MENU
MENU

PVC VS Neoprene

Κέιμενο - φωτογραφίες : Στρατής Καραστρατής


 


Ο λόγος γίνεται για τους αεροθαλάμους του σκάφους μας, που πλέον διαφοροποιούνται αρκετά, τόσο στα υλικά, όσο και στον τρόπο συγκόλλησης και επισκευής ...

Τα φουσκωτά που έχουν κατακλύσει την αγορά, διαφοροποιούνται αρκετά μεταξύ τους, οπότε στις παρακάτω γραμμές γίνεται μία προσπάθεια στοιχειώδους ενημέρωσης για το τι αγοράζετε.
 

Το σύνηθες για όλους τους υποψιασμένους αγοραστές είναι να ρωτούν αν το υποψήφιο σκάφος προς αγορά είναι θερμή ή ψυχρή κόλληση. Αυτό ουσιαστικά είναι ένας τρόπος προσδιορισμού και του υλικού κατασκευής, αφού όπως θα διαβάσετε παρακάτω, η θερμή κόλληση αντιπροσωπεύει το PVC, ενώ η ψυχρή το Hypalon Neoprene. Η αιώνια μάχη λοιπόν ανάμεσα στα υλικά κατασκευής, εντοπίζεται στους δύο βασικούς τύπους που είναι το Hypalon Neoprene και το PVC. Τα υλικά αυτά έχουν διαφορετική σύσταση και φυσικά διαφορετικό τρόπο συγκόλλησης. Η ουσιώδης διαφορά βρίσκεται στη σύστασή τους που για το Hypalon Neoprene έχει βάση το φυσικό λάστιχο, ενώ για το PVC έχει βάση διάφορα χημικά συνθετικά ελαστομερή. Φυσικά οι υποκατηγορίες των υφασμάτων αυτών είναι πολυάριθμες και οι κατασκευαστές που τα παράγουν αρκετοί. Στο παρόν άρθρο θα αρκεστούμε σε ένα βασικό διαχωρισμό των δύο «ομάδων» περιγράφοντας απλοϊκά την σύστασή τους, τα χαρακτηριστικά τους και τον τρόπο συγκόλλησης.
 

Στην ελληνική αγορά το Hypalon Neoprene είναι ταυτισμένο με το σήμα κατατεθέν ORCA της Pennel Flippo. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και ο μοναδικός κατασκευαστής όμως, αφού υπάρχουν άλλοι 5-6 παγκοσμίως με εφάμιλλα προϊόντα. Στη αγορά τα συνήθη πάχη που συναντάμε είναι 1050 dtex, 1100 dtex 1670 dtex. Αυτό αφορά το πάχος του υφάσματος και πολλές φορές μπερδεύεται με το βάρος του υφάσματος, οπότε ακούμε για υφάσματα 1270, 1300, 1500, 1800 κ.α. τα οποία όμως ορίζουν τα g/m2 και όχι το πάχος. Σε ότι αφορά τους χρωματισμούς, θα βρείτε μέχρι και 32 διαφορετικά χρώματα, κάποια εκ των οποίων διαφοροποιούνται και ποιοτικά μεταξύ τους. Για να πάρετε και μία γεύση τιμής σκέτου του υφάσματος , ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ξεκινούν από 35€+φπα το μέτρο και φθάνουν μέχρι τα 75€+φπα. Βέβαια εκτός από αυτό, για να φτιαχτεί ένας αεροθάλαμος χρειάζεται και άλλα υλικά, όπως οι κόλλες, οι βαλβίδες, οι κώνοι, καθώς και αρκετές εργατοώρες για να κοπεί και να κολληθεί σωστά.

Το υλικό αυτό δουλεύεται αποκλειστικά στο χέρι, γεγονός που το καθιστά εκ των πραγμάτων ακόμα ακριβότερο από το PVC, που μπορεί να είναι βιομηχανοποιημένο όπως θα δούμε παρακάτω. Η διαδικασία συγκόλλησης είναι θεωρητικά σχετικά απλή, αλλά έχει δύσκολη εφαρμογή όταν μιλάμε για κλείσιμο αεροθαλάμων και άλλα περίεργα σημεία. Η πρώτη ενέργεια είναι να ξύσουμε με μηχάνημα την επιφάνεια που θα κολλήσουμε, ώστε να φύγει η γυαλάδα και να πιάσει η κόλλα. Στη συνέχεια καθαρίζουμε τη σκόνη με μια σκούπα και διαλυτικό ώστε να έχουμε καθαρές επιφάνειες. Αλείφουμε κόλλα (π.χ. Carmy 233 ή F230) στην οποία χρησιμοποιούμε καταλύτη σε αναλογία 3-5% (π.χ. desmodur RF) και στις δύο επιφάνειες που θα κολλήσουμε. Αφήνουμε την κόλλα να στεγνώσει τουλάχιστον μισή ώρα και όχι πάνω από μία μέρα.

Στη συνέχεια αλείφουμε τις ίδιες επιφάνειες για 2η φορά και σε σύντομο χρονικό διάστημα τις φέρνουμε σε επαφή και τις πατάμε με ένα μεταλλικό αντικείμενο όσο πιο δυνατά μπορούμε. Η κόλληση αποδίδει το 100% της δύναμής της μετά από περίπου 72 ώρες. Όλα τα παρελκόμενα μπαίνουν με την ίδια διαδικασία αφού ετοιμαστεί το μπαλόνι. Σε αυτό το σημείο αξίζει μία σημείωση σε ότι αφορά τον κυματοθραύστη-περιμετρικό λάστιχο. Υπάρχουν δύο ποιότητες που οπτικά είναι πανομοιότυπες. Η μία όμως είναι PVC και δύσκολα μένει κολλημένη πολύ καιρό πάνω στο Neoprene, ενώ η άλλη είναι λαστιχένια και η συγκόλλησή στον αεροθάλαμο είναι πολύ πιο ανθεκτική. Η διαφορά κόστους είναι αρκετά μεγάλη με την ακριβή-λαστιχένια ποιότητα να έχει 4-5φορές παραπάνω, χωρίς να υπάρχει οπτική διαφορά. Αν βρεθεί κάποιο τέτοιο λάστιχο στα χέρια σας, μπορείτε να καταλάβετε τι ποιότητα είναι, τρίβοντάς το με βούρτσα ή γυαλόχαρτο στην επιφάνεια κόλλησης. Το λαστιχένιο θα βγάλει μία χαρακτηριστική σκόνη, ενώ το PVC αρχικά δεν θα βγάλει τίποτα κάνοντας μόνο κάποιες γρατζουνιές και αν επιμείνουμε θα αρχίσουν να γίνονται μικρά μπαλάκια.
 

Η δεύτερη ομάδα υφασμάτων που υπάγονται στο γενικότερο χαρακτηρισμό PVC είναι πιο περίπλοκη, διότι υπάρχουν αρκετές ποιότητες με διαφορετικά χαρακτηριστικά και διαφορετικό τρόπο συγκόλλησης. Τα συνηθέστερα ονόματα που θ’ ακούσετε πέρα από το γενικευμένο PVC είναι το strongan που χρησιμοποιεί η Zodiac, το Valmex, το Mirasol και διάφορα άλλα. Άσχετα με τα χρώματα που παράγονται στην παγκόσμια αγορά, στην Ελλάδα θα βρείτε μόνο 7 χρώματα σε τιμές που κυμαίνονται γύρω από τα 18€+φπα το μέτρο.

Η συγκόλλησή τους γίνεται με τρείς τρόπος. Ο πρώτος είναι με το χέρι, ο δεύτερος με πρέσα και ο τρίτος με περίπλοκες μηχανές συγκόλλησης που χρησιμοποιούν ηψίσυχνη τεχνολογία για την πραγματοποίηση της θερμοκόλλησης. Στην χειροποίητη διαδικασία, ξεκινάμε καθαρίζοντας καλά με διαλυτικό χωρίς να τρίψουμε το ύφασμα. Στη συνέχεια αλείφουμε τις δύο επιφάνειες με κόλλα (π.χ. Carmy 888 ή ΚΜ92) στην οποία και πάλι χρησιμοποιούμε καταλύτη (π.χ. desmodur RF). Μετά από 5 λεπτά το πρώτο στρώμα κόλας έχει παγώσει και ρίχνουμε ακόμα ένα στρώμα, το οποίο παγώνει επίσης αμέσως και δεν κολλάει καθόλου. Για να γίνει η κόλληση θα πρέπει τοπικά σε κάθε σημείο να θερμάνουμε για 10’’με κάποιο θερμαντικό μέσο από απόσταση περίπου 10εκ.(π.χ. ένα πιστολάκι ή μία αντίσταση) έτσι ώστε να ξαναγίνει κολλώδης και εφαρμόζουμε τα υλικά. Η μέθοδος αυτή λανθασμένα ονομάζεται ψυχρή κόλληση και είναι η πιο πρόχειρη μέθοδος συγκόλλησης του PVC , παρουσιάζοντας τα περισσότερα προβλήματα. Συγκεκριμένα έχει μικρή αντοχή σαν κόλληση, η οποία μειώνεται ακόμα περισσότερο όταν εκτίθεται σε υψηλές θερμοκρασίες, αφού η κόλλα έχει την ιδιότητα να μαλακώνει. Σε μία προσπάθεια να βελτιωθεί κάπως η ποιότητα συγκόλλησης του PVC φτιάχτηκαν πρέσες οι οποίες δίνουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα σε ότι αφορά την ανθεκτικότητα των κολλήσεων. Τα προβλήματα συγκόλλησης λύθηκαν εντελώς με τις ηψίσυχνες θερμοκολλητικές μηχανές που χρησιμοποιούν οι μεγάλες βιομηχανίες.

Η διαδικασία της κόλλησης ουσιαστικά γίνεται με τη χρήση υψίσυχνων οι οποίες λειώνουν το υλικό το οποίο ενοποιείται και γίνεται ένα σώμα με τις επιφανειακές λωρίδες. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι κολλήσεις αυτού του τύπου είναι ακόμα ανθεκτικότερες και από το ίδιο το ύφασμα, εξαλείφοντας την περίπτωση ξεκολλήματος. Το μεγάλο πλεονέκτημα είναι το χαμηλό κόστος παραγωγής λόγω μαζικότητας καθώς και η ταχύτητα παραγωγής των αυτοματοποιημένων διαδικασιών. Το φινίρισμα με αυτή τη μέθοδο είναι σταθερά σε πολύ καλά επίπεδα. Το μόνο αρνητικό είναι η αδυναμία επισκευής ή επέμβασης στις ραφές, αφού θερμαίνοντας τα σημεία που θέλουμε ξεκολλούν αρκετά βαθιά μέχρι και τα λινά, καθιστώντας τις επισκευές δύσκολες και επίφοβες. Βελτιώσεις γίνονται συνεχώς πάντως, με τις βαλβίδες ανακούφισης να είναι μία από τις τελευταίες προσθήκες. Αυτές ανοίγουν απελευθερώνοντας αέρα, όταν η πίεση στο εσωτερικό των αεροθαλάμων υπερβεί τη συνιστώμενη, προστατεύοντας έτσι του αεροθαλάμους.
 

Συμπερασματικά λοιπόν δεν υπάρχει κάποιο από τα δύο που να βγαίνει συνολικά καλύτερο ή χειρότερο. Το Hypalon Neoprene είναι σίγουρα αυτό που μάθαμε και αυτό που εμπιστευόμαστε. Είναι αναμφίβολα πολύ ανθεκτικό στο χρόνο και στη χρήση, κάνοντας ταυτόχρονα εφικτή οποιαδήποτε παρέμβαση στο μέλλον, είτε είναι επισκευή, είτε είναι μετατροπή. Σίγουρα όμως είναι δέσμιο της χειροποίητης συγκόλλησης και του υψηλού κόστους κατασκευής των αεροθαλάμων το οποίο προς το παρόν όλοι έχουμε αποδεχτεί. Στον αντίποδα βρίσκεται το PVC που όταν είναι συγκολλημένο με υψίσυχνες, είναι πολύ ανθεκτικό και πολύ προσιτό στην κατασκευή του.

Εδώ υπάρχει όμως το πολύ σημαντικό θέμα των επισκευών, που όταν ξεφεύγουν πέρα από ένα απλοϊκό μπάλωμα, γίνονται από δύσκολες έως αδύνατες. Βέβαια δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε αντιπροσώπους ν’ αναφέρουν ένα πολύ μικρό ποσό έναντι του οποίου μπορεί να γίνει παραγγελία ολόκληρων των μπαλονιών, οπότε οι επισκευές πάνε περίπατο. Προσωπικά θεωρώ ότι στα πολύ μικρά φουσκωτά τα PVC ήδη έχουν αρχίσει να παραγκωνίζουν τα πολύ ακριβότερα από Neoprene, αφού το κόστος όλου του σκάφους ορίζεται από το κόστος των αεροθαλάμων.(βλέπε ένθετο). Στα μεγαλύτερα σκάφη που το κόστος των αεροθαλάμων συμψηφίζεται με το κόστος όλων των υπόλοιπων παρελκόμενων, τα νέα αυτά υλικά θ’ αργήσουν ν’ αντικαταστήσουν το κλασσικό πλέον Hypalon, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και μεγάλα σκάφη που χρησιμοποιούν τέτοια υλικά στους αεροθαλάμους τους. Η τεχνολογία πάντως προχωράει γρήγορα και εμείς αναμένουμε τις εξελίξεις και τα νέα προϊόντα για να σας ενημερώσουμε για οτιδήποτε καινούριο χρησιμοποιηθεί στην αγορά.

Στα πολύ μικρά φουσκωτά που βασικό ρόλο στο κόστος κτήσης κατέχουν οι αεροθάλαμοι, βλέπουμε σκάφη 3,5 μέτρων να στοιχίζουν 1000€ αντί για 3000€ που στοιχίζουν τα «ψυχρής κόλλησης». Συνεπώς η όποια διαφορά ανθεκτικότητας υπάρχει ανάμεσα στα δύο υλικά, εξαλείφεται από το πολύ μικρότερο κόστος χρήσης. Έτσι λοιπόν θα πρέπει κάποιος αγοραστής να καταφέρει να χαλάσει ανεπανόρθωτα τρία σκάφη από PVC για να αρχίσει να έχει ζημιά σε σχέση με κάποιο ακριβότερο από Neoprene. Όλα λοιπόν εξαρτώνται από τη χρήση που κάνει ο καθένας και με στοιχειώδη προσοχή από μέρους του αγοραστή, υπάρχουν πολύ προσιτές επιλογές που θα ικανοποιήσουν πλήρως τις ανάγκες του.
 

Powered by Blog - Widget
Τα cookies είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του psarema-skafos.gr και για την βελτίωση της online εμπειρία σας.
Επιλέξτε «Αποδοχή» ή «Ρυθμίσεις» για να ορίσετε τις επιλογές σας.