Κείμενο – φωτογραφίες Δημήτρης Καραγεωργίου

Λευκάδα, Μεγανήσι, Κάλαμος, Καστός. Μια γειτονιά στο κεντρικό Ιόνιο, γεμάτη πράσινο, παραλίες, καθαρά νερά. Με σειρά μεγέθους, ίδια με τη θέση τους, απέχουν μεταξύ τους ελάχιστα. Πιο απόμερο, μικρότερο και ήσυχο, ο Καστός.

Ο Καστός είναι ένα μακρόστενο νησάκι κατάφυτο από ελιές. Ζει και αναπνεει μακριά από το τουριστικό ρεύμα και για αυτό οι λόγοι είναι πολλοί. Οι λιγοστοί του κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία και τη γεωργία. Τα καλοκαίρια καθημερινά επισκέπτονται το νησί εκατοντάδες τουρίστες και απολαμβάνουν τη ζεστή φιλοξενία των κατοίκων. 

 

ΚΑΣΤΟΣ

Στην ανατολική πλευρά του νησιού θα συναντήσετε πολλές μικρές παραλίες, όπως τα Αμπελάκια, το Φύκι, η Λίμνη, το Βρισίδι, το καμίνι, κ.α.
Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά γύρω από το λιμάνι. Από τα αξιοθέατα του νησιού ξεχωρίζει ο ενοριακός ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και οι ανεμόμυλοι. Ο ένας από αυτούς, που βρίσκεται στο ύψωμα δεξιά από την είσοδο του λιμανιού, διατηρείται με όλο το μηχανισμό του. Λειτουργούσε μέχρι το 1949 και είναι ο πιο καλοδιατηρημένος μύλος σε όλο το Ιόνιο, χάρη στη φροντίδα και τη μέριμνα της δημοτικής αρχής, που πρόσφατα ολοκλήρωσε και τη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου.
Από τα φυσικά αξιοθέατα του νησιού ξεχωρίζει η Φωκότρυπα. Πρόκειται για μια θαλάσσια σπηλιά που βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του λιμανιού του Καστού. Έχει βάθος 30 μ. και σ’ αυτήν έβρισκαν καταφύγιο οι φώκιες.
Μορφή για τα δρώμενα στο νησί, είναι ο πρόεδρος της κοινότητας, Πέτρος Γιαννούτσος. Έχοντας επισκεφθεί τον Καστο σχεδόν ανελλιπώς κάθε χρόνο για τα τελευταία 15, όπως και κάθε άλλος, μπορώ να δω τα πολλά βήματα που έχουν γίνει για την βελτίωση της εικόνας του νησιού. Στα πιο βασικά έργα υποδομής, το δίκτυο ύδρευσης, που οι εργασίες του ολοκληρώθηκαν πριν από μόλις τέσσερα χρόνια, με σύνδεση παροχής από το γειτονικό Κάλαμο. Τελευταία μου επίσκεψη, ένα πενθήμερο στα μέσα του Ιούλη, και ο Πέτρος … έτρεχε και δεν έφθανε … καθώς το νησί είχε μείνει χωρίς νερό, εξ αιτίας ενός σοβαρού προβλήματος στον υποθαλλασιο αγωγό σύνδεσης, που είχε προκληθεί από πλημελλη συντήρηση. Το ποσό σημαντικό ήταν, θα το αντιληφθεί κανείς, αν αναλογισθεί πως σε ημερήσια βάση, με τα μικρά ταχύπλοα αλλά κυρίως τα ιστιοπλοϊκά σκάφη, περνούν από τον Καστό περί τους 700 τουρίστες.
Αυτή η εικόνα, στο λιμάνι του Καστού, είναι μοναδική. Το πρωινό, βρίσκει τις δεκάδες των ιστιοπλοϊκών αραγμενες στο ντοκο και αρόδου. Ως τις 10, μπορεί να έχουν απομείνει δυο – τρία από αυτά. Και από τις τέσσερις και μετά αρχίζει να γεμίζει και πάλι. Αυτό, γίνεται όλο το καλοκαίρι, κάθε μέρα.
Τις προμήθειες σας, θα πρέπει να τις έχετε κάνει πριν φθάσετε εκεί. Δεν υπάρχει ούτε υποψία καταστήματος γι αυτό. Τα α καταλύματα, είναι επίσης υποτυπώδη. Και τότε πως θα μείνουμε, θα αναρωτιέστε. Η πρόταση μου, έχει να κάνει με όσους διαθέτουν πλεούμενο και σεργιανίζουν στα νερά. Υπάρχουν κάποια – πολύ λίγα – δωμάτια, με τα στοιχειώδη. Εκείνο που δεν θα σας λείψει, καθόλου μάλιστα, είναι οι επιλογές στη γεύση, καθώς όπως θα δείτε πιο κάτω, υπάρχουν τέσσερις, καλές, προτάσεις.
Ανάμεσα στα σημάδια βελτίωσης της εικόνας του Καστού, είναι και το αποτέλεσμα της νοσταλγίας των παλαιότερων, που ξενιτεύτηκαν, κυρίως σε Αμερική και Νέα Ζηλανδία. Ο τόπος είναι μικρός, όμως βαθιά ριζωμένος στην καρδιά των παιδιών του. Όπως του κ Γεράσιμου Μουρούκη, που μεγαλούργησε στη Νέα Ζηλανδία με την οικογένεια του και επέστρεψε στη νησί για να χτίσει το καταφύγιο του και να οργανώσει ένα σύγχρονο παντοπωλείο, όπου κανείς μπορεί να βρει τα πάντα. Απρόσμενο – ίσως για τον μικρό Καστό, όμως πέρα για πέρα αληθινό. Το ίδιο, για άλλους λόγους, έκανε και ο αδελφός του Στάθης, που διατηρεί το εστιατόριο BELOS πάνω στο λιμάνι, ο Χρίστος Τσιλίβας που άνοιξε το Windmill, δίπλα στον ανεμόμυλο, το ίδιο και ο αδελφός του Γιώργος, που εργάζεται στην κοινότητα.
Στο νησί δεν υπάρχουν τροχοφόρα, με εξαίρεση ένα – δυο αυτοκίνητα της κοινότητας. Δεν χρειάζονται άλλως τε, καθώς όλη η ζωή στο νησί είναι μαζεμένη στο λιμάνι. Από εκεί και πέρα, με τα πόδια φθάνει κανείς οπουδήποτε.
Άφησα για το τέλος, την “πισίνα”, μια παραλία, που … δεν είναι παραλία. Θα τη βρείτε σε μικρή απόσταση, σχεδόν μισό μίλι από το λιμάνι, με ρότα Ν. Το ακροθαλάσσι είναι σκεπασμένο με ένα παχύ στρώμα φύκια. Εκεί, το νερό είναι περισσότερο τουρκουάζ από αλλού, η άμμος περισσότερο άσπρη και πεντακάθαρη και τα βάθη μοναδικά για κάθε ηλικία και παιχνίδι.

Που θα φάτε

Υπάρχουν τέσσερις προτάσεις στον Καστό. Η πρώτη και περισσότερο … ορατή, είναι το WINDMILL, αριστερά στην είσοδο του λιμανιού, δίπλα στον διατηρημένο ανεμόμυλο, σε εξαιρετική θέση. Η δεύτερη, απαιτεί λίγο περπάτημα, καθώς βρίσκεται στη σκέπη του οικισμού, είναι το εστιατόριο CHEF JOHNS. Εκεί, θα απολαύσετε δυο πράγματα μαζί. Πανοραμική θεα και καταπληκτικούς μεζέδες. Οι άλλες δυο, βρίσκονται σχεδόν δίπλα. Η μπυραρία εστιατόριο, που άνοιξε πρόσφατα με πολύ καλή κουζίνα και η προτίμηση μου, η ταβέρνα – εστιατόριο BELOS, μια και μουσακά σαν της κυρίας Ντίνας, δεν φτιάχνει άλλος στο νησί.

Χρήσιμα τηλέφωνα 26460

Κοινότητα – 91484
Ενοικιαζόμενα δωμάτια: 91278 – κα Μαρία, 91127 – κα Μαρία, 91128 – κος Γιώργος

Αξιοθέατα

Το ξωκλήσι του Αγίου Αιμιλιανού, με περπάτημα μισής ώρας σε καλό χωματόδρομο. Μπορείτε να πάτε και με σκάφος, που θα δέσετε κάτω από το ξωκλήσι. Την εκκλησία του Αγίου Ιωάννου, μέσα στον οικισμό, που διακοσμείται από ελαιογραφίες του Σπυρίδωνα Γαζή. Τη σπηλιά Φωκότρυπα, με 30 μέτρα βάθος με λίγη αμμουδιά στο εσωτερικό της. Θα πάτε με σκάφος και θα απολαύσετε και το μοναδικό φυσικό ανάγλυφο. Τους ερειπωμένους ανεμόμυλους και τους παλαιοχριστιανικούς καμαρωτούς τάφους. Και ένα σεργιάνι γύρω από το λιμάνι, λίγο πριν χαθεί το φως.