Κείμενο - φωτογραφίες : Στρατής Καραστρατής

Μέσα στην καρδιά στο καταχείμωνο και παρά τις δύσκολες καιρικές συνθήκες, εμείς συνεχίζουμε να βγαίνουμε στη θάλασσα, ευχόμενοι μόνο να μην βρέχει τόσο ο ουρανός, όσο και το φουσκωτό.

Το σκάφος της δοκιμής μας αν και το ήξερα πολύ καλά εξ’ όψεως αφού κυκλοφορεί αρκετά στις ελληνικές θάλασσες, δεν είχε τύχει να το πάρω στα χέρια μου ποτέ. Η ευκαιρία να το πλεύσω μου δόθηκε μέσα στην καρδιά του χειμώνα, μία μέρα που οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές για βόλτα και φωτογράφηση, ήταν όμως ιδανικές για δοκιμή και αξιολόγηση.

Το ραντεβού δόθηκε στην Μαρίνα της Γλυφάδας έξω από την οποία ο καιρός λυσσομανούσε ερχόμενος από Ν-ΝΑ. Δεν θα σας αναφέρω πόσα Μποφώρ ήταν, διότι αυτό έχει καταντήσει υποκειμενικό και θ’ αρκεστώ σε μία αναφορά για το ύψους του κυματισμού που ήταν κατά μέσο όρο στα 2 μέτρα.

Καθώς περίμενα στη μαρίνα σκεπτόμενος το κατά πόσο θα βραχούμε χειμωνιάτικα με αυτές τις συνθήκες, ξεπρόβαλλε η γνώριμη φιγούρα των 5,5 μέτρων με τα ευμεγέθη μπαλόνια που μόλις κατέφθανε στην γλίστρα. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να περιεργαστώ τη γάστρα, αφού με τις συνθήκες που επικρατούσαν το ντεκ έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Το πρώτο που είδα ήταν το transom όπου η δίεδρος καταλήγει στις 25 μοίρες σχεδόν σε απόλυτη ακμή, αφού τα 3-4 εκ δεν χαρακτηρίζονται ως πέλμα. Εκεί στο τελείωμα καταλήγει και το ένα από τα τρία παρατροπίδια, αφού τα άλλα δύο που διαθέτει η γάστρα σβήνουν στο μισό και στο ένα μέτρο αντίστοιχα, πριν τον καθρέπτη. Τα παρατροπίδια ξεκινούν από την είσοδο της πλώρης η οποία είναι 52 μοίρες, όντας παράλληλα. Την εικόνα της γάστρας ολοκληρώνει το μεταβλητό chine που ξεκινάει τα 10εκ. για να καταλήξει στα 5εκ στην πρύμνη.

Το σκάφος ήταν ολοκαίνουριο και δεν είχε πέσει καν στη θάλασσα, οπότε προηγήθηκε μία δοκιμαστική βόλτα από το μηχανικό, ο οποίος στη συνέχεια το παρέδωσε στον κατασκευαστή καθ’ όλα έτοιμο. Αυτό μου έκανε θετική εντύπωση γιατί δείχνει μία σοβαρότητα απέναντι στον πελάτη. Μην ξεχνάτε ότι δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που βλέπουμε τους αγοραστές ν’ αντιμετωπίζουν μικροπροβλήματα που θα μπορούσαν να έχουν λυθεί αν είχε προηγηθεί μία δοκιμή.

Επιβιβαστήκαμε στο σκάφος τρία άτομα κατευθυνόμενοι προς την έξοδο της Μαρίνας Γλυφάδας, με έναν μουντό ουρανό πάνω από το κεφάλι μας να μας αγχώνει κάπως. Μόλις αφήσαμε το μόλο στ’ αριστερά μας συναντήσαμε κατευθείαν τον καιρό με τα φουσκωμένα κύματα του Νοτιά. Αφού πλανάραμε, βάλαμε τον καιρό στη μάσκα και αρχίσαμε να κινούμαστε ανάμεσα στα μεγάλα κύματα με ταχύτητα 15-18 κόμβων.

Εδώ ήρθαν και οι πρώτες παρατηρήσεις μου τόσο θετικές όσο και αρνητικές. Εξ’ αρχής το σκάφος έδειξε το καλό του πρόσωπο σε ότι αφορά την πλεύση, αφού αντιμετωπίζαμε τον υψηλό κυματισμό με πολύ καλή απόσβεση και κατευθυντικότητα. Αυτό που είναι σε μέτρια επίπεδα και οφείλεται στη διάταξη του σκάφους, είναι οι θέσεις που παρέχει και η αντίστοιχη στήριξη για τους επιβάτες. Ελέω έλλειψης ξεχωριστού καθίσματος διακυβέρνησης τα τρία άτομα κρατιούνται από την κονσόλα, χωρίς να στηρίζονται κάπου αλλού και χωρίς να χωράει τέταρτο σε τέτοιες συνθήκες.

Η τετράχρονη Yamaha των 115 ίππων είχε αρκετή δύναμη και μας έβγαζε αξιοπρεπέστατα από τις μεγάλες λακκούβες χωρίς να δυσανασχετεί. Παρά τη βαριά τετράχρονη και την τιμονιέρα αρκετά πίσω, το σκάφος έδειχνε να πλέει σωστά, χωρίς προβλήματα ορθοπωρίσματος, περνώντας τις κορυφές απροβλημάτιστα. Βέβαια το να πάει η τιμονιέρα πιο μπροστά με ένα ξεχωριστό κάθισμα διακυβέρνησης, πιστεύω ότι θα κάνει το καλό, ακόμα καλύτερο και θα εξομοιώσει το βάρος κάποιας τετράχρονης βοηθητικής που ενδεχομένως να προστεθεί.

Το εντυπωσιακό είναι η αίσθηση ασφάλειας που παρέχει το σκάφος, γεγονός που οφείλεται στα μεγάλα μπαλόνια. Αυτά εξυπηρετούν δύο σκοπούς, ο ένας εκ των οποίων είναι το βάθος μέσα στο σκάφος και ο δεύτερος είναι η μεγάλη άντωση που παρέχουν διατηρώντας τις κλίσεις σε πολύ μικρά επίπεδα. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας προς τη Βουλιαγμένη έχοντας τον καιρό άλλοτε στη μάσκα και άλλοτε όρτσα, συναντώντας συχνά πυκνά πολύ μεγάλες «ανήφορο-κατηφόρες» με το σκάφος να συμπεριφέρεται σαν άξιο ελληνικό σκαρί με πολύ καλή απόσβεση. Μία παρατήρηση που πολύ εύκολα θα ικανοποιηθεί είναι η προσθήκη κάποιου αφρώδους υλικού στο κλείσιμο των ταμπουκιών, έτσι ώστε σε τέτοιες δύσκολες πλεύσεις να μην ακούγεται ο παραμικρός θόρυβος. Προσεγγίζοντας το Καβούρι βρήκαμε ένα σημείο όπου έσπαγε ο κυματισμός για να μπορέσουμε να κάνουμε κάποιες μετρήσεις και να δούμε και το εσωτερικό του σκάφους κάπως πιο ήρεμα.
 

Ξεκινώντας από την πλώρη συνάντησα και πάτησα μία άριστα διαμορφωμένη δελφινιέρα, απόλυτα επίπεδη, διαθέτοντας μάλιστα και ένα άμεσα προσβάσιμο πορτάκι για το στρίτσο. Η όλη κατασκευή είναι ενσωματωμένη στη γάστρα όντας απόλυτα σταθερή. Στη συνέχεια υπάρχει το κλασσικό τραπεζοειδές ταμπούκι της πλώρης που έχει αρκετό βάθος και ανοίγει στο πλάι.

Η τιμονιέρα που είχε τοποθετηθεί στο σκάφος της δοκιμής μας είχε αρκετό όγκο, διαθέτοντας και ένα μονοθέσιο κάθισμα στο εμπρόσθιο μέρος της. Στο εσωτερικό και αρκετά μπροστά ήταν τοποθετημένες δύο μπαταρίες του ηλεκτρικού κυκλώματος, βοηθώντας έτσι και στο καλύτερο ζύγισμα του σκάφους . Στο πάτωμα της τιμονιέρας υπήρχε και μία θυρίδα επισκεψιμότητας στο φλοτέρ της δεξαμενής καυσίμου, το οποίο είναι στάνταρ ανοξείδωτο στα 120 λίτρα, αλλά μπορεί ν’ αντικατασταθεί κατά παραγγελία και με μεγαλύτερο στα 160 λίτρα.

Από την πίσω μεριά της τιμονιέρας ο χώρος για τα όργανα διακυβέρνησης είναι αρκετός, διαθέτοντας μία πολύ βολική θέση για μικροαντικείμενα ακριβώς μπροστά από το τιμόνι. Ο καναπές της πρύμνης χωράει άνετα δύο άτομα και περιορίζεται σε πλάτος όσο είναι το εσωτερικό του roll bar έτσι ώστε ν’ ανασηκώνεται απροβλημάτιστα. Στο εσωτερικό έχουμε το δεύτερο βασικό αποθηκευτικό χώρο του σκάφους το αμπάρι της πρύμνης. Το άνοιγμα του είναι σε σχήμα Γ, είναι αρκετά βολικό και πέφτει προς τα πίσω χωρίς να κλείνει. Σε αυτό το σημείο ίσως θα μπορούσε να προστεθεί ένα αμορτισέρ, χωρίς όμως να είναι απαραίτητο. Την κλασσική εικόνα του σκάφους συμπληρώνει το ανοξείδωτο roll bar που φιλοξενεί την εξωτερική κεραία του VHF, την κόρνα και τα φώτα ναυσιπλοΐας.

Στο τελείωμα του καταστρώματος έχουμε τη λεκάνη του κινητήρα με τη βάση βοηθητικής που είναι ενσωματωμένη στο καλούπι από τη μία μεριά και τη σκάλα ανόδου από την άλλη. Το κατάστρωμα διατρέχουν περιμετρικά αεροθάλαμοι διαμέτρου 59εκ. παρέχοντας όπως είπαμε μεγάλη αίσθηση ασφάλειας.

Αφού τελείωσε και η γνωριμία μας με το κατάστρωμα, σειρά είχαν οι μετρήσεις, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μας, σίγουρα δεν μπορούν να είναι ακριβείς, αφού ο κυματισμός δεν μας επέτρεπε να σταθεροποιήσουμε την ταχύτητα και τις στροφές, ειδικά πάνω από τις 4000-4500στροφές, όπου μας έβρισκε ο κυματισμός στο πλάι βγαίνοντας από το προστατευμένο κομμάτι και με υποχρέωνε να ανεβοκατεβάζω το γκάζι. Έτσι λοιπόν σας παραθέτουμε μόνο επιδόσεις ταχύτητας, μιας και η κατανάλωση δεν μπορούσε να μετρηθεί με ακρίβεια. Το βήμα της προπέλας κρίνεται ιδανικό, αφού χωρίς φορτία και με ελαφρύ κυματισμό γέμισε όλες τις στροφές της φτάνοντας τις 6000 με μία τελική που ξεπέρασε ελαφρά τους 40 κόμβους.

Το πλανάρισμα έρχεται μεταξύ 2500-3000 στροφών και βρίσκεται κάπου στους 11 κόμβους. Οι καταναλώσεις σε γενικές γραμμές κρατιούνται λίγο κάτω από το 1λίτρο για κ ν.μ. μέχρι και στο W.O.T. και εκτιμώ ότι σε υπηρεσιακές ταχύτητες πρέπει να κυμαίνεται από 0,75 έως 0,9λιτρα/ν.μ. Παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού, ο κυματισμός ήταν στα ίδια επίπεδα, ίσως με λίγο περισσότερο αέρα. Σε πλαγιοδρομία που πραγματοποιήσαμε, η σταθερότητα ήταν υποδειγματική, ενώ το σπρέι ήταν ελάχιστο και έφτανε μόνο στο μπράτσο του επιβάτη που καθόταν πίσω-πίσω από την μεριά του καιρού. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν μας ήρθε σοβαρή ποσότητα νερού μέσα στη βάρκα.

Παίρνοντας τον καιρό πρύμα ταξιδέψαμε μέχρι το σημείο αφετηρίας μας άνετα και ξεκούραστα, αφού σε μία ταχύτητα περίπου 20-22 κόμβους το σκάφος έστρωνε και πέρναγε άνετα τον κυματισμό με λίγη προσοχή και τιμόνεμα. Τα μεγάλα μπαλόνια έκαναν το κάρφωμα να μοιάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά καλού κακού είχα ρυθμίσει το τρίμ περίπου στη μέση. Φτάνοντας στη μαρίνα ο καιρός άνοιξε στιγμιαία και μας χτύπησε λίγο ήλιος την ώρα που έκανα απολογισμό για το σκάφος που μόλις είχα γνωρίσει.

Πέρα από την υποκειμενική μου άποψη για τη θέση διακυβέρνησης, θεωρώ ότι είναι ένα πολύ ομοιογενές σκάφος. Χωρίς να έχει περιττούς πολυεστέρες, καταφέρνει να παραμένει μία κλασσική σιλουέτα, που θα σας ταξιδέψει πολύ μακριά αν έχετε τις ανάλογες αντοχές. Αν το χαρακτήριζα με μία λέξη αυτή θα ήταν η τιμιότητα και θα τη διαπιστώσετε από τα πολύ δελεαστικά πακέτα που προτείνει ο κατασκευαστής του με κινητήρες και τρέιλερ.
 

Μετά το πέρας της δοκιμής, συζητώντας τις εντυπώσεις μας με τον κατασκευαστή του εξέφρασα την παρατήρησή μου σε ότι αφορά τη θέση διακυβέρνησης και τις διαθέσιμες θέσεις συνεπιβατών. Η απάντηση που πήρα με κάλυψε πλήρως και σας τη μεταφέρω: «Το σκάφος με αυτή τη τιμονιέρα έχει μία κλασσική διαμόρφωση και είναι περισσότερο προσανατολισμένο στην άνετη διαβίωση πάνω στο σκάφος με άνετο χώρο ύπνου στην πλώρη, δυνατότητα προσθήκης τραπεζιού ανάμεσα στο κάθισμα της τιμονιέρας και το κάθισμα της πλώρης και αποδεκτή θέση διακυβέρνησης.

Η διαφορετική διαμόρφωση προσφέρεται από την εταιρεία και είναι θέμα επιλογής του πελάτη μας. Αυτό που διαφοροποιείται είναι η τιμονιέρα που είναι κάπως μικρότερη και δεν διαθέτει εμπρόσθιο καθίσμα. Η τοποθέτησή της γίνεται πιο μπροστά απελευθερώνοντας χώρο για την τοποθέτηση ξεχωριστού καθίσματος διακυβέρνησης. Έτσι οι θέσεις των επιβατών αυξάνονται, αλλά χάνεται η δυνατότητα τραπεζιού και το κρεβάτι γίνεται οριακό.»
 

Όλα λοιπόν είναι θέμα επιλογών που θα καλύψουν καλύτερα τις ανάγκες σας και από τη μεριά της εταιρείας θα βρείτε την κατάλληλη στήριξη για να τις ικανοποιήσετε.
 

Με αφορμή αυτή τη δοκιμή, θα ήταν χρήσιμη μία ενημέρωση σε ότι αφορά την εταιρική πορεία της FOST. H επιχείρηση του κυρίου Σ. Κοτσάμπαση γνωστή και ως the top tubes professional, επί σειρά ετών συνεργαζόταν και κατασκεύαζε από κοινού με τον Π.Φωστιέρη ολόκληρη τη γκάμα των φουσκωτών FOST. Ο κύκλος εργασιών και η γκάμα των μοντέλων σιγά σιγά μεγάλωσε και οδήγησε σταδιακά στο διαχωρισμό των εργασιών και στον τελικό διαχωρισμό των επιχειρήσεων. Εδώ και αρκετά χρόνια, τα σκάφη FOST κατασκευάζονται αποκλειστικά από τον κ. Πέτρο Φοστιέρη και ο κ. Σπύρος Κοτσάμπασης, κατασκευάζει τη σειρά σκαφών VIPER.
 

Κινητήρας Yamaha 115 4 stroke-προπέλα αλουμινίου 19’’
Βάρη 2 άτομα και 70 λίτρα καύσιμα με ελαφρύ κυματισμό
Βημα        Μειωση
19            2,15

rpm            θεωρητικη          GPS        Slip
2000             14,5                  5,8      151%
2500             18,2                  6,9      163%
3000             21,8                 15          45%
3500             25,4               19,5         30%
4000             29,1                 23          26%
4500             32,7                 26,5       23%
5000             36,3                 31,5       15%
5500             40,0                 35,5       13%
6000             43,6                 40,5         8%

Τεχνικά χαρακτηριστικά σκάφους:
 

Εξωτερικό μήκος:550
Εξωτερικό πλάτος:243
Εσωτερικό μήκος:4.78
Εσωτερικό πλάτος 1.21
Διάμετρος αεροθαλάμων:59εκ.
Κατηγορία σχεδιασμού:Β+C
Γάστρα:GRP
Ατομα:5-8
Μέγιστη ιπποδύναμη:140 ίπποι
Βάρος σκάφους:450κιλά