MENU
MENU

ΠΕΙΡΑΙΑΣ - ΚΥΠΡΟΣ - ΠΕΙΡΑΙΑΣ '92 Στη ρότα του Κερύνεια.

Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου


 


Αν το ταξίδι αυτό γινόταν τώρα που γράφονται οι γραμμές αυτές, με ανέμους υποπνέοντες σε όλο το Αιγαίο και το νέφος να πνίγει το τέρας, σίγουρα θα ήταν μόνο διασκέδαση. Όμως οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διανύθηκαν τα 1800 συνολικά μίλια ήταν τέτοιες. που το έκαναν μια πραγματική εμπειρία

Χρειάσθηκε να περάσουν 2 χρόνια από την πρώτη κουβέντα, να συµβούν πολλά κοσμοϊστορικά και µη, αλλά και να περάσουµε εµείς, οι διοργανωτές και συμμετέχοντες από πολλά «κανάλια» µέχρι να γυρίσουµε το κλειδί στη μηχανή, εκείνο το από¬γευµα της 28ης Μαρτίου.
Η κεντρική ιδέα ήταν να ξαναγίνει το ταξίδι του ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΙΙ µε τα φουσκωτά µας και είναι αλήθεια, ότι από την ώρα που µπήκε στο µυαλό µου, δεν έβλεπα γιατί δεν θα γινόταν. Πρώτος οπαδός ο καλός µου φίλος ο Κυριάκος.
Δύο ίσως ήµασταν λίγοι, τέσσερις όµως θα ήταν ιδανική σύνθεση. Με ιδιαίτερη ευκολία, το καρέ συμπλήρωσαν ο Απόστολος Μπιλίρης και ο Δημήτρης Σινιόρας.
Από τις ατέλειωτες συζητήσεις που ακολούθησαν, αποφασίσθηκε ο χαρακτήρας της εκδήλωσης να καλύπτει οικολογικά κυρίως µηνύµατα, ο φορέας να είναι βέβαια ο ΟΦΣΕ, να γίνουν επαφές µε σκοπό. την εξοικονόμηση πόρων τουλάχιστον από τους άμεσα και εξ αντικειμένου ενεχόμενους αντιπροσώπους, εµπόρους κ.λπ., ενώ η τελική οικονομική δαπάνη θα βάρυνε αποκλειστικά τους συμμετέχοντες.
Στον χορό του οµίλου µας έγινε η πρώτη επίσηµη αναγγελία του ταξιδιού. Οµως τα πρώτα σύννεφα στον οργανωτικό τοµέα φάνηκαν γρήγορα. Επαγγελµατικές υποχρεώσεις, απομάκρυναν ολοένα και περισσότερο τον Αποστόλη από τη συμμετοχή του, µέχρι που µαταιώθηκε οριστικά αρχές του Μάρτη, ενώ και αυτή του Σινιώρου πέρασε από χίλια κύµα¬τα µέχρι να λυθεί το πρόβληµα της άδειάς του. Με την πάροδο του χρό¬νου, τα πλαίσια και οι σκοποί του ταξι¬διού διευρύνθηκαν καθώς νέοι άν¬θρωποι πρόσθεσαν τις δυνατότητες και ικανότητές τους δίνοντας έτσι µια άλλη διάσταση, επαναπροσδιορίζοντας σκοπούς και στόχους. Δεν ήταν πια µόνο η καθαρή Μεσόγειος αλλά αυτό το ίδιο το Κυπριακό πρόβληµα κι εµείς οι πρεσβευτές καλής θέλησης του Οµίλου µας και των Ερασιτεχνών ανθρώπων της θάλασσας γενικότε¬ρα, που θα µετέφεραν το µήνυµα της συμπαράταξης και συμπαράστασης στον αγώνα του λαού της Κύπρου. Όσο περνούσαν οι µέρες τόσο το άγχος της προετοιμασίας γινόταν μεγαλύτερο. Χωρίς πισωγυρίσµατα, χίλια δύο προβλήµατα που ζητούσαν λύση και έκαναν πραγματικά τη ζωή µας δύσκολη, λύθηκαν και στο τέλος όλα πήγαν καλά. Στο ραντεβού της αναχώρησης ήµασταν όλοι πανέτοιμοι. Εγώ µε τον Δημήτρη Μαργιούκλα, ο Κυριάκος µε τον Βασίλη Γαβαλά και ο Δημήτρης Σινιώρος µε τον Δημήτρη Τσόλια. Δύο JOKER 5,80 µε 2 Mercury 115 και ένα WIKING ΤΙΤΑΝ 5,70 µε µια ΥΑΜΑΗΑ 150 αντίστοιχα.

Σάββατο 28/3
Νωρίς το µεσηµέρι τα τρία φουσκωτά βρίσκονται δεµένα στο προγραμματισμένο σηµείο απόπλου, στη µαρίνα του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας που φιλοξενούσε το Σαλόνι φουσκωτών σκαφών. Στο περίπτερό του, ο οµιλος παρέθεσε συνέντευξη Τύπου οργανωμένη από τον κ. Νικόλτσιο όπου ο Πρόεδρος Τάσο ς Καραγιώρ¬γης, ενημέρωσε τύπο και τηλεόραση για τους σκοπούς και τους στόχους του ταξιδιού. Μετά τον µπουφέ, το ενδιαφέρον μεταφέρθηκε στο ντό¬κο. Τελευταίες κουβέντες, αποχαιρετισμοί στους δικούς µας, πλάνα και φωτογραφίες από την αναχώρηση και τους κάβους µας έλυσε ο Γιώργος Ιωαννίδης, αντιπρόσωπος του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού. Φίλοι και δημοσιογράφοι επιβαίνουν σε φουσκωτά που µας συνοδεύουν
µέχρι τη Βάρκιζα περίπου. Όσο για τον καιρό, 6άρης νοτιάς, που µετά το Σούνιο φόρτωσε. Το πρώτο πρόβλ笵α παρουσιάσθηκε δυστυχώς γρήγορα. Το φερμουάρ της πόρτας στην τέντα µου αποδείχθηκε κακής ποιότητος (χωρίς να φταίει γι' αυτό ο κατασκευαστής) και άνοιγε µόνο του, κάτι που µε ταλαιπώρησε ιδιαίτερα σε όλο το ταξίδι. Το πρόγραµµα έλεγε διανυκτέρευση στην Σύρο όµως µε τα 6 - 7 του νοτιά δεν µαζεύουµε µίλια και το βράδυ µας βρήκε στα Λουτρά της Κύθνου.
Φάγαµε καλά και κοιµηθήκαµε νωρίς. Ο καιρός δεν φαινόταν να φτιάχνει και αποφασίσαµε να φύγουµε αξημέρωτα.

Κυριακή 29/3
Πρωινό ξύπνηµα στις 5, καφεδάκι στα όρθια και τακτοποίηση των αποσκευών. Με το χάραµα, τα µοτέρ µας σπρώχνουν έξω από το φιλόξενο λ鬵ανάκι των Λουτρών. Η εκτίµησή µας για τον καιρό ήταν µε φειδώ 5 νότιοι σε αέρα και θάλασσα που συνεχώς ανέβαινε και τον είχαµε και στην µά¬σκα. Κάναµε περίπου 3 1/2 ώρες µέ¬χρι τη Νάξο. Όταν φθάσαµε, ο τόπος είχε ασπρίσει. Μας υποδέχθηκε ο ναυτικός όµιλος του νησιού µε τσάι και κονιάκ.
Εκεί µας είπαν ότι ο καιρός 8άριζε.
Πήραµε βενζίνη κάπου 300 λίτρα ο καθένας. Από το Λιμεναρχείο που ειδοποιημένο από το Υπουργείο Εµπο¬ρικής Ναυτιλίας µας παρείχε κάθε εξυπηρέτηση, µάθαµε ότι από το βράδυ ο καιρός θα γύριζε βοριάς µε εξασθένηση. Αποφασίσαµε να µείνουµε, και την άλλη µέρα µε πιο καλό καιρό, να µαζέψουµε µίλια µε προορισµό τη Ρόδο.

Δευτέρα 30/3
Ίδια γεύση µε χθες και χαράµατα αφή¬σαµε τη Νάξο. Περιπλέοντας το νησί και τον καιρό 4άρι όρτσα, περάσαµε τη Δονούσα, και µε ένα 5άρι καλό για τη συνέχεια, φθάσαµε 4 1/2 περίπου ώρες µετά στη Νίσυρο. Πίνοντας τον καφέ µας στο Μανδράκι, ακούσαµε για µας από το τοπικό κανάλι της ΕΤ1. Το ταξίδι µας είχε γίνει είδηση πια. Αναφορά και στο εδώ λιμεναρχείο, ειδοποιημένο και αυτό από το ΥΕΝ και απόπλου λίγο πριν τη 1 για Ρόδο. Ίδιος καιρός και στις 3 µπαίναµε στο Μανδράκι της Ρόδου. Η υποδοχή στο λιμεναρχείο τουλάχιστον, ήταν εντυπωσιακή. Σε µηδέν χρόνο και µε τη βοήθεια των οργάνων της βάρδιας, δηλώσαµε κατάπλου, θεωρήθηκαν διαβατήρια και άδειες, πήραµε απόπλου, ευχές και δελτίο καιρού για την άλλη µέρα. Στις 131 δρχ. η βενζίνη εδώ, 1400 λίτρα στα φουσκωτά µας, και το βράδυ µας βρήκε σε ένα πολύ καλό µεζεδοπωλείο στην περιοχή Ασγούρου.

Τρίτη 31/3
Ακολουθώντας τη συμβουλή του υπολιμενάρχη Φουρναράκη στις 6 αφή¬ναµε το Μανδράκι και για µια ώρα περίπου τρέχαµε προς το Καστελόριζο µε 30 -32 κόμβους την ώρα. Ανεβαίνοντας ο ήλιος, ανέβαινε και ο καιρός. Έτσι φθάσαµε τα 5 µποφώρ. Ο αρχικός σχεδιασµός ήταν να περάσουµε το Καστελόριζο ανοιχτά και από εκεί να κρατήσουµε πορεία για Πάφο. Οµως, περίπου 10 µίλια πριν το νησί, σε ένα από τα εύκαµπτα του Κυριά¬κου έσπασε η πλαστική υποδοχή του σωλήνα παροχής στη µμηχανή και κάπου 50 λίτρα καυσίµου χύθηκαν µέσα στο σκάφος του, καταστρέφοντας τις γαλότσες, την µοκέτα, κάποιες αποσκευές, µέχρι και την σεντίνα. Έτσι αναγκαστικά µπήκαµε στο Καστελόριζο, ένα πανέµορφο µέ¬ρος µε ασφαλέστατο λιµάνι που κάποτε κρατούσε 17.000 ψυχές και ήταν µεγάλο εµπορικό κέντρο. Ερήµωσε όµως από τη διήµερη επιδροµή των Στούκας και µεταπολεµικά.
Δύο ώρες αργότερα στις 12.30 µε τα σκάφη τακτοποιηµένα και δελτίο καιρού 5- 6 νότιους, αφήσαµε το λιµάνι, µε την ελπίδα ότι πιο κάτω ο καιρός θα έπεφτε. Οµως και οι έξι µας διαπι¬στώσαµε ότι ο καιρός 7ρισε και έτσι
µας πήγε µέχρι κάτω. Πλέαµε παράλληλα, µε µένα πιο πίσω. Την πορεία κρατούσαν εναλλάξ ο Κώνστας µε τον Σινιώρο και εγώ κάθε περίπου µια ώρα το πολύ. Έπαιρνα το στίγµα µας από το GPS της AUTOELLAS και επαλήθευε την πορεία µας. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ποτέ δεν διορθώ¬σαµε πάνω από 20 – 30 λεπτά. Το λέω αυτό γιατί ταξιδεύαµε µε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Το σουέλ του πελάγου µε τα 6-7 του αέρα σήκωνε κύµατα που κάποτε έφθαναν και τα 5 µέτρα και µας ανάγκαζαν να πλαγιοδρομούμε συνεχώς. Για τα τελευταία 60 µίλια την δουλειά αυτή, ανέλαβε το Κύπρος Ράδιο που παίρνοντας αυτό πια αναφορές στίματα µε το VHF, µας έδινε τις διορθώσεις χωρίς εµείς να καθυστερούµε διόλου. Οµως το βράδυ µας πρόλαβε κάπου 40 µίλια πριν την Πάφο. Είδαµε γρήγορα το φανάρι του Αρναούτη, το δυτικότερο άκρο του νησιού και περίπου 20 µίλια πριν το φανάρι της Πάφου, σπίθα κά¬θε 7". Σε συνεχή επαφή µε το ΚΥΠΡΟΣ ΡΑΔΙΟ, µε τις τελευταίες οδηγίες για αποφυγή δυσάρεστων σε ένα πολύ χαµηλό µικρό νησάκι και τις ξέρες ακριβώς λίγο πριν το λιµάνι, µας προϋπάντησε το ταχύπλοο της λιµενικής αστυνομίας «ΚΙΜΩΝ». Ένα σινιάλο µε τον προβολέα ήταν αρκετό και µετά από 15' µπαίναµε στο λ鬵άνι. Η είσοδός του έγινε επικίνδυνη µετά το 1974 από τους βοµβαρδι¬σµούς των τουρκικών αεροπλάνων που εκτίµησαν µια βυθισμένη θαλαμηγό για ελληνικό υποβρύχιο. Παρ' όλο τον δύσκολο καιρό είχαµε αργήσει µόλις 3 ώρες από την προγραμματισμένη ώρα κατάπλου. Παρά την καθυστέρηση η υποδοχή ήταν συγκινητική. Μας περίµεναν οι δηµοτικές και λιµενικές αρχές όπως και οι δύο όµι¬λοι, Πάφου και Αμμοχώστου. Μικρά παιδιά µας πρόσφεραν λουλούδια ενώ τη στιγµή της πρώτης µας επαφής µε το νησί, κατέγραψαν οι κάµε¬ρες του ΡΙΚ. Σε µηδέν χρόνο ταχτοποιήθηκαν τα τυπικά στο λιμεναρχείο και δύο τζιπ ανέλαβαν να µεταφέ¬ρουν εµάς και τις αποσκευές µας σε µια 2όροφη μεζονέτα που παρεχώρησε για τη φιλοξενία µας ο Μιχαλά¬κης Λεπτός. Αλλάξαµε ρούχα, και τα πρώτα κεράσµατα και ευχές ανταλλάχτηκαν πάνω από κάποιους µεζέδες σ' ένα συμπαθητικό κοντινό εστιατόριο. Ήδη είχαµε το πρώτο κρούσµα ενός κύκλου από ιώσεις, στοµαχικές και εντερικές διαταραχές µε πυρετούς κ.λπ. Ο Δηµ. Τσόλιας έµεινε στο κρεβάτι εκείνο το βράδυ πρώτος στη σειρά.

Τετάρτη 1/4
Κάποιος καλός άνθρωπος, είχε φέρει 2 τεράστιες σακούλες γεµάτες µε όλου του κόσµου τα καλά, λύνοντας το πρόβληµα του πρωινού µας. Περασμένες 9 δώσαµε την πρώτη ζωντανή ραδιοφωνική µας αναφορά στο δηµο¬τικό σταθµό της πόλης. Οδηγοί, βοη¬θοί και ξεναγοί µας ο Ανδρέας Κυρια¬κού, πρόεδρος του οµίλου Πάφου και ο Γιώργος Παφίτης, µέλος του Ν.Ο. Κερύνειας που µας µετέφεραν στο Δημαρχείο όπου µας δέχθηκε ο δή¬µαρχος Πάφου Ανδρέας Αταλιώτης. Πιο ήρεµοι πια, περιγράψαµε τις συνθήκες του ταξιδιού µας και ανταλλά¬ξαµε µηνύµατα. Η κλειδαριά στο ντουλάπι της κονσόλας µου αρνιόταν πεισµατικά να ανοίξει κι έτσι το γράµ¬µα του Δηµάρχου Καλλιθέας σ' αυτόν της Πάφου παραδόθηκε την άλλη µέ¬ρα. Το µεσηµέρι οι τοπικές αρχές µας έδωσαν την πρώτη γεύση του τι θα πει γεύµα στην Κύπρο. Αργά το από¬γευµα επιστρέφοντας στα δωµάτιά µας, πήραµε σειρά αδιαθεσίας εγώ και ο Κυριάκος, ενώ ο Τσόλιας έδειξε να συνέρχεται.

Πέµπτη 2/4
Το πρωί µας βρήκε µε δελτίο για αναρρωτήριο. Εγώ µε φοβερό πονοκέφαλο και πυρετό, ο Κυριάκος µε πυρετό και ρίγη ενώ µε συμπτώματα ελαφρά οι υπόλοιποι. Ο Τσόλιας µια χαρά µε τον Μαργιούκλα, φρόντισαν για τον ανεφοδιασµό όλων κάπου 700 λίτρα, κι έτσι, 12 πια η ώρα, αφή¬σαµε το λιµανάκι της Πάφου και µε 4¬ µποφώρ όρτσα, φύγαµε για τη Λ嬵εσσό. Σε κάθε επαφή της γάστρας µε το νερό, ένοιωθα το κεφάλι µου να ανοίγει. Ευτυχώς 20 µίλια πιο κάτω, στη χερσόνησο του Ακρωτηρίου, ο καιρός έπεσε και µπαίνοντας στον κόλπο της Λεµεσού έπεσε τελείως. Η λιµενική αστυνομία της Λεµεσού µας καθοδήγησε µέχρι το σκάφος της για την υποδοχή µας, που έγινε στο παλιό λιµάνι µε παρατεταγμένα σφυρίγματα από τα λιµενισµένα σκάφη. Παρούσες οι δ笵οτικές και λιµενικές αρχές, ο πρόεδρος του Ν.Ο. Λεµεσού δημοσιογράφοι και αρκετός κόσµος. Πάλι τζιπ - ¬είναι γεµάτη η Κύπρος από τέτοια, ¬µετέφερε εµάς και τις αποσκευές µας σε γεύµα που µας παρέθεσε ο Δήµος Λεµεσσού όπου διαπιστώσαµε ότι και στην επαρχία Λεµεσού το ίδιο πλούσια τρώνε. Στο ξενοδοχείο ΡΟΥΣΣΟΣ όπου φιλοξενηθήκαµε, πέρασα τις χειρότερες στιγµές της οργανικής µου ταλαιπωρίας όταν µε πονοκέφαλο και πυρετό έµεινα στο κρεβάτι µέχρι την άλλη µέρα το πρωί. Οι υπόλοιποι όµως συνάντησαν στο Ν.Ο. Κερύνειας τους ανθρώπους του οµίλου µε επικεφαλή τον Γλαύκο Καριόλου, όπου σε σεµνή τελετή, έγινε η ανταλλαγή µηνυµάτων και αναμνηστικών.

Παρασκευή 3/4
Το δελτίο ασθενών ήταν κάπως καλλίτερο, ο Σινιώρος είχε από χθες παρουσία σ' αυτό. Ο Κυριάκος µε τον Βασίλη νοίκιασαν ένα τζιπ και ο Τσό¬λιας µμηχανή. Έγιναν κάποια ψώνια, για δώρα κυρίως µέχρι τις 12 όπου µας δέχθηκε ο έπαρχος Λεµεσού που σε µια ολιγόλεπτη οµιλία του µας έδωσε το στίματα των θέσεων των Κυπρίων απέναντι στο πρόβληµά τους. Μια ώρα αργότερα ο ραδιοσταθμός Λεµεσός κανάλι 96 FM φιλοξενούσε σε 20λεπτο ρεπορτάζ τους 4 από εµάς, για µια πιο λεπτοµερή ανάλυση σκοπών και στόχων του ταξιδιού µας. Γυρίσαµε στο ξενοδοχείο για ένα γενικό συµµάζεµα και ανασυγκρότηση. Στις 8, µας περίµεναν στον Ν.Ο. Λεµεσού. Οι άνθρωποι µας δέχθηκαν εγκάρδια, και µέσα σε πολύ ζεστή ατμόσφαιρα ανταλλάχτηκαν και εδώ µηνύµατα και αναµνηστικά. Εκείνο που µας εντυπωσίασε ήταν το γεγονός ότι οι όµιλοι εδώ, έχουν κάποια εντευκτήρια σωστά µεγαθήρια µε σωστές εγκαταστάσεις και άπλετους λειτουργικούς χώρους, σε αντίθεση µ' εµάς, που ενώ η πολιτεία µας τιµούσε σε αλλεπάλληλες τελετές, διοχετεύοντας στα µέσα µαζικής ενημέρωσης, το γεγονός της άφιξης και παρουσίας µας στο νησί, ο πρόεδρος του δικού µας οµίλου Τάσος Καρα¬γιώργης «λογοδοτούσε» στο δικαστήριο σε αγωγή από τον ΣΕΑΝΑΤΚ για λόγους που καλύτερα να µη χαρακτηρίσω και του επιβαλλόταν, για λο¬γαριασµό του Οµίλου, ποινή 1.000.000 προστίµου και 7 µηνών φυλάκιση. Ίσως είναι καλύτερα να φτιά¬ξουµε καφετέρια αντί για όµιλο.

Σάββατο 4/4
Έχοντας όλοι συνέλθει από την ίωση που µας ταλαιπώρησε αρκετά είναι η αλήθεια, φορώντας από έναν έρπη στα χείλη κατάλοιπο του πυρετού, αφήσαµε στις 10 το πρωί το λιµάνι της Λεµεσού για το Ζύγι, το στρατόπεδο των ΟΥΚ της Κύπρου. Ο Διοικητής τους, που µεταξύ άλλων γνωρί¬σαµε χθες βράδυ στον Ν.Ο. επέµενε να τους επισκεφτούμε ‘για έναν κα¬φέ’. Μας υποδέχθηκαν κατάλληλα σε σχηματισμούς µε καπνογόνα και πλήρη εξάρτηση από ξηρά και θάλασσα. Μας µετέφεραν στις εγκαταστάσεις τους όπου πραγματικά ενημερωθήκαμε για το έργο που επιτελούσαν. Ανταλλάξαµε τα αναµνηστικά µπλου¬ζάκια και περασμένες 12 φύγαµε για Λάρνακα. Για το ληµέρι ενός ανθρώπου που µοιάζει µε ηφαίστειο που σιγοβράζει. Του Γλαύκου Καρόλου, κυβερνήτη του ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΙΙ από την Κύπρο στον Πειραιά. Με ένα πανί 64cm.2 και δύο κουπιά για πηδάλιο χρειάσθηκε, 18 ηµέρες για να ανέβει κόντρα στην κακοκαιρία και τα ρεύµα¬τα. Μας υποδέχθηκε στην είσοδο του κόλπου και µας οδήγησε στην είσοδο της µαρίνας. Η υποδοχή που µας επεφύλαξαν ήταν συγκινητική. Σε µια σεµνή τελετή δίπλα στα φουσκωτά, µας υποδέχθηκαν ο δήµαρχος, εκπρόσωποι του Δηµοτικού Συμβουλίου, της µαρίνας, του Λιµενικού, τοπικοί παράγοντες και δημοσιογράφοι. Μας απέμειναν το µετάλιο της πόλης, ανακηρύσσοντάς µας επίτιµους δ笵ότες. Ξανά τζιπ για το ξενοδοχείο µας και αµέσως µετά γεύµα σε παραλιακό εστιατόριο. Δεν κρατήθηκα και ρώτησα, έτσι για µια σύγκριση. PAJERO, 8θέσιο, TURΒΟ, INTERCOOLER, κάτι λιγότερο από 5.000.000 - πετρέλαιο βέβαια. Από εδώ και πέρα, αυτός ο καταπληκτικός άνθρωπος, ο Γλαύκος µας υιοθέτησε λύνοντας όλα µας τα προβλήματα που δεν είχαµε, παρέχοντας ό,τι διευκόλυνση µπορεί να φανταστεί κανείς. Το βραδάκι επιστρέψαµε στο ξενοδοχείο, όπου επί 2 ώρες σχεδόν, µας εξηγούσε τη χρήση του GPS MAGELLAN µε εκπληκτικές δυνατότητες, δίνοντάς µας συμπληρωματικά στοιχεία και πληροφορίες. Οι ναυτικές γνώσεις αυτού του ανθρώπου ήταν κάτι το πρωτόγνωρο.

Κυριακή 5/4
Ήταν καιρός να ψωνίσουµε και κάτι. Αλλά τα µαγαζιά κλειστά. Ο Γλαύκος κατάφερε και µας άνοιξε ένα µικρό κατάστηµα αφορολογήτων απ' όπου καλύψαµε αρκετές από τις ανάγκες µας για δώρα κυρίως. Κατά τις 12 πήραµε τα δύο φουσκωτά- έµεινε του Σινιώρου- και πήγαµε στον Ναυτικό Οµιλο, µόλις 1 µίλι πιο κάτω. Οι άνθρωποι έβλεπαν τα φουσκωτά και δεν πίστευαν στα µάτια τους. Μετά το γεύµα και τα αναµνηστικά, γέµισα το φουσκωτό µε παιδάκια και πήγα µια µικρή βόλτα. Ήταν µια άλλη νότα για µένα και το σκάφος µου οι παιδικές φωνές και τα γέλια. Ο Κυριά¬κος ανέλαβε τους µμεγαλύτερους. Κατά τις 4 γυρίσαµε στη Μαρίνα όπου µας περίµενε ένα βυτίο βενζίνη. Ο ανεφοδιασµός µας κράτησε µια ώρα περίπου. Χίλια διακόσια λίτρα µε έκπτωση 25% από τον ιδιοκτήτη της εταιρείας Κυριάκο Λευκαρίτη για τα τρία φουσκωτά εν όψει επιστροφής. Μια καλή µατιά σε µηχανές, ηλεκτρικά κ.λπ. όργανα πριν την αναχώρηση για Λευκωσία. Ο δρόµος δεν είναι µακρύς. Μόλις 70 km. Καινούριος στην κατασκευή, σε µεγάλο µέρος του δίπλα από την διαχωριστική γραµµή. Παντού φυλάκια και σηµαίες. Στην ίδια τη Λάρνακα βλέπει κανείς τη διαφορά. Ο Κυπρια¬κός τοµέας γεµάτος ζωή, κίνηση, πλούσια αγορά, ευχάριστο περιβάλλον σε αντίθεση µε τον τουρκοκρατούμενο όπου η φτώχεια σηµαδεύει το µέρος σε όλη της τη µμεγαλοπρέπεια. Και τα Ιόνια όταν είχαν τους κατακτητές ιταλούς, αλλά έγραψαν ιστορία και δημιούργησαν κουλτούρα. Με τους Τούρκους εκμηδενίζονται τα πάντα. Ιδιαίτερα πλάι στην πράσινη γραµµή όπου και καλά, απαγορεύονται οι φωτογραφίες, η θλίψη από την τραγωδία εκείνων των ηµερών αγγίζει και τον πιο απαθή επισκέπτη. Ο Γλαύκος έµοιαζε µε ηφαίστειο έτοιµο να εκραγεί. Μας πήγε στο σπίτι του λίγο πιο κάτω για καφέ. Στη συζήτηση που είχαµε µας άνοιξε την καρδιά του για τους πόθους και τα όνειρα της χαµένης του πατρίδας. Όταν αφήσαµε πίσω µας την πρωτεύουσα είχε βραδιάσει για τα καλά. Περασμένες 10 φθάσαµε στο ξενοδοχείο. Αποφασίσαµε την άλλη µέρα µέ¬χρι τις 12 να ψωνίσουµε ότι µας έλειπε.

Δευτέρα 6/4
Ξεχυθήκαμε από νωρίς. Το μέρος δεν είναι τεράστιο κι έτσι πολλές φορές συναντηθήκαμε στα μαγαζιά. Στην ώρα μας βρεθήκαμε στα φουσκωτά έτοιμοι για απόπλου. Μας πήρε 1/2 ώρα μέχρι να καταφέρουμε να αποχαιρετήσουμε αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο. Αφήσαμε πίσω και τη μαρίνα και για πρώτη φορά εδώ και μέρες, κάναμε 70 μίλια άνετα σε ήρεμη θάλασσα. Ήταν και τα τελευταία μας. Στις 4 φράσαμε στην Πάφο και αμέσως συμπληρώσαμε τις βενζίνες μας κάπου 400 λίτρα όλοι μαζί. Αυτή τη φορά ο Δήμαρχος μας πήγε στη Μητρόπολη όπου Δήμαρχος και Μητροπολίτης μας υποδέχθηκαν στη μεγάλη αίθουσα για την απονομή των ενθυμίων από τον Δήμο, εκδήλωση που κάλυψαν και τα μέσα ενημέρωσης για το ρεπορτάζ της αναχώρησής μας.
Το βράδυ φάγαμε στο λιμάνι της Πάφου με τον Ανδρέα τον Αταλιώτη. Ένας πολύ ζεστός άνθρωπος, επιτυχημένος επιχειρηματίας, με ιδιαίτερη ευαισθησία στο Κυπριακό και την επιβίωση του Ομίλου της Αμμοχώστου.

Τρίτη 7/4
Στις 31/2 το 8θέσιο ταξί μας μετέφερε στο λιμάνι. Μόνη μας παρέα ο λιμενικός της βάρδιας. Τακτοποιήσαμε τα φουσκωτά κι εμάς, κάναμε ένα βιαστικό τεχνικό έλεγχο, ενώ ζεσταίνονταν τα μοτέρ βγάλαμε τις σημειώσεις για την πορεία. Η δική μου MERCURY είχε έναν περίεργο κραδασμό μόλις έπαιρνε κίνηση στην προπέλα και παρά το ψάξιμο δεν βρήκα τίποτε. Πανέτοιμοι, στις 41/2 ακριβώς βγαίναμε από το λιμάνι. Μετά από προσεκτική πορεία για τις ξέρες και το νησάκι για τα πρώτα μίλια, ανεβάσαμε στροφές αφήνοντας πίσω το νησί. Η νύχτα, γλυκιά, χωρίς αέρα, η θάλασσα καλή. Για δύο περίπου ώρες, πλέαμε άνετα προς το Καστελόριζο. Με το πρώτο φως, είχαμε κάνει σχεδόν 50 μίλια. Η θάλασσα πήρε σιγά - σιγά να ρυτιδιάζει και όταν ο ήλιος ανέβηκε, έγινε ένα 4άρι βοριάς κάπου ανάμεσα μάσκα και τη μπάντα. Σε σχέση με το 7άρι που είχαμε όταν κατεβαίναμε τα πράγματα ήταν άνετα τώρα. Αλλάζοντας κάποιο ρεζερβουάρ, αν και το καύσιμο περνούσε από υδατοπαγίδα, σταμάτησα να ακούω 4 κυλίνδρους. Κατέβασα τη μανέτα πιο χαμηλά και για μια ώρα ίσως και περισσότερο, ακολουθούσα με 20 - 21 κόμβους, ώσπου εκμεταλλευόμενος μια στάση για τις ανάγκες μας, άφησα για 10' να αδειάσουν τα καρμπυρατέρ και το μοτέρ επανήλθε στα φυσιολογικά του. Ο κραδασμός όμως παρέμεινε. Για τελευταία φορά, είχαμε επαφή με το ΚΥΠΡΟΣ περίπου 75 μίλια από την ΠΑΦΟ όπου μας ευχήθηκε ο Γλαύκος για τελευταία φορά. Το SKANTI είχε κάνει καλή δουλειά. Ο Γλαύκος εν τω μεταξύ, μόλις πήρε την τελευταία αναφορά με το στίγμα μας, τηλεφώνησε στο λιμεναρχείο του Καστελόριζου δίνοντας ώρα κατάπλου μας 12.31 παρακαλώ. Εμείς χωρίς να ξέρουμε τίποτε, μπήκαμε στο λιμάνι στις 12.30. Και όμως έγινε κι αυτό. Πιο προσεκτικοί τώρα στο νερό, πληροφορηθήκαμε από τον εξάδελφό μου, διοικητή λιμένος Ρόδου Τάσο Αναστασίου που με ζητούσε μανιωδώς, ότι στην Ρόδο είχαν βγάλει απαγορευτικό, ο καιρός ήταν 8 με βροχή, που όμως θα έπεφτε γρήγορα. Φάγαμε λοιπόν καλά, κοιμηθήκαμε μέχρι τις 8 και μετά από ένα ζεστό καφέ και μια βόλτα στο χωριό στείλαμε πληρώματα και κυβερνήτες για ύπνο.

Τετάρτη 8/4
Πρωινή έγερση στις 6 αυτή τη φορά, καφεδάκια και λοιπά, όταν κατά τη φάση της προετοιμασίας απόπλου, ξαναθυμήθηκα τον κραδασμό της μηχανής. Την σήκωσα και παρατηρώντας την προπέλα, διαπίστωσα έκπληκτος ένα πολύ ύπουλο και περίεργο στράβωμα του άκρου του ενός φτερού. Το λέω ύπουλο και περίεργο γιατί δεν φαινόταν απ' όλες τις μεριές γι' αυτό και δεν το είδα στην Πάφο που ήταν και νύχτα. Αλλαγή σε 3' και πάλι στο νερό. Είχα ανέβει 170 μίλια έτσι. Βγαίνοντας στο κανάλι, παραλίγο να … ξανα¬σκοτώσω ένα ψόφιο κατσίκι μάλλον. Το νερό ήταν ήρεμο μέχρι που βγήκε ο ήλιος, κι έβγαλε από το Ψυγείο ένα καλό 4αράκι έτσι για να έχουμε. Τρεισήμισι ώρες μέχρι τη Ρόδο, κι άλλες τρεις για διατυπώσεις, γενικό ανεφοδιασμό - 1.300 λίτρα - και συνεντεύξεις σε περίεργους και περαστικούς. Κατά τις δύο, δώσαμε απόπλου για Αστυπάλαια. Το δελτίο έδινε 5 ανατολικούς.
Μέχρι την Τήλο, πήγαμε άνετα. Από εκεί μέχρι την Οφειδούσα, χτυπήσατε 8000 φραπέδες, µμαγιονέζες, οµε¬λέτες και ότι άλλο θέλει κτύπηµα, από έναν καιρό που σάλευε από τέσσερις διευθύνσεις. Ήταν το χειρότερο σηµείο της διαδροµής. 6 1/2 το απόγευµα πίσω από τον τελευταίο κάβο της Αστυπάλαιας. Καβατζάραμε, αλλά ίδια γεύση. Μέχρι την Αμοργό είχε νυχτώσει για τα καλά. Βρήκα τη χρυσή τοµή: όρτσα στον καιρό, 2800 στροφές, µόλις πλαναρισµέ¬νος, µε ελαφρά σηκωµένη πλώρη πήγαινα µε 12 κόμβους, χωρίς να βρέχוּαι, χωρίς χτυπήματα και καθιστός. Σε µια ώρα τα λέγαµε και οι τρεις στο νό¬τιο κάβο της lου. Δέκα το βράδυ, δέναµε στο φιλόξενο και ασφαλές λιµάνι του νησιού. Ο Κυριάκος, σε µηδέν χρόνο µας ταχτοποιούσε σε καταλύματα που φιλοξένησαν τα κορµιά µας µέχρι την άλλη µέρα στις 11.

Πέµπτη 9/4
Ηµέρα ανάπαυσης. Από το ένα φαγά¬δικο περνάγαµε στο άλλο. Μέχρι το βράδυ που τα µπαράκια µας έµαθαν καλά. Κάπου ανάµεσα σε όλα αυτά, είπαµε να φύγουµε το µεσηµεράκι αύριο και να µείνουµε στην Κύθνο.

Παρασκευή 10/4
Με όλη µας την άνεση, ήπιαµε τους καφέδες µας, τακτοποιήσαµε αποσκευές και κατά τις 2 βγήκαµε από το λιµάνι. Τ ο δελτίο έλεγε 5 - 6 Β.Α. και τόσα ήταν. Πλώρη για Σίφνο. Σταµα¬τήσαµε στον Αη Γιώργη όπου ανάψᬵε ένα κεράκι στη χάρη του. Χαζεύο¬ντας τα σκάφη από ψηλά, πρώτος ο Σινιώρος διαπίστωσε ότι από τη δική µου τέντα έλειπε το σήµα της JOKER. Ήταν µια προσωπική παράλειψη στην οποία οδήγησε η κούραση και το πρεσάρισα του χρόνου, αφού η τέντα ετοιμάσθηκε µόλις στις 3 τα ξηµερώµατα την προηγούμενη της αναχώρησης. Ζητώ δηµόσια συ¬γνώµη από την εταιρεία, η οποία στήριξε και οικονοµικά το ταξίδι µας. Ήταν, ίσως, το µόνο λάθος ουσίας. Μέχρι την Σέριφο ο καιρός κρατούσε ίδιος. Μόλις ανεβήκαµε στο κανάλι Κύθνου - Σερίφου, ο αέρας έγινε 7 και γύρισε δυτικά. Με τον καιρό στο πλάι πια, σε µια ώρα, σούρουπο µπαίναµε στα Λουτρά. Τελευταία ανασυγκρότηση, σχόλια, εντυπώσεις, κεράσµατα, ευχές και ... κουβέντα για µια από τα ίδια

Σάββατο 11/4
... ξύπνηµα ανθρώπινο στις 10. Σε 2 1/2 ώρες κάποιοι φίλοι, µεταξύ των οποίων ο Α. Κοκορίκος του SKY, µή µέλος, θα µας περίµεναν στο Γαιδου¬ρονήσι. Φθάσαµε πρώτοι καταπίνοντας το βορινό 4σάρι. Χαιρετούρες, χαµόγελα και χειραψίες εκατέρωθεν, κοντεύαµε στο τέλος πια. Άλλη µια ώρα µέχρι το Καλαµάκι.
Μπήκαµε αργά στη Μαρίνα ενώ κά¬µερες και µικρόφωνα δημοσιογράφων δούλευαν. Δέσαµε για τα καλά. Αγκαλιές, φιλιά, κ.λπ. και τελευταίο οµαδι¬κό γεύµα στη Γλυφάδα. Σαφώς, και του χρόνου.
Καλύψαµε περίπου 1800 µίλια. Σε µέ¬σο όρο, κάθε σκάφος χρειάσθηκε 2700 λίτρα βενζίνης, 50 λίτρα λάδι, ενώ το συνολικό - πάντα ανά σκάφος, κόστος κίνησης σε βενζίνη, λάδια, µπουζί κ.λπ. ανήλθε σε 450.000. Συµπληρώσαµε 80 ώρες πλεύσης µε µέσο όρο ταχύτητας 20 κόμβους.
 

Powered by Blog - Widget
Τα cookies είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του psarema-skafos.gr και για την βελτίωση της online εμπειρία σας.
Επιλέξτε «Αποδοχή» ή «Ρυθμίσεις» για να ορίσετε τις επιλογές σας.