MENU
MENU

Μια χειμωνιάτικη βόλτα στα Ψαρά.

Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου


 


Ήταν η δεύτερη χρονιά, που σχεδιάζαμε ένα ταξίδι στην Τένεδο και την Ίμβρο για να περάσουμε εκεί την εορτή των Θεοφανείων. Πέρυσι, οι εξαιρετικά δυσμενείς καιρικές συνθήκες, με ανέμους έντασης οκτώ και εννέα μποφόρ, κράτησαν εμάς στην Αθήνα και τον δεσπότη μακριά από τα νησιά. Για εφέτος δεν είχε αλλάξει τίποτε. Εκτός από τον καιρό, που ήταν πολύ καλύτερος με ανέμους έντασης 4 ως 5 μποφόρ, τουλάχιστον για τις ημέρες που θα ταξιδεύαμε.


 


 

Σε γνώριμους ρυθμούς οι προετοιμασίες λοιπόν και έπειτα από τις σχετικές ‘ συνελεύσεις ‘ βρεθήκαμε αξημέρωτα 2 του μηνός να φορτώνουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα στα δύο φουσκωτά. EAGLE STORM X 999, με δύο ζευγάρια MERCURY VERADO 300 ίππων.
Ώρα επτά και μισή και έπειτα από τις τελευταίες συνεννοήσεις, οι μανέτες χαμήλωσαν και το ταξίδι ξεκίνησε. Μέχρι το Σούνιο, ο καιρός ήταν τρία από νότιες διευθύνσεις, με πρόβλεψη 4 και τοπικά 5 από νοτιοανατολικές, κυρίως μετά το στενό της Άνδρου. Αν και είχα ταξιδέψει αρκετά μίλια, παρακολουθώντας τις δοκιμές του πρώτου σκάφους παραγωγής, γρήγορα διέκρινα κάποιες ελαφρές βελτιώσεις στο στήσιμο του δεύτερου με το οποίο ταξίδευα. Βασική διαφορά τους, το πολυεστερικό hard top, έναντι roll bar με τέντες. Και στις δύο περιπτώσεις, ταξιδεύαμε με διάταξη ‘ κλειστού τύπου ‘, καθώς ολόκληρος ο χώρος στο deck ήταν κλειστός με τέντες. Αυτό, μας προφύλαξε ιδιαίτερα από την υγρασία και τα μπουγέλα, που ως … γνωστόν, τον χειμώνα δεν αντέχονται.
Ταξιδεύαμε με 32 - 35 κόμβους και λίγο αργότερα καβατζάραμε το Σούνιο. Γύρω στις οκτώμισι, είχαμε αφήσει πίσω μας το βόρειο κάβο της Μακρονήσου. Ο καιρός ίδιος, 4 στο πλάι και η κατανάλωση μας ήταν 80 -82 λίτρα στους 25 – 28 κόμβους σε μέση τιμή. Γύρω στις 10, περάσαμε τον κάβο της Άνδρου. Ο καιρός ήταν καλύτερος κάπως, που πήρε να γυρίσει στη μάσκα, αλλά μόλις περάσαμε το νησί, φόρτωσε λίγο στα τέσσερα και γύρισε στο πλάι. Ταξιδεύαμε άνετα, χωρίς κραδασμούς, με ταχύτητες γύρω στους 28 κόμβους. Με τους ρυθμούς αυτούς, υπολογίζαμε πως σε λιγότερο από δύο ώρες, θα δέναμε στα Ψαρά για καφεδάκι. Μισή ώρα αργότερα, βρισκόμασταν στη μέση της απόστασης για Ψαρά. Ο κυματισμός ήταν πιο κοφτός με μικρότερο όγκο και η κατανάλωση είναι περίπου 95 λίτρα με ταχύτητα 28 – 30 κόμβους και τα flaps ελαφρά κατεβασμένα. Δεν παραλείπω, πως ανάμεσα στα πληρώματα, γίνονταν συνεχείς αναφορές κατανάλωσης, με δεδομένη τη σταθερή μεταξύ τους ταχύτητα, όπου οι διαφορές εντοπίζονταν σε μεγέθη της τάξης των 2 – 3 λίτρων.
Λίγο μετά τις 11, βρισκόμασταν λίγα μίλια έξω από το λιμάνι των Ψαρών. Ο καιρός μαϊνάριζε συνεχώς. Γνώριμα τα μέρη, φιλικά τα πρόσωπα που μας υποδέχτηκαν. Η άφιξη μας εκεί, ήταν κάτι σαν είδηση για αυτή την εποχή, που ακόμη και το πλοίο της γραμμής έχει ελάχιστη κίνηση. Πολύ περισσότερο, δύο φουσκωτά, στην αρχή του χρόνου. Δέσαμε στο ντόκο με τις μπάντες. Μετά το καλωσόρισμα, είδαμε το πρόβλημα που είχε προκύψει στο πρώτο φουσκωτό. Μερική αποκόλληση του καθρέφτη στο μπρακέτο, στη μεριά της δεξιάς μηχανής. Έπειτα από ολιγόλεπτη ‘ σύσκεψη ‘, συμφωνήσαμε πως για λόγους ασφάλειας αλλά και αποφυγής καταστάσεων που πολύ δύσκολα θα ήταν αντιμετωπίσιμες – άντε να βρεις άκρη στην Τένεδο ας πούμε, το ταξίδι μας τελείωνε εκεί και άρχιζε η διαδικασία της επιστροφής του σκάφους στην Αθήνα, κάτι που πήρε σχεδόν τέσσερις ημέρες. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, το τρέιλερ φορτώθηκε στο πλοίο της γραμμής από το Λαύριο, με μεγάλη προσπάθεια όμως, καθώς ο καταπέλτης του ήταν ψηλά και ‘ έβρισκαν ‘ οι πλευρικοί άξονες. Με κόπο βγήκε στα Ψαρά, με ευκολία ανέβηκε στο τρέιλερ και βγήκε στο ντόκο, καθώς η πολύ καλή γλίστρα βοήθησε γι αυτό. Να φορτωθεί στο ίδιο πλοίο βέβαια, ούτε λόγος και προτιμήθηκε το μικρότερο πλοίο που εκτελεί τοπικά δρομολόγια προς τη Χίο. Χαράματα Τετάρτης, πλήρωμα και φουσκωτό βγήκαν στη Χίο, όπου επιβιβάστηκαν στο οχηματαγωγό της γραμμής και έφθασαν στον Πειραιά ξημερώματα Πέμπτης. Ταλαιπωρία, αλλά και καλή παρέα, όπως έλεγαν μετά.
Ας γυρίσουμε όμως λίγο πίσω, στο δικό μας πλήρωμα. Αλλά και πριν από αυτό, πρέπει να δοθούν κάποιες διευκρινήσεις, γιατί είναι βέβαιο πως θα ακουστούν πολλά. Και ως συνήθως από όσους δεν ήταν παρόντες. Όταν κατασκευάστηκε εκείνο το πρώτο STORM Χ πριν από ενάμιση χρόνο, για τις δοκιμές του τοποθετήθηκε ένα μπρακέτο ίδιο με αυτό που ο κατασκευαστής χρησιμοποιεί για το μικρότερο μοντέλο του των 7,85 μέτρων, κάτι που έχω ξαναγράψει, ήδη κατά τις πρώτες δοκιμές. Έχοντας ο ίδιος ένα τέτοιο σκάφος εδώ και τέσσερα χρόνια, νοιώθω ευχάριστα, που ένα μπρακέτο με ονομαστική αντοχή 350 ίππων, άντεξε για ενάμιση χρόνο το ‘ κυνηγητό ‘ για τις δοκιμές, τα ταξίδια κλπ. ενός σκάφους που έμφορτο έφθανε τους πέντε τόνους, με 600 ίππους στερεωμένους πάνω του και χρήση που δεν θα χαρακτήριζα ούτε καν κοσμία, γνωρίζοντας και τον ιδιοκτήτη του. Τώρα γιατί δεν αλλάχτηκε όταν έπρεπε, αν και δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω, θεωρώ πως η άποψη … ουδέν μονιμότερον του προσωρινού … είχε απλά ημερομηνία λήξης. Η αλλαγή του, είναι θέμα πολύ ολίγων ημερών, για να βάλει και εκείνες τις πασαρέλες που ήθελε …
Το βράδυ της Κυριακής, μας βρήκε όλους στο ‘ ΠΕΤΡΙΝΟ ‘ ένα πολύ όμορφο μπαράκι σε παλιό καπετανόσπιτο, να συσκεπτόμαστε για το τι μέλλει γενέσθαι. Με γνώμονα τον καιρό, που θα φόρτωνε στα επτά για το προσεχές διήμερο, αποφασίστηκε η αβαρία να ακολουθήσει το δρόμο της, και εμείς να αποπλεύσουμε την επομένη το πρωί και να επιστρέψουμε με ανεφοδιασμό στην Άνδρο.
Δευτέρα 3 του μηνός, φύγαμε γύρω στις δωδεκάμισι από τα Ψαρά, λίγο καθυστερημένα εξ αιτίας μου, καθώς η συζήτηση με το νέο Δήμαρχο κ. Βρατσάνο είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Έπειτα από δέκα μίλια, ο καιρός ήταν καλός, στα τέσσερα χωρίς αέρα. Ταξιδεύαμε γύρω στους 25 – 28 κόμβους, έχοντας αφαιρέσει τα εμπρός πλαϊνά από τις τέντες μαζί με το πίσω παραβάν για καλύτερη κυκλοφορία του αέρα. Όσο πλησιάζαμε στην Άνδρο, ο καιρός έπεφτε. Δέσαμε στο Γαύριο έπειτα από δυόμιση ώρες. Πρατήριο καυσίμων, υπάρχει μόλις λίγα μέτρα από το κρηπίδωμα, αλλά ο ανεφοδιασμός μας καθυστέρησε γιατί δεν πήρε αμέσως μπροστά το βυτίο. Πήραμε 200 λίτρα με λίγο περιπετειώδη τρόπο και γύρω στις τεσσερισήμισι, λύσαμε κάβους. Ο καιρός δεν μας έκανε άλλο το χατίρι και γρήγορα φόρτωσε στα πέντε με αρκετό αέρα. Το φως ολοένα λιγόστευε και για να προλάβουμε τη νύχτα στη γλίστρα, ταξιδεύαμε με 30 – 32 κόμβους. Και εδώ, φάνηκε η χρησιμότητα των flaps, που βελτίωσαν τη γωνία πλεύσης και μαζί την ποιότητα, χωρίς κραδασμούς και κλυδωνισμούς. Πάνω από τη Τζια, ζήσαμε μια σπάνια εμπειρία, όταν πέσαμε σε καταιγίδα. Η ορατότητα μειώθηκε στα λίγα μέτρα, το ίδιο και η ταχύτητα. Εννοείται πως είχαμε κατεβάσει την κεραία του VHF. Λίγο μετά τις πεντέμισι βρισκόμασταν κάτω από το Σούνιο, με δυνατή βροχή. Χωρίς άλλο, μια πολύ καλή δοκιμασία για τις τέντες, που έδειξαν τα σημεία που χρειάζονται βελτίωση.
Μας έμενε, θεωρητικά τουλάχιστον ένα τέταρτο ως την Ανάβυσσο. Πρακτικά μας πήρε μία ώρα. Κάπου εκεί, ο αριστερός κινητήρας μείωσε σταδιακά στροφές και σταμάτησε να λειτουργεί. Από κακή κατανομή ποσότητας στον ανεφοδιασμό – με ελεύθερη ροή και οδηγίες – στην Άνδρο, τα καύσιμα στο ένα ρεζερβουάρ τελείωσαν σχετικά γρήγορα. Χρειάστηκε μηχανική εξαέρωση, λόγω του μεγέθους του κυκλώματος, κάτι που ο Γιάννης έκανε γρήγορα και ο κινητήρας πήρε μπροστά και πάλι. Με ταχύτητα γύρω στους 12 κόμβους πλέον, μέσα σε πυκνό σκοτάδι, διανύσαμε τα τελευταία μίλια της απόστασης μέχρι τη γλίστρα. Το φουσκωτό ανέβηκε εύκολα στο τρέιλερ. Φορτώσαμε τα πράγματα μας στα αυτοκίνητα, και απολαύσαμε ποτά σε παρακείμενο μπαράκι. Αν και τα πράγματα δεν είχαν εξελιχθεί όπως τα σχεδιάσαμε, όλοι συμφωνήσαμε πως ήταν μια εξαιρετική εμπειρία και ήδη σχεδιάζουμε την επόμενη. Σε πείσμα των καιρών. Να τα λέμε αυτά …
 

Powered by Blog - Widget
Τα cookies είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του psarema-skafos.gr και για την βελτίωση της online εμπειρία σας.
Επιλέξτε «Αποδοχή» ή «Ρυθμίσεις» για να ορίσετε τις επιλογές σας.