντας από το μηδέν κυριολεκτικά, μεθοδικά με επιμονή και υπομονή, γιατί ο καιρός δεν ήταν και πολύ φιλικός πάντα, έφτασε στο τελικό αποτέλεσμα. Όλες οι εργασίες, έγιναν από τον ίδιο. Δεν ασχολήθηκα καθόλου, παρά μόνο όταν μου το ζητούσε σε θέματα επιλογής. Π.χ. ύψος πασαρέλας, θέση σεντίνας, φώτων κλπ.

Αφού πέρασα και από τον Τυλιγάδα – συνηθίσαμε να λέμε τα τρία αδέλφια σαν ένα, έφτιαξα καινούργια τέντα parking και διόρθωσα χάρη στην υπομονή και την καλοσύνη τους ένα σωρό μικροπράγματα και τους ευχαριστώ θερμά για αυτό και από εδώ, πέρασα και από το καινούργιο στέκι των Ραγκούση – Χαρμαντά στην οδό Λάμπρου Κατσώνη 217 – Άγιοι Ανάργυροι. Είναι ο παράδρομος της Ε.Ο. στο ύψος της ανισόπεδης Νέας Φιλαδέλφειας, στο ρεύμα προ Πειραιά. Όπως πάντα, έψαξαν τη Μελίνα μου για τα καλά και την πήρα πιο καινούργια από ότι την πήγα.

Και να πίσω το parking παρέα με τον Μύρωνα – ΑΙΟΛΟΣ στον περιμετρικό των Αλυκών Αναβύσσου, να προγραμματίζω την πρώτη … νεμπρακετική πλεύση. Για λίγες ημέρες με πήραν από κάτω δουλειές και υποχρεώσεις, αλλά τελικά έγινε και αυτό.

Όσο κατασκευαζόνταν το μπρακέτο, είχα μεγάλα ερωτηματικά, σχετικά με τη θέση της μηχανής. Το κοίταζα και δεν μπορούσα να πειστώ πως ο κινητήρας θα ήταν σε σωστή θέση και δεν θα ΄κολυμπούσε΄ στο νερό. Ο Γιώργος από την άλλη, έλεγε και ξανάλεγε, πως η μηχανή θα πάει στη θέση της, όπως σε κάθε περίπτωση τοποθέτησης κινητήρα σε πρωτογενή καθρέφτη. Δικαιώθηκε πανηγυρικά βέβαια.

Γλίστρησα στο νερό, με τον Γιώργο παρέα και το γνωστό πινακάκι ανά χείρας. Η πρώτη αίσθηση, με άφησε άφωνο. Το πλανάρισμα που ήξερα, με το ελαφρύ ορθοπλώρισμα, ήταν παρελθόν. Το φουσκωτό χωρίς να σηκώσει ούτε εκατοστό τη μύτη, απλά ξεκινάει να γλιστρά στο νερό. Τα νερά ξεκολλάνε από τον καθρέφτη στους επτά κόμβους περίπου και στους 10+ κάτι, είναι πλαναρισμένο με στρωτά απόνερα. Οι καταναλώσεις μέχρι τους 24 – 25 κόμβους, είναι περίπου 12 με 15% μικρότερες. Από εκεί και μέχρι το όριο, σχεδόν ταυτόσημες. Προπέλα, μια Revolution 17''. Με την προηγούμενη εγκατάσταση, το trim δεν ανέβαινε πάνω από τη μονάδα και άκουγα το ρόγχο από τα κούφια νερά. Τώρα, φτάνει ως και τέσσερα χωρίς πρόβλημα. Στις μανούβρες, έπρεπε να χαμηλώνω τον κινητήρα για να μην αερίζει η προπέλα. Τώρα, κάνω κλειστούς ελιγμούς με το trim στο 3 και πάμε μια χαρά, μάλιστα με λογική απώλεια ταχύτητας.

Επιπλέον. Ο ΄Νιαγάρας΄ που έφευγε στο πλάι κατά την πλεύση, δεν υπάρχει πια. Απλά, γιατί τα νερά γλιστρούν μέσα στα παρατροπίδια και φεύγουν πίσω. Φαίνονται επίσης, τα νερά που βγαίνουν από το chine, πως χτυπάνε κάτω από το μπαλόνι και δεν φεύγουν με θόρυβο στο πλάι όπως πριν. Ένας δύο μικροί πίδακες που κάποια στιγμή χτυπάνε το πίσω μέρος της πασαρέλας, οφείλονται στη θέση των βάσεων για τις αντιριδες της πασαρέλας. Το είδαμε, το εντοπίσαμε και θα το διορθώσουμε.

Τι μένει? Να δω, πόσο αποτελεσματικό και ΄βοηθητικό΄ είναι, το πλεονέκτημα του άμεσου και γρήγορου πλαναρίσματος, σε συνθήκες όπως προανέφερα. Στα πέντε – πέντε φρέσκα με έξι μποφόρ, όρστα, όταν η μανέτα τραβιέται συχνά πίσω. Πιστεύω όμως, πως και από εκεί θα έχω ευχάριστα νέα.