MENU
MENU

Λέσβος. Εικόνες, χρώματα, μυρωδιές, παράδοση.

Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου.


 


Δύσκολα τα πράγματα με τη Λέσβο. Όσο κι αν προσπαθείς, ο χώρος είναι πάντα λίγος. Πώς να χωρέσει τόση ομορφιά σε λίγες σελίδες … Aπό πού να γίνει αρχή … Εικόνες και συναισθήματα, πλημμύρα στο νου, ξεφεύγουν ακανόνιστα, ψάχνοντας τη θέση στην αρχή της σκέψης, που θα πάρει την πρώτη θέση στο χαρτί.

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ


"Πουθενά σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου,
ο ήλιος και η Σελήνη δε συμβασιλεύουν τόσο αρμονικά,
δε μοιράζονται τόσο ακριβοδίκαια την ισχύ τους,
όσο επάνω σε αυτό το κομμάτι της γης που κάποτε,
ποιος ξέρει, σε τι καιρούς απίθανους,
ποιος θεός, για να κάνει το κέφι του,
έκοψε και φύσηξε μακριά ίδιο πλατανόφυλλο
καταμεσής του πελάγους."
Οδυσσέας Ελύτης

Δύσκολα τα πράγματα με τη Λέσβο. Όσο κι αν προσπαθείς, ο χώρος είναι πάντα λίγος. Πώς να χωρέσει τόση ομορφιά σε λίγες σελίδες … Aπό πού να γίνει αρχή … Εικόνες και συναισθήματα, πλημμύρα στο νου, ξεφεύγουν ακανόνιστα, ψάχνοντας τη θέση στην αρχή της σκέψης, που θα πάρει την πρώτη θέση στο χαρτί. Γιατί η Λέσβος, δεν είναι ένα απλό νησί. Είναι πολλά πράγματα μαζί, που ριζώνουν τους ανθρώπους της γερά, τους γυρίζει πάντα πίσω με νοσταλγία, την ίδια που ξανασπρώχνει τον επισκέπτη να γυρίσει ξανά και ξανά.
Εικόνες, χρώματα, μυρωδιές, παράδοση. Ήθη και έθιμα μοναδικά, άνθρωποι σπάνιοι, πλούσια και μακραίωνη ιστορία. Πατρίδα ανθρώπων της τέχνης και της επιστήμης, εμπόρων, ζωγράφων και ποιητών. Που όλοι μαζί και χωριστά, έχουν σημαδέψει με τον τρόπο τους αυτό τον ευλογημένο τόπο.
Όπου κι αν σταθεί κανείς, εικόνες του σήμερα και του χθες. Το κάστρο στο Μόλυβο, το μοναστήρι της Γέρας, η κατανυκτική Αγιάσος, το απολιθωμένο δάσος στο Σίγρι, η νεοκλασική Μυτιλήνη, τα μεζεδοπωλεία στη Γέρα, τα σοκάκια στο Μόλυβο, οι απέραντες αμμουδιές, οι βιότοποι, τα ψαροχώρια, η μοναδική Καλλονή, η Συκαμνιά, τα μοναστήρια, τα καζάνια με το ούζο στο Πλωμάρι. Και πόσα ακόμα.
Η Λέσβος πλημμυρίζει από ζωή. Δεν υπάρχουν χωριά που μαραζώνουν. Στο πλατανόφυλλο του Ελύτη, παντού υπάρχουν άνθρωποι να σε καλοσωρίσουν, να σε ακούσουν, να σε φιλέψουν. Χταποδάκι λιαστό, σαρδέλα Καλλονής, ουζάκι, ελιές, λαδοτύρι, φέτα. Όλα ντόπια και μοναδικά. Όπως ο τόπος και οι άνθρωποι του.

ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Πρωτεύουσα της Λέσβου είναι η Μυτιλήνη, το λιμάνι του νησιού που σήμερα έχει περίπου 25.000 μόνιμους κατοίκους. Η σημερινή πόλη της Μυτιλήνης είναι χτισμένη στα θεμέλια της αρχαίας ομώνυμης πόλης. Το λιμάνι της Μυτιλήνης βρίσκεται στο νοτιοανατολικό μέρους του νησιού με θέα τα παράλια της Μικράς Ασίας. Λόγω της μεγάλης τουριστικής και εμπορικής ανάπτυξης που υπήρξε στο λιμάνι από παλιά, χτίστηκαν αρχοντικά νεοκλασικά κτίρια αλλά και εξαιρετικά μνημεία που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Πίσω από το λιμάνι θα δείτε την παλαιά αγορά ενώ προχωρώντας προς τα βόρεια βρίσκεται ο παλιός οικισμός με τα στενά δρομάκια του. Ο νεότερος οικισμός χτίστηκε στα νότια της πόλης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αρχιτεκτονική των σπιτιών έχει έντονες δυτικές επιδράσεις. Από τα αξιοθέατα της πόλης είναι η Μητρόπολη που χτίστηκε τον 17ο αιώνα. Τα επιβλητικά καμπαναριά της είναι από τα ομορφότερα της Ελλάδας. Η βασιλική των Αγίων Θεοδώρων είναι χτισμένη με υλικό παρμένο από αρχαίους ναούς. Από τις μεγαλύτερες εκκλησίες του νησιού είναι η βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Θεράποντα η οποία χτίστηκε τον 18ο αιώνα. Κοντά στο λιμάνι βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο. Στο Εκκλησιαστικό Βυζαντινό Μουσείο θα θαυμάσετε ξυλόγλυπτα και βυζαντινές εικόνες ανεκτίμητης αξίας. Επίσης στην πόλη της Μυτιλήνης βρίσκεται και το Μουσείο Λαϊκής Τέχνης.
Αξίζει να επισκεφθείτε το Κιόσκι με τα καλοδιατηρημένα παλαιά αρχοντικά, το Αρχαίο Θέατρο που είναι από τα μεγαλύτερα της αρχαιότητας (έχει περίπου 14.000 θέσεις), την υστερορωμαϊκή έπαυλη του Μενάνδρου όπου βρέθηκαν θαυμάσια ψηφιδωτά και το Παλαιοχριστιανικό Νεκροταφείο που είναι λαξευμένο επάνω σε βράχο.
Στο βόρειο άκρο της πόλης δεσπόζει το Κάστρο το οποίο χτίστηκε το 1373 από τους Γενοβέζους στη θέση του παλαιότερου Βυζαντινού. Στις μέρες μας στο Κάστρο πραγματοποιούνται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στην παραλία που βρίσκεται κάτω από το Κάστρο, θα δείτε το 'Άγαλμα της Ελευθερίας, έργο του Γρηγόρη Ζευγάλη.
Τρία χιλιόμετρα από τη Μυτιλήνη βρίσκεται η γενέτειρα του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου, η Βαρειά. Εκεί υπάρχει μουσείο με έργα του λαϊκού καλλιτέχνη καθώς και το Μουσείο-Βιβλιοθήκη Τεριάντ με εικόνες, κείμενα και λιθογραφημένα βιβλία.
Η Λέσβος ή Μυτιλήνη αποκαλείται επίσης και νησί των ποιητών, αφού από εκεί κατάγονταν λυρικοί ποιητές Σαπφώ και Αλκαίος όπως επίσης οι πεζογράφοι Αργύρης Εφταλιώτης, Στρατής Μυριβήλης και ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης. Από τη Μυτιλήνη κατάγεται επίσης ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος.
Η αναπτυγμένη τουριστική υποδομή του νησιού και οι απαράμιλλες φυσικές του ομορφιές, ελκύουν κάθε χρόνο εκατοντάδες τουρίστες Έλληνες και ξένους. Από πολύ παλιά οι κάτοικοι της Λέσβου ασχολούνταν με τη γεωργία και τη ναυτιλία. Έτσι το νησί αναδείχθηκε πολύ γρήγορα σε μεγάλη ναυτική δύναμη.
Η Μυτιλήνη ή Λέσβος πήρε το όνομά της από το γιο του Λαπίθου, Λέσβο, που παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά Μάκαρα, Μήθυμνα. Η Λέσβος κατοικήθηκε αρχικά από τους Πελασγούς, τους Λέλεγες και από τους Αχαιούς με αρχηγό το γιο του Ορέστη, Πενθίλο. Οι Πενθιλίδες αναφέρονται στη Λέσβο και στα κλασικά χρόνια (6 - 5 αι. π.Χ.). Η αρχική λεσβιακή διάλεκτος ανήκε στην ομάδα των αιολικών διαλέκτων. Με τον καιρό δέχτηκε ιωνικές επιδράσεις, λόγω των επιδράσεων από ιωνικές περιοχές και ιδιαίτερα από την Αθήνα ενώ ο κάτοικοι ίδρυσαν αποικίες στη Θράκη και τα παράλια της Μικράς Ασίας. Οι πιο σπουδαίες πόλεις ήταν η Μυτιλήνη, η Μήθυμνα, η 'Aντισσα, η Ερεσσός και η Πύρρα και σήμερα σχεδόν όλες τους διατηρούν την ίδια ονομασία. Η Λέσβος κατακτήθηκε από τους Σλάβους και τους Σαρακηνούς. Το 1437 έγινε υποτελής στους Τούρκους. Στα Ορλωφικά (1770 - 1773) υπέστη αντίποινα των Τούρκων, για τη συμμετοχή των Ελλήνων στο κίνημα.

Το νησί γνώρισε την άνθιση των γραμμάτων κυρίως σε δύο περιόδους. Αρχικά τον 6ο π.Χ. αι. αναδείχθηκαν εκεί δύο μεγάλοι ποιητές, ο Αλκαίος και η Σαπφώ, καθώς επίσης και ένας από τους μεγαλύτερους νομοθέτες ο Πιττακός. Τη δεύτερη περίοδο που η Μυτιλήνη γνώρισε άνθιση ήταν κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας με τη λειτουργία Σχολής της Μονής Λειμώνα στην οποία μεταξύ άλλων δίδαξε ο Παχώμιος Ρουσάνος. Η μεγαλύτερη άνθιση παρατηρήθηκε στις παραμονές της Επανάστασης του 1821.
Οι οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές των δομών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τα μέσα του 19ου αιώνα, επηρέασαν άμεσα και έμμεσα τη Λέσβο και τη Μυτιλήνη. Η ραγδαία ανάπτυξη των οικονομικών δραστηριοτήτων, κυρίως από την πλευρά του χριστιανικού πληθυσμού, συνδυάστηκε με την άνοδο του βιοτικού και εκπαιδευτικού επιπέδου. Η Μυτιλήνη καθιερώθηκε ως επίνειο ολόκληρου σχεδόν του νησιού στον τομέα του διαμετακομιστικού εμπορίου, με τη συγκρότηση διαύλων συνεργασίας και επικοινωνίας με τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της εποχής, όπως τα λιμάνια της Μικράς Ασίας και της Μαύρης Θάλασσας, αλλά και της Αιγύπτου και της Δυτικής Μεσογείου. Ακόμα και όταν οι φυσικές συνθήκες αντιστρατεύτηκαν στη διαφαινόμενη ανάπτυξη (όπως η πυρκαγιά του 1851 και ο μεγάλος σεισμός του 1867 που κατάστρεψε σπίτια και μέσα παραγωγής), η οικονομική ευημερία προσέφερε την ώθηση για ανασυγκρότηση.
Στις αρχές του 20ου αιώνα οι κάτοικοι ανέρχονταν στις είκοσι πέντε με τριάντα χιλιάδες, από τους οποίους το 85% ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι, το 12% μουσουλμάνοι, ενώ ένα 3% περίπου καθολικοί, εβραίοι και χριστιανοί Αρμένιοι. Το ιστορικό κέντρο της πόλης συγκροτήθηκε γύρω από την οδό Ερμού. Ενδεικτικός είναι ο αριθμός των χριστιανικών ναών (10) και των μουσουλμανικών τεμενών (10 τζαμιά, 4 τεκέδες, 1 μεντρεσές), που τοποθετούνται στην περιοχή αυτή. Ανάλογη είναι και η παρουσία των ιστορικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων του τόπου, όπως το Ελληνικό Γυμνάσιο, το Παρθεναγωγείο, το Σχολαρχείο, αλλά και τα μουσουλμανικά Ιπτινταντιέ και Ινταντιέ. Το κάστρο παρέμεινε το σύμβολο της οθωμανικής κυριαρχίας, ενώ γύρω του συσπειρώθηκε το σύνολο του μουσουλμανικού πληθυσμού. Το ελληνικό στοιχείο αναπτύχθηκε στο νότιο κομμάτι της πόλης.
Η απελευθέρωση της Λέσβου έγινε το Νοέμβριο του 1912. Προσαρτήθηκε επίσημα στην Ελλάδα το 1914 με τη συνθήκη του Λονδίνου ενώ αναγνωρίστηκε ως Ελληνικό έδαφος μετά τη μικρασιατική καταστροφή με τη Συνθήκη της Λωζάνης.

ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
Η γοητευτική κωμόπολη της Αγίας Παρασκευής βρίσκεται σε απόσταση 40 χλμ. βορειοδυτικά της πόλης της Μυτιλήνης. Ιδιαίτερη εντύπωση στον επισκέπτη, προκαλούν τα παλιά αρχοντικά με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και τους λουλουδιασμένους κήπους, που χαρακτηρίζουν τη περιοχή.
Χαρακτηριστικό επίσης της Αγίας Παρασκευής, είναι ότι οι κάτοικοι διατηρούν της ήθη και τα έθιμα των προγόνων τους. Πρόκειται για ένα τόπο με αυθεντική ομορφιά και γερές αντιστάσεις στο ισοπεδωτικό κύμα της τουριστικής ανάπτυξης. Δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί τουριστικά και γι’ αυτό εντυπωσιάζει τους επισκέπτες του με τη νησιώτική ταυτότητά του.
Οι κάτοικοί του ξεχωρίζουν και για τη πίστη τους. Στη κωμόπολη υπάρχουν συνολικά 64 εκκλησίες και ξωκλήσια. Μάλιστα το χωριό πήρε το όνομά του από το γραφικό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, που είναι κτισμένο μέσα σε μια σπηλιά.
Στην ευρύτερη περιοχή της Αγίας Παρασκευής θα δείτε και πολλά σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία. Στη θέση Κλοπεδή, οι ανασκαφές έφεραν στο φως τα ερείπια αρχαίου ναού που ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα π.Χ. Περιβαλλόταν από στοά με 46 κίονες που έφεραν τα ιδιόρρυθμα αιολικά κιονόκρανα. Πιστεύεται, ότι εδώ λατρευόταν ο Ναπαίος Απόλλωνας. Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα ιερά της Λέσβου. Σε μια μικρή πεδιάδα συναντάμε τα λείψανα του Ιερού των Μέσσων. Κτίστηκε τον 3ο αι. π.Χ. και ήταν αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Σε μικρή απόσταση θα δείτε και τα ερείπια της αρχαίας πόλης Πύρρας.
Ένα ακόμη σημαντικό μνημείο της περιοχής είναι η γέφυρα της Κρεμαστής.
Είναι ένα μεγάλο τοξωτό μεσαιωνικό γεφύρι που ενώνει τις δύο όχθες του ποταμού Τσικνιά. Κτίστηκε κατά το 1355 με 1432 και εξυπηρετούσε στρατιωτικές και εμπορικές ανάγκες. Το οικοδομικό υλικό που χρησιμοποιήθηκε προέρχεται από τον αρχαίο ναό της Κλοπεδής.

ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ
Επάνω από την κωμόπολη της Θερμής στο ύψωμα "Καρυές" βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ με τη μοναδική στο νησί διώροφη εκκλησία. Τα εγκαίνια της Μονής έγιναν στις 30 Ιουνίου 1963. Εδώ φυλάσσονται τα λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης που βρέθηκαν κατά θαυμαστό τρόπο, ύστερα από αλλεπάλληλα όνειρα πιστών, τα οποία επαλήθευσε η σκαπάνη και επικύρωσε η ιστορική έρευνα.. Οι Άγιοι μαρτύρησαν στις 9 Απριλίου 1453, ημέρα Τρίτη της Διακαινησίμου (Λαμπροτρίτη). Την ημέρα αυτή κάθε χρόνο η Εκκλησία τιμά τη μνήμη τους. Ύστερα απ' τη λειτουργία γίνεται μεγάλο θρησκευτικό πανηγύρι.
Στη θέση "Καρυές" υπήρχε γυναικείο βυζαντινό μοναστήρι που το κατέστρεψαν οι Σαρακηνοί πειρατές το 1235. Το μοναστήρι μετά από 150 χρόνια ξαναχτίστηκε ως αντρικό. Σ' αυτό κατέφυγαν - ύστερα απ' την άλωση της Πόλης το 1453 - ο Άγιος Ραφαήλ που καταγόταν από την Ιθάκη και μόναζε στη Θράκη μαζί με τον Άγιο Νικόλαο . Οι Τούρκοι όμως εξαπέλυσαν και εδώ σφαγές κατά των Χριστιανών το 1463. Τότε οι Χριστιανοί ξεσηκώθηκαν εναντίον των Τούρκων και αυτοί κύκλωσαν το μοναστήρι, έπιασαν τους μοναχούς τον πρόεδρο της Θερμής Βασίλειο, τη γυναίκα του και την εντεκάχρονη κόρη τους Ειρήνη. Έπιασαν ακόμη το δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο, που είχε ζητήσει καταφύγιο στο μοναστήρι. Η τουρκική ανάκριση για την ανακάλυψη των πρωταιτίων του ξεσηκωμού, ήταν σκληρή. Μπροστά στα μάτια των γονέων της έκαψαν τη μικρή Ειρήνη μέσα σ' ένα πιθάρι. Ύστερα κρεούργησαν τον πατέρα και τη μητέρα της, αποκεφάλισαν τον προεστό και δάσκαλο Θεόδωρο και θανάτωσαν, φρικτά με πριόνι γιατί αρνιόταν να μιλήσει, τον ηγούμενο του μοναστηριού Ραφαήλ. Έφυγαν αφού έβαλαν στο μοναστήρι φωτιά. Οι χριστιανοί τη νύχτα έθαψαν τους μάρτυρες και κάθε χρόνο, σε ανάμνηση του μαρτυρίου τους, την Τρίτη της Διακαινησίμου, ημέρα της σφαγής τους τελούσαν λειτουργία στη θέση "Καρυές".
Με τον καιρό στη θέση του μαρτυρίου σχηματίσθηκε ένας μεγάλος ελαιώνας. Σα λείψανο του μοναστηριού έμεινε ένα μικρό παρεκκλήσι. Στους τοίχους του διακρινόταν υπολείμματα από αρχιτεκτονικά μέλη αρχαίων κτισμάτων. Από παλιά συνήθεια, κάθε Λαμπροτρίτη γινόταν εκεί λειτουργεί απ' τις γυναίκες της περιοχής. Μα κάτι περίεργο συνέβαινε τα βράδια. Μια μαύρη σιλουέτα περιφερόταν μέσα στη σιωπή κάτω από τα δένδρα. Το 1959 η οικογένεια του Άγγελου Ράλλη, που είχε στην κατοχή της το ελαιόκτημα, ζήτησε να φτιάξει μια καινούργια εκκλησία στη θέση της παλιάς που ερειπώθηκε. Στα πρώτα θεμέλια που ανοίχτηκαν, σε βάθος 2μ. βρέθηκαν οστά ανθρώπων. Από την ημέρα αυτή άρχισε ένας παράξενος κύκλος ονείρων. Ευσεβείς γυναίκες, χωρίς να έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, με πρώτη τη Βασιλική Ράλλη, έβλεπαν στον ύπνο τους, ένα ψηλό, αυστηρό ιερωμένο. Τους έλεγε ότι το όνομα του ήταν Ραφαήλ και ότι τα οστά ήταν δικά του ότι μαρτύρησε στο μοναστήρι των "Καρυών". Έλεγε ακόμη τη χρονολογία του μαρτυρίου του και για εκείνους μου μαρτύρησαν μαζί του. Οι έρευνες συνεχίστηκαν και βρέθηκαν όχι μονάχα οι τάφοι και των άλλων μαρτύρων, αλλά ακόμη και ένα πιθάρι. Το πιθάρι που μέσα του οι Τούρκοι έκαψαν τη μικρή Ειρήνη, με καμένα υπολείμματα οστών παιδικής ηλικίας!
Ο Άγιος Ραφαήλ ανέφερε κατά τις εμφανίσεις του ότι μαρτύρησε στις 9 Απριλίου 1463, ημέρα Τρίτη. Από έρευνα στα αρχεία του Πατριαρχείου επιβεβαιώθηκαν όλα όσα ανέφερε και διαπιστώθηκε ότι πραγματικά η 9η Απριλίου 1463 ήταν Τρίτη. Στο χώρο των "Καρυών" βρέθηκε ακόμη ένα εικόνισμα του Παντοκράτορα του 14ου αιώνα. Όπως αφηγούνται οι χωρικοί, για την ύπαρξη του επέμενε ο Άγιος Ραφαήλ όταν εμφανιζόταν στα όνειρα των πιστών.
Πολλά θαύματα αναφέρονται ότι έγιναν απ' τον Άγιο, όχι μονάχα στο νησί, αλλά και σ΄όλο τον Ελληνικό χώρο και ακόμη, έξω απ' τα Ελληνικά όρια.
Το έτος 1964 με απόφασή του ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος καθιστά Ηγουμένη της Ιεράς Μονής του Αγίου Ραφαήλ τη Μοναχή Ευγενία Κλειδαρά. Η Ηγουμένη από τότε αφιέρωσε τη ζωή της στο ρόλο αυτό και με το συγγραφικό της έργο συνέβαλλε καθοριστικά στην προβολή του Μοναστηριού.
Έτσι σήμερα το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ και η επιβλητική εκκλησία του αποτελούν πια πόλο έλξης για χιλιάδες πιστούς απ' όλον τον κόσμο.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η καινούργια εκκλησία της Αγίας Μαγδαληνής με ωραίο εσωτερικό διάκοσμο, που βρίσκεται δίπλα στον κύριο όγκο του Μοναστηριού.
Θα πρέπει ακόμη να αναφέρουμε ότι υπάρχουν αρκετοί κοιτώνες για τους πιστούς που επιθυμούν να διανυκτερεύσουν στο μοναστήρι και να αισθανθούν από κοντά την κατανυκτική του ατμόσφαιρα.

ΕΡΕΣΣΟΣ
Τριγυρισμένος από άγονα ηφαιστειογενή βουνά, ο κάμπος της Ερεσού, φαντάζει σαν γη της επαγγελίας. Μια όαση δροσιάς, ένα τοπίο γεμάτο αντιθέσεις, όπου το γαλάζιο σμίγει με το πράσινο και το παρελθόν σμίγει με το παρόν. Ο μεγαλύτερος οικισμός της περιοχής αυτής είναι η Ερεσός, πατρίδα της γνωστής αρχαίας ποιήτριας Σαπφώς, που αποτελεί την χειμερινή κατοικία των κατοίκων.
Το καλοκαίρι η ζωή μεταφέρεται στην Σκάλα Ερεσού, ένα σύγχρονο θερινό θέρετρο, οργανωμένο έτσι που να μπορεί να ικανοποιήσει και τις πιο υψηλές απαιτήσεις. Μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, τεράστια παραλία ιδανική για θαλάσσια σπορ και παιχνίδια στην άμμο, παραλιακά ταβερνάκια και καφετέριες για γευστικές απολαύσεις και χαλάρωση και κεντράκια για νυχτερινό ξεφάντωμα.
Η περιοχή προσφέρεται για διάφορες εκδρομές και εξορμήσεις στη φύση. Η ιστορική περιοχή της Βίγλας με τα απομεινάρια του παλιού κάστρου, η Μονή Υψηλού με την φανταστική θέα όλου σχεδόν του νησιού και ο παραθαλάσσιος οικισμός του Σιγρίου με τις παραδοσιακές ψαροταβέρνες είναι μερικά από τα μέρη που δεν πρέπει να χάσετε.
Κάποιο βραδάκι αφήστε για λίγο την παραλία και ανεβείτε στο χωριό Βατούσα. Ένα εντυπωσιακό δείγμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της Λέσβου τον περασμένο αιώνα. Εντυπωσιακά αρχοντικά, εκκλησιές μοναδικές (δείτε το ξύλινο τέμπλο του ναού των Ταξιαρχών με απεικονίσεις παγανιστικού χαρακτήρα) και μια αύρα παλιάς εποχής που διατηρείται ακόμα και σήμερα. Θα το καταλάβετε πιο έντονα καθώς περιδιαβαίνετε τις αίθουσες του Πνευματικού Κέντρου του χωριού (Αρχοντικό Γώγου) που στεγάζει σπάνιες εκδόσεις, φωτογραφίες από τη ζωή της κωμόπολης και αντικείμενα λαϊκής τέχνης.

ΕΥΕΡΓΕΤΟΥΛΑ
Ο Δήμος Ευεργέτουλα δημιουργήθηκε το 1999 και αποτελείται από επτά χωριά, τον Ασώματο, το Ίππειος, τα Κεραμειά, τους Λάμπου Μύλους, την Συκούντα, το Κάτω Τρίτος και την Μυχού. Έδρα του Δήμου είναι η Συκούντα, έχει πληθυσμό 368 κατοίκους και απέχει17,4 χιλιόμετρα από την Μυτιλήνη.
Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται από αριστερά το νεόκτιστο Δημαρχείο και στα δεξιά το Κ.Ε.Π. του Δήμου το οποίο στεγάζεται στο παλιό δημοτικό σχολείο που λειτουργούσε περίπου μέχρι το 2000.
Στο κέντρο του χωριού δεσπόζει η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο ναός αυτός επέζησε μέχρι τους φοβερούς σεισμούς, οι οποίοι το Φεβρουάριο του 1867 κατέστρεψαν την πόλη της Μυτιλήνης και πολλά χωριά της Λέσβου. Η δεύτερη εκκλησία που ιδρύθηκε το1870 έχει ρυθμό τρίκλιτης βασιλικής και έχει υποστεί πολλές επισκευές και ανακαινίσεις.
Συνεχίζοντας τον κύριο δρόμο από την εκκλησία συναντάμε την πλατεία της Συκούντας. Εκεί σήμερα λειτουργεί ένα καφενείο, ένα παντοπωλείο και ένα αρτοποιείο. Στη δεκαετία του 80 λειτουργούσαν πέντε καφενεία, τέσσερα παντοπωλεία και ένα κρεοπωλείο. Γεροντότεροι κάτοικοι θυμούνται άλλα δυο καφενεία σε σοκάκια του χωριού που τα ονόμαζαν «ντεκέδες» αλλά και τρία αρτοποιεία, μύλο για τα σιτηρά, ελαιόμυλο, αλλά και καμίνι για την κατασκευή κεραμίδων. Σ’ ένα οικόπεδο υπάρχουν ακόμα, μεγάλες παλιές μυλόπετρες και κάποιοι ηλικιωμένοι αναφέρουν ότι πρόκειται για πέτρες ενός ελαιόμυλου ζωοκίνητου. Παλαιότερα από το μέσον του χωριού περνούσε χείμαρρος που το χώριζε στα δύο. Τα δυο αυτά μέρη του χωριού επικοινωνούσαν με ένα παλιό γεφύρι που δεν υπάρχει πια, όπως δεν υπάρχουν τα πλακόστρωτα σοκάκια που έχουν μετατραπεί σε τσιμεντένια, ούτε βέβαια οι έξι έως εφτά παραδοσιακές βρύσες.

ΘΕΡΜΗ – ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ
ΘΕΡΜΗ

Η Θερμή είναι ένα γραφικό παραδοσιακό χωριό που βρίσκεται σε απόσταση 11 χλμ. βόρεια της Μυτιλήνης. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση στην περιοχή υπήρχαν περίπου 150 πύργοι και γι’ αυτό το χωριό ονομάζονταν Πύργοι. Το σημερινό του όνομα το χρωστά στις ιαματικές πηγές με τα θερμά νερά οι οποίες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα. Μάλιστα σε κοντινή απόσταση έχουν ανασκαφεί τα ερείπια του ναού, που ήταν αφιερωμένος στη Θερμία Άρτεμη.
Από τα θρησκευτικά μνημεία της περιοχής ξεχωρίζει το μοναστήρι του Αγίου Ραφαήλ. Είναι κτισμένο σε μια πανέμορφη τοποθεσία, κατάφυτη από ελαιώνες. Στη μονή φυλάσσονται τα λείψανα των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, οι οποίοι μαρτύρησαν την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί απ’ όλη την Ελλάδα επισκέπτονται τη μονή. Επίσης, αξίζει να επισκεφθείτε τη βυζαντινή εκκλησία της Παναγιάς της Τουρλωτής που η ίδρυσή της τοποθετείται μεταξύ του 9ου και 11ου αιώνα καθώς και το ναό της Παναγιάς της Φανερωμένης που είναι τοιχογραφημένη με έργα του διάσημου ζωγράφου Θεόφιλου.
Η περιοχή παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Στην τοποθεσία Κανόνι θα δείτε τα λείψανα της αρχαίας πόλης.
Θα κολυμπήσετε στην υπέροχη παραλία της Θερμής, στο Πεταλίδι και στο Χαλίκι με τα πεντακάθαρα νερά.
Η Θερμή αναπτύσσεται τουριστικά με γοργούς ρυθμούς. θα βρείτε ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών για τη διαμονή σας. Στις ταβέρνες της περιοχής θα δοκιμάσετε τις εκλεκτές συνταγές της Λεσβιακής κουζίνας.

ΜΑΝΤΑΜΑΔΟ

Ο παραδοσιακός οικισμός Μανταμάδος απέχει 36 χλμ. από τη Μυτιλήνη. Αποτελεί θρησκευτικό κέντρο του νησιού καθώς εδώ βρίσκεται το φημισμένο μοναστήρι του Ταξιάρχη που είναι και ο προστάτης της Λέσβου. Η μονή κτίστηκε το 1700 και στο εσωτερικό της φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα του αγίου. Σύμφωνα με τη τοπική παράδοση την εικόνα έφτιαξε από πηλό και αίμα ο μοναδικός μοναχός που σώθηκε από την επιδρομή των Σαρακηνών οι οποίοι έσφαξαν όλους τους μοναχούς.
Κατά την περιήγησή σας στο χωριό θα θαυμάσετε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και το όμορφο περιβάλλον. Αξίζει να επισκεφθείτε το ανακαινισμένο ελαιοτριβείο του 19ου αιώνα που αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής και που σήμερα στεγάζει το Πνευματικό Κέντρο.
Η ευγένεια και η φιλοξενία των κατοίκων θα σας μείνει αξέχαστη. Μην παραλείψετε να αγοράσετε κεραμικά και ξυλόγλυπτα διακοσμητικά από τα εργαστήρια που λειτουργούν στο Μανταμάδο. Οι τέχνες αυτές έχουν παράδοση στη περιοχή και οι τεχνίτες κατασκευάζουν πραγματικά αριστουργήματα.
Για μπάνιο προτιμήστε τις παραλίες: Άγιος Στέφανος, Ασπροπόταμος και Τσόνια. Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό θα δείτε τα λιλιπούτεια χωριά Κάπη και Κλειώ όπου σώζονται τα ερείπια βυζαντινού φρουρίου.

ΚΑΛΛΟΝΗ
Στο κέντρο του νησιού βρίσκεται η κωμόπολη της Καλλονής. Η προνομιακή της θέση μέσα σε έναν απέραντο εύφορο κάμπο και στον μυχό του Κόλπου της Καλλονής την βοήθησε να αναδειχθεί σε σημαντικό εμπορικό και διοικητικό κέντρο της περιοχής.
Η ιστορία της ξεκινά από πολύ παλιά, όπως μαρτυρούν οι αρχαιολογικές έρευνες, ενώ η ονομαστή Μονή Λειμώνος με το πλούσιο αρχείο βιβλίων και χειρόγραφων που διαθέτει αποδεικνύει την πολιτιστική και πνευματική πορεία του τόπου μέσα στον χρόνο.
Σε μια μεγάλη έκταση ανάμεσα στον κάμπο και τον Κόλπο της Καλλονής εκτείνεται και ένας από τους πιο σημαντικούς υδροβιοτόπους της Ελλάδας. Το επίνειο της Καλλονής είναι η Σκάλα Καλλονής, ένας γραφικός οικισμός μπροστά στα γαλανά νερά του Κόλπου. Εκεί ο επισκέπτης μπορεί να φιλοξενηθεί σε ένα από τα σύγχρονα ξενοδοχειακά συγκροτήματα που του προσφέρουν ποικίλες ανέσεις και δυνατότητες, μπορεί να απολαύσει τους ονομαστούς θαλασσινούς μεζέδες και να διασκεδάσει στα παραθαλάσσια νυχτερινά κέντρα που υπόσχονται βραδιές κεφιού δίπλα στο κύμα.
Πριν την Καλλονή, συναντάμε την πανέμορφη Αγία Παρασκευή, όπου γίνεται το πασίγνωστο πανηγύρι του Ταύρου, κάθε καλοκαίρι.
O κάμπος της Καλλονής που είναι η μεγαλύτερη πεδιάδα του νησιού, με τα πολλά νερά, το πλούσιο χώμα, τον ήλιο που τον ζεσταίνει 3.000 ώρες το χρόνο και την πρωινή του δροσιά της "εέρσα", όπως την υμνεί η μεγάλη ποιήτρια Σαπφώ. Αξίζει κανείς να επισκεφτεί τον υδροβιότοπο, της περιοχής με <<κατοίκους>> τα πιο σπάνια είδη. Εδώ ο μεγάλος φιλόσοφος και οι μαθητές του Θεόφραστος και Φαινίας ο Eρέσιος έθεσαν τα θεμέλια της φυσικής ιστορίας μελετώντας τα φυτά, τα θαλασσινά, και τα ψάρια της περιοχής του κόλπου που είναι μοναδικά, όπως κωβιοί, κουτσομούρες, σαρδέλες, χτένια, αστερίες κ.α.
Σε μικρή απόσταση από τον οικισμό, βρίσκονται δύο μονές, που θα πρέπει να επισκεφθείτε. 3χλμ Β.Δ. , η μονή Λειμώνος. Χτίστηκε το 1523 από τον Μητροπολίτη Μηθύμνης Ιγνάτιο Αγαλιανό, του οποίου το όνομα τιμάται σήμερα. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν το μοναδικό πνευματικό κέντρο του νησιού (εδώ λειτούργησε σχολείο άρμενων κατά τον 16ο αιώνα).
Το Καθολικό της τιμάται στο όνομα των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και είναι ένας επιβλητικός ναός ρυθμού τρίκλιτης βασιλικής, με ξυλόγλυπτο επίχρυσο τέμπλο, ενώ στην εσωτερική του επιφάνεια υπάρχουν τοιχογραφίες αγιορείτικης τεχνοτροπίας του 1800. Διαθέτει πλούσια βιβλιοθήκη με 5.000 τόμους -από το 1502 έως σήμερα-, χειρόγραφα από τον 9ο έως τον 19ο αιώνα, πατριαρχικά συγγίλια και σουλτανικά φιρμάνια. Το αρχαιότερο βιβλίο είναι ένα Ευαγγέλιο του 9ου αιώνα, γραμμένο με χρυσόξανθο μελάνι.
Η μονή της Παναγίας Μυρσινιώτισσας , βρίσκεται σε μικρή απόσταση ( 4 χλμ ) από την περιοχή Καλλονής. Είναι εξαρτώμενη από την Ιερά Μονή Λειμώνος, Βυζαντινού ρυθμού, η οποία ανασυστήθηκε από τον Άγιο Ιγνάτιο ( 1523 ) προς τιμή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στο εσωτερικό της υπάρχουν ανεκτίμητης αξίας φορητές εικόνες Βυζαντινής τεχνοτροπίας, παλαιό ξυλόγλυπτο τέμπλο και σημαντικές τοιχογραφίες. .
Γραφικά χωριά στην περιοχή της Καλλονής είναι η Αγία Παρασκευή γνωστή για το πανηγύρι του ταύρου, η Αρίσβη και τα Παράκοιλα. Σημαντικό είναι επίσης να αναφέρουμε ότι στην περιοχή Αχλαδερή βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Πύρρας, τα οποία βρίσκονται μέσα στην θάλασσα και είναι ορατά.

ΜΟΛΥΒΟΣ
Ο Μόλυβος, είναι ένας υπέροχος διατηρητέος οικισμός , σκαρφαλωμένος γύρω στο μεσαιωνικό του κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή του βράχου. Το μεσαίωνα, για την αντιμετώπιση των εχθρικών επιδρομών από τη θάλασσα και της απότομης βραχώδους κλίσης του εδάφους , ο οικισμός συγκεντρώθηκε στη θέση του Κάστρου. Η αρχιτεκτονική του χαρακτηρίζεται από τα πέτρινα παραδοσιακά κτίρια, τα έντονα βαμμένα ξύλινα παράθυρα, όλα δομημένα δίπλα σε καλντερίμια με πολύ καλά διατηρημένα λιθόστρωτα. Σε αντίθεση με τα άλλα νησιά του Αιγαίου, η παρουσία των Γενοβέζων στη Λέσβο δεν είχε επιδράσεις επάνω στην τοπική αρχιτεκτονική και οφείλεται στη στενή σχέση που είχε διατηρήσει η Λέσβος με το Βυζάντιο. Τα περισσότερα σπίτια στο Μόλυβο είναι διώροφα. Αποτελούν κλειστές μονάδες με μικρά ανοίγματα. Τα υλικά είναι η πέτρα και το ξύλο. Συχνά, όταν ο όροφος είναι ξύλινος, οι τοίχοι προεξέχουν από το περίγραμμα του ισογείου και σχηματίζουν σαχνισιά σε μια ή περισσότερες πλευρές με ίδιες ή διαφορετικές διαστάσεις προεξοχής. Ξύλινα λαξευτά μικρά δοκάρια υποστηρίζουν τα σαχνισιά που μεγαλώνουν συνήθως τον κεντρικό χώρο της κατοικίας. Οι στέγες είναι τετράρριχτες σκεπασμένες με βυζαντινά κεραμίδια. Εντυπωσιακά είναι τα σπίτια που βλέπουν προς τη θάλασσα, κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο και με τοίχους χωρίς ανοίγματα που οχύρωναν το χωριό. Τα παλαιότερα κτίρια, κτισμένα πολύ συνεκτικά δεν αφήνουν ελεύθερους χώρους στον ιστορικό κέντρο του. Το κάστρο είναι βυζαντινής εποχής και επισκευάστηκε το 1373 απ' το Φραγκίσκο Γατελούζο. Είναι το δεύτερο κάστρο της Λέσβου σε επιβλητικότητα και έκταση. Μέσα στο ίδιο το Κάστρο υπήρχαν και άλλα κτίσματα και στοές που έβγαζαν στο επίπεδο της θάλασσας.
Η αγορά απλώνεται σε δύο δρόμους που συγκλίνουν σε μία μικρή πλατεία. Είναι ο ζωτικός χώρος της οικονομικής ζωής και ταυτόχρονα τόπος συνάντησης για τους ντόπιους. Οι δρόμοι της αγοράς σκεπάζονται από σαρκίμια-φυλλώματα- στο ύψος όπου τα ισόγεια καταστήματα διαχωρίζονται από την κατοικία, η οποία βρίσκεται στον όροφο. Η βρύση που υπάρχει στο κτίριο του παλιού Διοικητηρίου φτιαγμένη το 1898, είναι ένα ψηλό ορθογώνιο κτίσμα, φτιαγμένο από καλοπελεκημένη πέτρα, με δύο κρήνες, πεσσούς και επίκρανα. Στο άκρο του οικισμού, το γραφικό λιμανάκι ολοκληρώνει τη μοναδική αυτή εικόνα
Ο Μόλυβος, ήταν πάντα πόλος έλξης καλλιτεχνών και στο παλιό αρχοντικό Κράλλη στεγάζεται το παράρτημα της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Οι έντονες πολιτικοκοινωνικές ζυμώσεις του 18ου αιώνα είχαν επιδράσεις, και επάνω στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική της εποχής. Οι ευεργετικές επιπτώσεις από τη συνθήκη του Κιουτιούκ - Καϊναρτζή στα θέματα λατρείας είχαν σαν αποτέλεσμα ένα πραγματικό οικοδομικό οργασμό κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες του αιώνα. Από σχετικές μελέτες, προκύπτει ότι οι εκκλησίες της εποχής πρέπει να είχαν κτιστεί στις θέσεις παλαιότερων εκκλησιών. Χαρακτηριστικό δείγμα η βασιλική του Ταξιάρχη που κτίστηκε το 1795 και είναι ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά μνημεία του Μολύβου. Αλλά και μετά το 1821, η εκκλησιαστική αρχιτεκτονική γνωρίζει ξανά καινούργια ακμή. Διαφαίνονται πια οι νεοκλασικές τάσεις που εισχωρούν στο νησί, όπως στον ¶γιο Παντελεήμονα που κτίστηκε το 1844 και είναι έργο του Στρατήγη Καρέκου από την Ανεμότια. Περπατώντας στον Μόλυβο, βλέπεις με τα μάτια του Σ. Μυριβήλη το σπίτι της Δασκάλας με τα χρυσά μάτια, με τα μάτια του Α. Εφταλιώτη την ομορφιά του τόπου, το σπίτι του, τα αρχοντικά, τις πέτρινες βρύσες με τις ανάγλυφες επιγραφές και διακοσμήσεις, και παγιδεύεσαι στη μαγεία του Ηλία Βενέζη συναντώντας το ασκητήριο της περισυλλογής του. Μοναδική εικόνα, το δειλινό με το υπέροχο ηλιοβασίλεμα στο γραφικό λιθόστρωτο λιμανάκι με το φως να παίζει θαυμάσια παιχνίδια πέφτοντας πάνω στα πολύχρωμα σπίτια του Μόλυβου
Αξίζει να δείτε το αρχαϊκό τείχος και το ρωμαϊκό υδραγωγείο, κτίσματα της αρχαίας πόλης του Μόλυβου καθώς και το χτιστό θόλο του Χαμάμ στην Ευθαλού που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα από το Μόλυβο. Επίσης στο Δημαρχείο του Μόλυβου στεγάζεται αρχαιολογική συλλογή.

 

ΠΕΤΡΑ
Σε μια μεγάλη αμμουδερή αγκαλιά, γύρω από ένα μεγάλο βράχο που έδωσε και το όνομά του στον οικισμό βρίσκεται η Πέτρα, ακόμα ένα καλοκαιρινό καταφύγιο του νησιού, που είναι πολύ γνωστή για την Εκκλησία της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας, χτισμένης στην κορυφή του βράχου. Κάθε χρόνο η Πέτρα κατακλύζεται από πιστούς που έρχονται από παντού για να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα. Ο ναός αυτός βρίσκεται χτισμένος πάνω στο βράχο που βρίσκεται περίπου στο κέντρο του χωριού, ύψους τριάντα σχεδόν μέτρων. Η αρχιτεκτονική του ναού είναι τύπου τρικλίτου Βασιλικής. Ο βράχος αυτός απότομος και απλησίαστος, πλαισιώνεται από τη βορινή του πλευρά με 114 σκαλοπάτια, που είναι σκαλισμένα πάνω στο βράχο με κόπο και εξαιρετική τέχνη. Γύρω στα 1500 – και πολύ προτού ο ναός πάρει τη σημερινή του μορφή – ο βράχος αυτός αποτελούσε ένα είδος οχυρού υπό την ηγεμονία των Γατελούζων στη Λέσβο.
Το χωριό διατηρεί το παραδοσιακό του χρώμα με τα πετρόχτιστα σπίτια, τις στέγες με τα κεραμίδια και τα λιθόστρωτα δρομάκια του, διαθέτει όμως και τις πιο σύγχρονες ανέσεις για τον επισκέπτη του. Η μεγάλη αμμουδιά που απλώνεται κατά μήκος του κεντρικού δρόμου είναι μία από τις ομορφότερες του νησιού και προσφέρεται για όλες τις θαλασσινές απολαύσεις. Η δύση του ηλίου στην παραλία αυτή είναι ένα θέαμα μοναδικό που αξίζει να το θαυμάσετε και από το Πετρί, ένα χωριουδάκι που βρίσκεται στο λόφο πάνω από την Πέτρα και θα σας μεταφέρει σε άλλες εποχές.
Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε, σε μικρή απόσταση από την Πέτρα, την Άναξο, μια μεγάλη αμμουδιά γεμάτη παραλιακά ταβερνάκια και καφενεία. Στο κέντρο σχεδόν του χωριού, βρίσκεται ο ναός του Αγίου Νικολάου, κάτω από έναν βαθύσκιωτο γεροπλάτανο. Μονόκλιτη βασιλική με τρία στρώματα τοιχογραφιών. Οι παλαιότερες ίσως προέρχονται από τον 16ο αιώνα. Επίγραμμα αναφέρεται στον ζωγράφο Νικόλαο Φίτζη από την Πελοπόννησο που ΄΄ευπρέπισε΄΄ τον ναό το 1721. Το 1937 έγινε η αναστύλωση του και σήμερα είναι διατηρητέο μνημείο.

ΠΛΩΜΑΡΙ – ΓΕΡΑΣ
ΠΛΩΜΑΡΙ

Μια σχετικά νέα πόλη που κτίστηκε το 1842 , όταν σταμάτησαν οι πειρατικές διαδρομές και οι κάτοικοι κατέβηκαν στη θάλασσα από το Μεγαλοχώρι (11 km βόρεια). Με τα χρόνια το Μεγαλοχώρι υποβαθμίστηκε και το Πλωμάρι έγινε πρωτεύουσα της επαρχίας. Είναι σημαντικό λιμάνι με μεγάλη εμπορική και τουριστική κίνηση, πνευματική ζωή πολλά αξιοθέατα και ωραίες παραλίες. Το διασχίζει ο χείμαρρος Σεδούντας, γι αυτό παλαιότερα λεγόταν και Ποταμός, ενώ η ονομασία Πλωμάρι αποδίδεται, κατά μία εκδοχή, στο φυτό φλώμος.
Πλωμάρι - Το Πλωμάρι συνδυάζει την ηρεμία των διακοπών και τη ζωντάνια της αναψυχής. Η φιλοξενία στη νησιώτικη αυτή γωνιά της Ελλάδας, αποτελεί δεδομένο της καθημερινής ζωής των κατοίκων του. Εδώ θα βρείτε άρτια εξοπλισμένα ξενοδοχεία, κάθε κατηγορίας, με όλες τις προσφερόμενες υπηρεσίες, παραλιακές ταβέρνες, ζαχαροπλαστεία με παραδοσιακά παρασκευάσματα και κέντρα διασκέδασης με σύγχρονη και ζωντανή νησιώτική μουσική. Εδώ όμως θα βρείτε και πολλές ποτοποιίες με μεγάλη παράδοση στη παραγωγή ούζου. Το ούζο Πλωμαρίου είναι πασίγνωστο και εξαιρετικό, γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε να το δοκιμάστε.
Ούζο - Στο Πλωμάρι της Λέσβου, εκεί που παράγεται το ονομαστό ούζο με την τοπική ποικιλία γλυκάνισου, βρίσκεται και το μοναδικό μουσείο στον κόσμο αφιερωμένο στο ούζο. Το προσφιλές αυτό ποτό των ελλήνων και των ξένων που το έχουν δοκιμάσει, είναι και προ πάντων ένα γνήσιο ελληνικό προϊόν. Σύμφωνα με τον Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1576/1989), το ούζο αναγνωρίστηκε και κατοχυρώθηκε ως ελληνικό προϊόν, και η Ελλάδα κατέστη η μοναδική χώρα που δικαιούται να το παράγει. Tο Μουσείο ούζου ανήκει στην οικογένεια Βαρβαγιάννη η οποία ασχολείται με την παραγωγή του ούζου αποστάγματος 100% από το 1860.
ΓΕΡΑΣ
Ο κόλπος της Γέρας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού, σε μια περιοχή προικισμένη με μοναδικές ομορφιές. Πρόκειται για ένα κλειστό κόλπο, ο οποίος επικοινωνεί με το Αιγαίο μέσω ενός στενού καναλιού. Η περιοχή είναι κατάφυτη από ελαιώνες, ενώ κατά μήκος των ακτών του κόλπου έχουν σχηματιστεί υφάλμυρα έλη στο Λάρσο, στη Χαραμίδα και στο Ντίπι, τα οποία, μαζί με τον ποταμό Ευεργέτουλα, δημιουργούν ένα σημαντικό υδροβιότοπο.
Η ευρύτερη περιοχή της Γέρας διακρίνεται τις εναλλαγές των τοπίων της, που την καθιστούν ιδανική για φυσιολατρικές διαδρομές. Τα οδοιπορικό στη Γέρα ξεκινάει από τα Λουτρά, τα Κουντουρούδια και το Πυργί. Στη θέση Λάρσο, στις βορειοανατολικές ακτές θα δείτε τα ερείπια από τα πελασγικά κτίσματα, τις λεγόμενες “Λαρισσαίες πέτρες”. Στην κορυφή του κόλπου βρίσκεται το Ντίπι, ένας μικρός ψαράδικος οικισμός, με μικρό λιμανάκι. Στη συνέχει της διαδρομής θα φτάσετε στα Πηγαδάκια, μια ήσυχη ακτή όπου θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε στις παραθαλάσσιες ταβέρνες, φρέσκα ψάρια του κόλπου.

ΠΟΛΥΧΝΙΤΟΣ – ΑΓΙΑΣΟΣ
ΠΟΛΥΧΝΙΤΟΣ

Η γοητευτική κωμόπολη του Πολίχνιτου απέχει 45 χλμ. από τη Μυτιλήνη. Η περιοχή φημίζεται για τις θερμές ιαματικές της πηγές, οι θεραπευτικές ιδιότητες των οποίων ήταν γνωστές από την αρχαιότητα.
Χαρακτηριστικό του Πολίχνιτου είναι τα πέτρινα σπίτια. Μια βόλτα στον οικισμό θα σας γεμίσει με μοναδικές εικόνες του χθες και του σήμερα του τόπου.
Η περιοχή του Πολίχνιτου κατοικείται από τα πανάρχαια χρόνια. στη θέση Χαλικιές, βρέθηκαν τα ερείπια οικισμού που χρονολογείται από την εποχή του χαλκού. Ενώ στη θέση Κουτήρ εντοπίστηκαν τα λείψανα της μεγαλύτερης προϊστορικής πόλης της Λέσβου. Μάλιστα υποθαλάσσιες έρευνες έδειξαν ότι τα ερείπια του προϊστορικού οικισμού φτάνουν ως τον κόλπο της Καλλονής.
Θα κολυμπήσετε στις παραλίες της Νυφίδας και της Σκάλας. Η παραλία Νυφίδα ανήκει στις δημοφιλής πλαζ της Λέσβου, καθώς εδώ πραγματοποιούνται και κολυμβητικοί αγώνες.
Τα τελευταία χρόνια η περιοχή αναπτύσσεται τουριστικά και σιγά – σιγά μεταμορφώνεται σε τουριστικό θέρετρο. Ήδη λειτουργούν ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια που προσφέρουν άνετη διαμονή στους επισκέπτες τους.

ΑΓΙΑΣΟΣ

Η Αγιάσος είναι ένα γραφικό χωριό κτισμένο στους πρόποδες του Ολύμπου, του υψηλότερου βουνού της Λέσβου. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα του νησιού και απέχει 28 χλμ. από τη Μυτιλήνη.
Πρόκειται για ένα πανέμορφο ορεινό χωριό κτισμένο σε μια καταπράσινη περιοχή, που γοητεύει τους επισκέπτες του. Ο οικισμός της Αγιάσου που έχει χαρακτηριστεί διατηρητέος, εντυπωσιάζει με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του. Μια βόλτα στα στενά λιθόστρωτα δρομάκια θα σας γεμίσει ξεχωριστές εικόνες. Τα καλοδιατηρημένα διώροφα σπίτια με την χαρακτηριστική αρχιτεκτονική τους, οι παλιές εκκλησιές που η ιστορία τους είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορική διαδρομή του χωριού και οι φιλόξενοι κάτοικοι που είναι πάντα πρόθυμοι να σας βοηθήσουν στην περιήγησή σας στην Αγιάσο δίνοντας σας πολύτιμες πληροφορίες για την περιοχή, συμπληρώνουν το παραμυθένιο σκηνικό.
Ένα μοναδικό στολίδι της περιοχής είναι η βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας που χρονολογείται από το 1170. Στο εσωτερικό της φυλάσσεται η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας που θεωρείται έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Στο νησί την έφερε ο ιερομόναχος Αγάθων στις αρχές του 8ου αιώνα από τα Ιεροσόλυμα. Μέσα από τις βυζαντινές εικόνες που κοσμούν το ναό, αποτυπώνεται κι ένα μεγάλο μέρος της βυζαντινής ιστορίας του νησιού.
Στο συγκρότημα της εκκλησίας λειτουργεί εκκλησιαστικό μουσείο, στο οποίο θα δείτε σπάνια θρησκευτικά κειμήλια και λαογραφικό μουσείο στο οποίο εκτίθενται έργα λαϊκής τέχνης και αντικείμενα καθημερινής χρήσης της παραδοσιακής ζωής των κατοίκων.
Κατά την περιήγησή σας στην περιοχή θα εντυπωσιαστείτε από τα υπέροχα τοπία που θα αντικρίσετε. Κατάφυτες εκτάσεις από πεύκα, πλατάνια και καστανιές, άφθονα τρεχούμενα νερά και πολύχρωμα λουλούδια ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σας τον ωραιότερο πίνακα ζωγραφικής.
Στο λόφο Καστέλι, σε υψόμετρο 600μ. θα θαυμάσετε την ανεπανάληπτη θέα, θα δείτε τα ερείπια του βυζαντινού φρουρίου και την εκκλησία του Αγίου Προκοπίου που κτίστηκε τον 17ο αιώνα και έχει αξιόλογες βυζαντινές εικόνες.
Αν προτιμάτε το βουνό από τη θάλασσα, τότε η διαμονή στην Αγιάσο θα σας μείνει αξέχαστη. Στο χωριό θα βρείτε ενοικιαζόμενα δωμάτια τα οποία προσφέρουν άνετη διαμονή κοντά στην υπέροχη φύση.

ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΑΤΕΡΑ

Τα Βατερά είναι ο παραθαλάσσιος οικισμός του χωριού Βρίσα, που ξεχωρίζει για τα παλιά πέτρινα σπίτια του. Στα Βατερά θα βρείτε μια από τις ωραιότερες παραλίες του νησιο

Powered by Blog - Widget
Τα cookies είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του psarema-skafos.gr και για την βελτίωση της online εμπειρία σας.
Επιλέξτε «Αποδοχή» ή «Ρυθμίσεις» για να ορίσετε τις επιλογές σας.