Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου

25 χιλιόμετρα από τις Σέρρες, πρωτεύουσα του ομώνυμου νομού και άλλα τόσα από τον Προμαχώνα, στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, βρίσκεται το Σιδηρόκαστρο. Μια πόλη 6.000 κατοίκων, χτισμένη στις όχθες του ποταμού Κρουσοβίτη που τη διασχίζει.

Σιδηρόκαστρο οφείλει την ονομασία του, στο βραχώδες φρούριό του, το Ισσάρι ύψους 155μ., που δεσπόζει ΒΔ. της πόλης, κτίσμα του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου. "Δεμίρ Ισσάρ" Σιδερένιο κάστρο.
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας το Σιδηρόκαστρο έγινε κέντρο του ελληνισμού και αντιστάθηκε ηρωικά στους Μακεδονικούς Αγώνες. Επάνω στο Ισσάρι σώζονται ακόμη ερείπια από τα κάστρα της πόλης. Πολύ κοντά και μέσα σε κάστρο σώζεται επίσης και ένα πελώριο πλίνθινο κιούπι, κάτι σαν στέρνα, που μάζευαν νερό για ώρα ανάγκης.
Οι πρώτοι κάτοικοι του Σιδηροκάστρου ήταν οι Σίντιοι, από όπου πήρε το όνομα της η Επαρχία, μία από τις τέσσερις επαρχίες του νομού Σερρών. Η πόλη, είναι είναι χτισμένη σε πεδιάδα, που σχεδόν γύρω - γύρω συνεχίζεται επάνω σε γραφικότατους λόφους. Η ανάπτυξη του οικισμού είναι τέτοια, που χαρίζει θέα στην περιοχή, σχεδόν από οποιοδήποτε σημείο. Από όποιο σημείο της πόλης κι αν βρίσκεσαι, βλέπεις όλη την υπόλοιπη πόλη. Ο Κρουσοβίτης, παραπόταμος του Στρυμόνα, την χωρίζει σε δύο μέρη που ενώνονται με γραφικές γέφυρες. Οι δύο μεγαλύτερες είναι του Σταυρού και του Καλκάνη. Επίσης ένας μικρός ξεροπόταμος, η Μαϊμούδα, που με τις μικρές του γέφυρες, προσφέρεται για περίπατο και χαλάρωση.
Οι Σιδηροκαστρίτες, είναι μίγμα από ντόπιους και πρόσφυγες από διάφορα μέρη, όπως οι Μικρασιάτες, οι Μελενίκιοι που ήρθαν το 1913 από το Μελένικο, οι Θρακιώτες που ήρθαν από την Ανατολική Θράκη το 1922 με την Μικρασιατική καταστροφή, επίσης το ίδιο έτος και οι Πόντιοι από τον Πόντο και άλλοι. Το Σιδηρόκαστρο απελευθερώθηκε από τον Τούρκικο ζυγό στις 27 Ιουνίου 1913. Κάθε χρόνο στις 27 Ιουνίου γιορτάζει την επέτειό του αυτή, με κάθε μεγαλοπρέπεια,
Λίγο βορειότερα από το Σιδηρόκαστρο και κοντά στην σιδηροδρομική γέφυρα του Στρυμόνα, πάνω σ΄ ένα λόφο υπάρχει η αλκαλική οξυπηγή, τα λουτρά του Σιδηροκάστρου με νερό 45 βαθμών Κελσίου. Λειτουργεί υδροθεραπευτήριο και τα νερά ενδείκνυνται για αρθριτικές και γυναικολογικές παθήσεις, ρευματισμούς, νευραλγίες, ισχιαλγίες, μυαλγίες και άλλες ακόμη.
Μέχρι σήμερα διατηρείται το παλιό κάστρο στο Σιδηρόκαστρο. Σ’ αυτήν την πευκόφυτη περιοχή βρίσκεται και η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, σκαλισμένη σε βράχο. Στο ιερό της φυλάσσεται η Αγία Ζώνη. Στη βορινή μεριά της πόλης, βρίσκεται το ύψωμα "Σωτήρα" ή "Τοπ - Μπαϊρ" και πάνω δεσπόζει το εξωκλήσι. Η ονομασία "Τοπ Μπαϊρ" (λόφος του κανονιού) οφείλεται στο γεγονός ότι επί τουρκοκρατίας οι Τούρκοι έστησαν στην κορυφή του ένα κανόνι. Από αυτό δινόταν το σύνθημα για μπαϊράμι και ραμαζάνι. Την περίοδο του εμφυλίου η πόλη βαλλόταν από όλες τις πλευρές και για την ασφάλεια της χτίστηκαν ολόγυρα στα υψώματα φυλάκια. Ένα τέτοιο χτίστηκε και στον λόφο αυτόν και οι στρατιώτες του έχτισαν εκεί ένα μικρό εκκλησάκι που δόθηκε αυτό το όνομα "Σωτήρας".
Στο Σιδηρόκαστρο, θα δείτε επίσης την Ιερά Μονή Κυρήκου και Ιουλίτης, που χτίστηκε το 1967 από τον Μητροπολίτη Ιωάννη, σε θέση με πανοραμική θέα, στη νοτιοδυτική πλευρά του βράχου. Τον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία της ανατολικής Μακεδονίας. Η ιστορία του ναού, αρχίζει από την αποστολική εποχή. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του βράχου Ισσάρι ο πιο συνηθισμένος τόπος συνάντησης και περιπάτου για τους ντόπιους και τους επισκέπτες, τις περιόδους καλοκαιρίας, είναι η Κοιλάδα του Κρουσοβίτη, του ποταμού που διαρρέει την πόλη του Σιδηροκάστρου. Αφήνοντας τη γέφυρα στον κεντρικό δρόμο, η ευρύτερη περιοχή δίπλα στο ποτάμι, έχει διαμορφωθεί κατάλληλα σε τόπο αναψυχής και περιπάτου. Όμως η περιοχή εκείνη που επιφυλάσσει στους επισκέπτες τοπία εξαιρετικού φυσικού κάλλους, είναι ο «Μαύρος Βράχος» και τα «Ζεστά Νερά» βόρια – βορειοανατολικά της πόλης. Φυσικοί καταρράκτες, νερόμυλοι – σώζονται μόνο ερείπια – δυο μικρά φράγματα που κατασκεύασε το Δασαρχείο και σχηματίζουν μικρές λίμνες, πλαισιώνονται από πλούσια και πυκνή βλάστηση, χάρμα οφθαλμών για τον επισκέπτη. Και ακόμη, δύο σπηλιές. Η πρώτη σπηλιά φημολογείται ότι ήταν υπόγεια σήραγγα που την διαπερνούσαν οι κάτοικοι της περιοχής με τα άλογα και έβγαιναν στην απέναντι πλευρά. Σήμερα αυτή η σπηλιά μάλλον έχει κλείσει και παραμένει ανεξερεύνητη. Η δεύτερη σπηλιά είναι μικρότερου ύψους και βάθους περίπου 30 μέτρων. Στην περιοχή γύρω από τον καταρράκτη έχουν δημιουργηθεί σταλακτίτες.
Η εικόνα της πόλης, δίνει στον επισκέπτη σαφή προσδιορισμό της κουλτούρας και του παρελθόντος. Το οθωμανικό στοιχείο ήταν έντονο, το ίδιο και η εμπορική κίνηση. Κεφαλοχώρι της περιοχής, αποτελούσε κομβικό σημείο για το εμπόριο και την οικονομία. Σώζονται ακόμη παλιά σπίτια και μικρομάγαζα, που θυμίζουν αλλοτινές εποχές, είναι όμως έντονο και το ρεύμα της σύγχρονης εποχής με τους δικούς της ρυθμούς και ύφος.
Αν και απέχει κάμποσα χιλιόμετρα από το μέγα αστικό κέντρο, έχει πολλά να δείξει στον επισκέπτη, τόσο εντός, όσο και εκτός των τειχών. Σε φυσικές ομορφιές και μνημεία με θέα.

ΔΙΑΜΟΝΗ 23230

Ξενοδοχείο “ΠΗΓΗ”, Γ’ κατηγορίας, Τηλ 22422
ΑΓΝΑΝΤΙΟ, τηλ 28200 232823283280 28200
ΟΛΥΜΠΙΚ - Κατ. Γ', Τηλ. 23811

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ

- Τους φυσικούς καταρράκτες και σπηλιές, στις περιοχές Μαύρος Βράχος και Ζεστά Νερά
- Το φρούριο στο ύψωμα Ισσάρι με τη υπέροχη θέα.
- Το μουσείο ιστορίας και Λαογραφίας Μιχάλη Τσαρσίδη.
- Τη διαμορφωμένη περιοχή περιπάτων στην κοιλάδα του Κρουσοβίτη.
- Τις ιαματικές πηγές της πόλης, με spa και πισίνα.
- Τις Γέφυρες του Κρουσοβίτη.
- Λίγα χλμ. έξω από την πόλη, τη Μονή Τιμίου Προδρόμου

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ 23230

Κέντρο Υγείας 28220
Φαρμακείο 22226
Αστυνομία 23333
ΟΤΕ 22099
ΕΛΤΑ 22217
Ταξί 22214
Δήμος 28282
Μουσείο Τσαρσίδη 22307
Ιαματικές πηγές 22422

ΓΙΑ ΦΑΓΗΤΟ

Όλα τα καλά. Της ώρας και μαγειρευτά. Κυνήγι, λιμνήσια ψάρια, βουβάλι, φασολάδα, πίτες, λουκάνικα, πατάτες. Της ώρας, στο ΦΑΝΑΡΙ, δίπλα στο ΚΤΕΛ, που είναι ανοικτά και το μεσημέρι. Επίσης το εστιατόριο ΚΑΠΗΛΕΙΟ, έχει πλούσια και καλή κουζίνα, ενώ για το βράδυ, 5 μόλις χλμ. μακριά, στο χωριό Χαρωπό, ο ΝΙΚΟΣ, φτιάχνει κατσικάκι και αρνάκι, αλλοιώτκα κάπως… Περισσότερα, θα βρείτε μετά το Πάσχα, όταν ανοίγουν και τα μαγαζιά στην κοιλάδα που λέγαμε. Δίπλα στο ποτάμι.