Κείμενο - φωτογραφίες : Σπύρος Χαλάστρας

Παραμύθι χωρίς δράκο δεν γίνεται… Η ανέμη περιμένει στην γωνιά να της δώσουμε μια, και να αρχίσει να ξετυλίγει το μονοπάτι που οδηγεί στην μονακριβη δρακόλιμνη , όπου μαζεύονται τα δάκρυα του Σμόλικα.

Το δεύτερο σε ύψος βουνό της Ελλάδας, 2.637 μέτρα το μπόι του, αλλά όχι και τόσο γνωστό σε σύγκριση με κάποια άλλα.

 

Η πρώτη …γνωριμία έγινε πρίν αρκετά χρόνια και μάλιστα από την μεγαλύτερη διαδρομή , από το χωριό Αγ. Παρασκευή, περίπου τέσσερεις ώρες χρειαστήκαμε τότε για να γλυστρήσει το βλέμμα μας στην επιφάνεια της λίμνης , μιάς λίμνης σε σχήμα καρδιάς, ποιανού άραγε; Ποιος την χάρισε σε ένα από τα ομορφότερα βουνά της πατρίδας μας.
Ολοι μας λατρεύουμε τους θρύλους , ακούγαμε με την παιδική αφέλεια τις παραμυθένιες αφηγήσεις και πλάθαμε με την φαντασία μας μορφές γιγάντιες, αλλά και καλόκαρδες…Δεν ζητάμε την απομυθοποίηση, ούτε παραμερίζουμε τα μαγικά πέπλα των μύθων, άφησέ τα όπως είναι στο χώρο της φαντασίας, απλά γίνε επισκέπτης του ονείρου, σ αυτά που ξυπνάμε όταν θέλουμε εμείς και δεν χάνουμε το καλύτερο…Ισως για να μη …ξυπνήσουμε κάποιο δράκο και μας κρατήσει εκεί στον γέρο-Σμόλικα.
Δέκα χρόνια είναι πολλά, πάρα πολλά. Τόσα έχουνε περάσει από τότε που η μικρή ορειβατική ομάδα έφθασε όχι μόνο μέχρι την Δρακολιμνη του Σμόλικα, αλλά μέχρι την κορυφή του βουνού. Αυτή τη φορά όμως από την νότια πλευρά και συγκεκριμένα απο το μονοπάτι που ουσιαστικά ξεκινάει από το ορειβατικό καταφύγιο που βρίσκεται στην περιοχή του χωριού Παλιοσέλι. Έτσι ονομάζεται ένα από τα λεγόμενα Κονιτσοχώρια. Βέβαια το μονοπάτι ξεκινάει και μέσα από το Παλιοσέλι αλλά η διαδρομή είναι σαφώς μεγαλύτερη. Η διαδρομή για όσους έρχονται από τον βορρά, περνάει από τα Γρεβενά, το χιονοδρομικό κέντρο της Βσιλίτσας και έπειτα με βάση το χωριό Δίστρατο είναι ότι καλύτερο για την ανάβαση. Από τον νότο και συγκεκριμένα από τα Ιωάννινα , φθάνει κανείς μέχρι την Κόνιτσα και έπειτα παίρνει τον στενό , φιδίσιο αλλά πανέμορφο δρόμο προς Παλιοσέλι. Και στις δύο περιπτώσεις ο ταξιδιώτης έχει για αρκετά από τα τελευταία χιλιόμετρα στα νότια τον επιβλητικό ορεινό όγκο της Γκαμήλας. Αναφέρω αυτό το βουνό μια και σε υψόμετρο 2.000 περίπου υπάρχει μια δεύτερη δρακόλιμνη και ο μύθος έτυχε να συνδέσει τις δύο λίμνες με ένα δράκο σην κάθε μια. Οποτε μαλωνανε, ο ένας της Γκαμήλας, πετούσε από το πετρώδες έδαφος βράχους στην άλλη, ενώ αυτός του Σμόλικα τεράστια κούτσουρα από τα ατελείωτα δάση του.
Όμως περνάμε από το χώρο του μύθου στην πραγματικότητα και αυτή ξεκινάει από την άφιξή μας στο χωριό Δίστρατο που βρίσκεται 12 χιλιόμετρα από το χιονοδρομικό της Βασιλίτσας όπως είπαμε. Τυπικό ορεινό, καταπράσινο και συμπαθητικό χωριό, με αρκετούς ξενώνες και ταβέρνες, είναι πολύ βολικό για την συγκεκριμένη εξόρμηση. Η ανυπομονησία μας ξεπερνάει τις όποιες ανησυχίες για το ψιλόβροχο και την καταχνιά που αντικρύζουμε νωρίς το ξημέρωμα. Η διαδρομή περνάει πρωτα από τα χωριά ΄Αρματα, Πάδες και μετά το Παλιοσέλι, ένας σχετικά καλός χωματόδρομος μας ανεβάζει μέχρι το νέο πέτρινο καταφύγιο του Σμόλικα. Αυτοκίνητα τέλος, σακκίδια, μπατόν και φύγαμε. Τα μονοπάτι ξεκινάει ακριβώς από το καταφύγιο με κατεύθυνση βορεινή. Η νότια πλευρά του Σμόλικα δεν έχει τα ατελείωτα δάση της βορεινής πλευράς, αλλά δεν λείπουν τα πευκοδάση και τα γιγάντια ρόμπολα.
Το πρώτο τμήμα έχει αρκετά ανηφορική κλίση, όμως μετά την πρώτη ώρα το μονοπάτι ημερεύει θα έλεγα, ενώ αρχίζει να φαίνεται το υψηλότερο μέρος του βουνού. Εκείνο που δεν ημερεύει είναι η ανυπομονησία μας μια και από αυτή την πλευρά δεν έχουμε φθάσει ποτέ στην δρακόλιμνη.. Ένα φορητό GPS θα ήταν ότι καλύτερο για το δρόμο της επιστροφής παρ όλο που υπάρχει το μονοπάτι. Βαδίζουμε σιωπηλοι κοιτώντας τριγύρω τα πεσμένα από κεραυνούς τεράστια δένδρα, ο καθένας στις σκέψεις του, που όμως όλες συγκλίνουν στον ίδιο τόπο. Αυτόν που αντικρύζουμε μετά από δυόμισυ ώρες ανάβαση. Ένα ήπιο πλάτωμα και μια…τεράστια υδάτινη καρδιά. Ναι μια και αυτό το σχήμα έχει η περιβόητη λίμνη. Φθάσαμε λοιπόν, τη βλέπεις ξαφνικά κάτω μετά από κάποιο μικρό ύψωμα, παρατάς το σακίδιο όπου βρείς και αφήνεις το βλέμμα να χορτάσει με την ανταμοιβή που περίμενε, και τι ανταμοιβή…
Είναι φθινόπωρο και κάποια λίγα χιόνια έχουν αρχίσει να κάνουν δειλά την παρουσία τους σ αυτό το υψόμετρο, περίπου στα 2.000 μέτρα. Στα ανατολικά και με περισσότερο χιόνι στέκεται άγρυπνος φρουρός το τελευταίο κομμάτι του Σμόλικα με την ψηλότερη κορυφή του στα 2.637 μέτρα. Η ανάβαση αν και επίπονη δεν περιέχει απόκρημνα σημεία, είναι ομαλή και χρειάζεσαι άλλη μιάμιση ώρα μέχρι εκεί. Κάποιοι που δεν είχαν πατήσει την κορυφή ξεκινούν ενώ οι υπόλοιποι που έχουμε ξαναπάει, αρχίζουμε να ψάχνουμε για τίποτε…δράκους. Φαίνεται ότι ο φύλακας της λίμνης κατάλαβε τις προθέσεις μας και γύρισε πλευρό στον αιώνιο ύπνο του…Ίσως πάλι πήρε άλλη μορφή και είναι κάπου εκεί κοντά μας, ίσως η κορυφή του βουνού που βλέπουμε.
Ο υπολοιπος …κόσμος πιο κάτω από εμάς έχει αρχίσει να ξεθωριάζει…Οι σκοτούρες πήραν …αναβολή , ενώ για κάποιες πατήσαμε το οριστικό Delete , κάνοντας κάποιες νέες εκτιμήσεις για πλασματικές αιτίες προβληματισμών στην καθημερινότητά μας.
Η άφιξη των υπολοίπων της μικρής μας ομάδας από την κορυφή σηματοδοτεί την έναρξη της κατάβασης. Είναι η πιο δύσκολη ώρα..κανείς δεν θέλει να ξεκινήσει πρωτος. Αυτός που γίνεται πιεστικός και συγχρόνως…πειστικός είναι ο ήλιος που ευτυχώς μας έκανε την τιμή να μας κάνει παρέα σήμερα. Αρχίζει να γέρνει κουρασμένος, κάτι σαν καμπανάκι. Οι φωτογραφίες θα επιβεβαιώσουν αργότερα αυτά που ίσως θα προσπαθούμε να βρούμε μέρος, να τα τοποθετήσουμε στην μνήμη η στην φαντασία. Η ικανοποίηση στην κατάβαση είναι ο κοινός παρονομαστής στην δεκαμελή παρέα, καί ξαναπερνώντας από τα ίδια πανέμορφα τοπία φθάνουμε στο καταφύγιο και στα αυτοκίνητα. Φαίνεται ότι κάναμε την ίδια σκέψη, και ενώ σταματήσαμε στο μικρό καφενεδάκι στο χωριό Πάδες για καφέ, τελικά κατέληξε σε γενικό γλέντι με κλαρίνα. Το μικρό μαγαζί…ξεπούλησε.
Ο φιλόξενος ξενώνας στο Διστρατο ηταν ότι καλύτερο για την ξεκούραση, τι και αν η αυριανή μερα θα σήμαινε την επιστροφή μας. Ένα κομμάτι του εαυτού μας έμεινε εκεί πάνω, στην δρακόλιμνη, άσχετα αν δεν είδαμε…δράκο.
Σειρά έχουν άλλοι Σμόλικες, αμέτρητοι, που περιμένουν να πάμε να τους βρούμε, να περπατήσουμε, να ανεβούμε από τα όμορφα μονοπάτια που οδηγούν στην κορυφή τους. Υπάρχουν πράγματα που δεν είναι μόνο αυτά που βλέπουμε…είναι αίσθηση, εργαστήρια παραγωγής αναμνήσεων, σημεία αναφοράς για τους προορισμούς που ονειρευόμαστε…

ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ

Ξενώνες στο Δίστρατο
ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ τηλ.2655024841
ΜΑΙΠΑΣ τηλ 26550 51329
ΓΕΡΑΣΗΣ τηλ 26550 51307
ΓΟΓΟΣ 26550 51336
ΡΟΥΣΑΚΗΣ 2655051203

Και στο ΠΑΛΙΟΣΕΛΙ
 

Ξενωνας ΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ 26550 24760

Τηλεφ. Επικοινωνιας καταφυγιου Σμόλικα 6946670565