Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου

Ο περισσότερο απομακρυσμένος, οδικά, νομός από την πρωτεύουσα, είναι αυτός του Έβρου. Η πρωτεύουσα του, η Αλεξανδρούπολη, απέχει από την Αθήνα 880 χιλιόμετρα. 65 χιλιόμετρα ανατολικότερα βρίσκεται η πόλη του μεταξιού. Το Σουφλί. Ο παραδοσιακότερος οικισμός του νομού.

Όμως, η απόσταση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εμπόδιο για την πρόσβαση στην περιοχή, καθώς τα πράγματα ολοένα και διευκολύνονται. Μετά τη Θεσσαλονίκη υπάρχει η Εγνατία οδός.
Για το όνομα της πόλης υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Κατά την παράδοση στην περιοχή μόνασε ένας σοφός ασκητής. Σε επίσημα έγγραφα του 1667, η πόλη αναφέρεται ως Σοφουλού, όπου σοφού σημαίνει ασκητής και σοφουλού ασκητήριο. Μία άλλη εκδοχή λέει πως πολλές ομάδες Σουλιωτών, από φόβο για υποδούλωση στους Τούρκους εγκατέλειψαν τη γη τους και εγκαταστάθηκαν εκεί έτσι το Σουφλί είναι μία παράφραση από το Σούλι. Μία τρίτη, αναφέρει πως το Σουφλί πήρε την ονομασία του από το όνομα Βυζαντινού γαιοκτήμονα που λεγόταν Σουφλής.
Είναι όμως ιστορικά βεβαιωμένο, ότι το Σουφλί κατοικούνταν από την Αλεξανδρινή εποχή. Αυτό διαπιστώνεται από αντικείμενα που βρέθηκαν στην περιοχή, καθώς και την ανακάλυψη τάφων της ελληνιστικής περιόδου. Το έντονο όμως θρακιώτικο στοιχείο στα έθιμα της περιοχής, μαρτυρεί την καταγωγή των Σουφλιωτών από το μεγάλο θρακικό φύλο της Βαλκανικής χερσονήσου και των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.
Τον 19ο αιώνα, το Σουφλί αποτελούσε το διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής που συγκέντρωνε αρκετό πλούτο με εξήντα χιλιάδες κατοίκους. Η μεγάλη ανάπτυξη, σημειώνεται τη δεκαετία του 1870. Ήδη από το 1872 υπάρχει η σιδηροδρομική σύνδεση, κάτι που έδωσε μεγάλη ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, η ανακάλυψη από τον Παστέρ της μεθόδου καταπολέμησης για τις ασθένειες των κουκουλιών συντελεί στην με γοργούς ρυθμούς ανάπτυξη της σηροτροφίας. Παράλληλα σημαντική απασχόληση για τους κατοίκους, είναι η αμπελουργία. Αρκεί να αναφέρουμε πως η παραγωγή κρασιού στο Σουφλί κατά τον 19ο αιώνα έφτανε τα δύο εκατομμύρια λίτρα.
Μαζί με την οικονομική ανάπτυξη, επήλθε και κοινωνικό πολιτιστική άνθηση με ανάλογη διαμόρφωση πνευματικού επιπέδου. Λειτουργεί θεατρική ομάδα, παρθεναγωγείο, χτίζονται εκκλησίες. Όμως οι βαλκανικοί πόλεμοι, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, αλλά και η ενσωμάτωση του Σουφλίου στην Ελλάδα, που είχε σαν αποτέλεσμα πολύ μεγάλες εκτάσεις στην Ανατολική όχθη του Έβρου να περάσουν στην τουρκική επικράτεια, ήταν οι πιο σημαντικοί από τους λόγους για τους οποίους επήλθε η οικονομική και εμπορική παρακμή.
Η σηροτροφία στο Σουφλί, άρχισε όταν δύο μοναχοί έφεραν κρυφά μέσα στα μπαστούνια τους από την Κίνα το σπόρο του μεταξιού. Η ανακάλυψη όμως της συνθετικής μετάξης, έβαλε τέλος σε μία περίοδο μεγάλης οικονομικής ανάπτυξης, και η πορεία της σηροτροφίας ακολούθησε ραγδαία πτώση. Σήμερα, η παράδοση συνεχίζεται με υπερσύγχρονες μεταξοβιομηχανίες.
Σημείο αναφοράς για τα πιο παλιά χρόνια αλλά και σήμερα, είναι η πλατεία. Εδώ βρίσκονται τα καταστήματα του μεταξιού, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα τοπικά προϊόντα. Στο χώρο αυτό, αγόρευαν κατά καιρούς μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας.
Στο αρχοντικό Κουρτίδη, το πιο όμορφο της πόλης, στεγάζεται το Μουσείο Μεταξιού. Χτίστηκε το 1885. Σε ένα εξαιρετικά προσεγμένα διαμορφωμένο χώρο, θα μάθετε όλα όσα υπάρχουν για τον κύκλο του μεταξιού. Η ξενάγηση είναι υποδειγματική. Με δεδομένο πως το οδοιπορικό αυτό έγινε μόλις μία εβδομάδα πριν, για την επίσκεψη σας, θα πρέπει να επικοινωνείτε με το τηλέφωνο του Μουσείου, καθώς ήδη γίνονται εργασίες αποκατάστασης που θα διαρκέσουν μέχρι τα μέσα του χρόνου.
Μόλις εκατό μέτρα από το Μουσείο του μεταξιού, βρίσκεται η Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με το πανύψηλο οκταγωνικό καμπαναριό της, ευδιάκριτο από κάθε σημείο της πόλης. Επίσης σε μικρή απόσταση από το Μουσείο, δίπλα στην πλατεία Νίκης, βρίσκει ότι η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, πέτρινο κτίσμα του 1840. Παλιά παραδοσιακά κτίσματα, είναι το πρώτο δημοτικό σχολείο, που χτίστηκε το 1908 και λειτούργησε σαν πνευματικό κέντρο. Λίγο έξω από το χωριό, το ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία. Επίσης, το παλιό γυμνάσιο, που χτίστηκε η τη δεκαετία του 1870 και κάποτε ήταν γαλλικό τελωνείο. Σήμερα εκεί στεγάζονται το δημοτικό κέντρο κι η βιβλιοθήκη. Ακόμη το τριώροφο αρχοντικό Μπρίκα και ο ξενώνας του κουκουλόσπιτου, χαρακτηριστικό παραδοσιακό σπίτι, που ανακαινίστηκε πρόσφατα από του Δήμου Σουφλίου και λειτουργεί σαν ξενώνας και συνεδριακό Κέντρο.
Ένας από τους πιο σημαντικούς βιότοπους της Ευρώπης, και μία από τις πληρέστερα διαχειριζόμενες τέτοιες περιοχές της χώρας μας, είναι το δάσος Δαδιάς - Λευκίμμης - Σουφλίου, πραγματικό βασίλειο των ναρκωτικών πουλιών. Όπως αναφέρει το WWF στον δικτυακό του χώρο, η περιοχή αυτή, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα μεσογειακού οικοσυστήματος, το οποίο έχει διαμορφωθεί μέσα από αιώνες ήπιας συνύπαρξης ανθρώπου και φύσης. Η βλάστηση του, αποτελείται κυρίως από το ρήμα παρέμβαση μαύρης και τραχείας Πεύκης καθώς και η απόβαση βελανιδιάς. Στην περιοχή αυτή, φιλοξενούνται τα 36 από τα 38 ήδη αρπακτικών πουλιών της Ευρώπης, ανάμεσα τους και πολλά σπάνια είδη, όπως ο βασιλαετός και ο κραυγαετός. Από όλα τα είδη όμως που φιλοξενούνται στο δάσος, ξεχωρίζει που μαυρόγυπας, που αποτελεί και το είδος " σημαία " της περιοχής.
Σε μικρή απόσταση από τον οικισμό της Δαδιάς, λειτουργεί το οικοτουριστικό κέντρο με ξενώνα. Σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων από αυτό, μέσα στη ζώνη αυστηρής προστασίας, βρίσκεται ένα κλειστό παρατηρητήριο, που προσφέρεται για να απολαύσει κανείς το μοναδικό θέαμα των αρπακτικών, που έρχονται στην ταΐστρα, μία επιλεγμένη θέση στο δάσος όπου οι φύλακες αφήνουν νεκρά ζώα για τους γύπες ως τροφική ενίσχυση. Η δημοτική επιχείρηση Δαδιάς, αναλαμβάνει τη μεταφορά των επισκεπτών στο παρατηρητήριο με μικρό λεωφορείο, επανδρωμένο με οδηγό – ξεναγό, καθώς και τα απαραίτητα κιάλια και τηλεσκόπια.
Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε την τοποθεσία Κατρατζίδες, 9 χιλιόμετρα από τη Δαδιά, όπου το δασαρχείο Σουφλίου διατηρεί ένα οργανωμένο δασικό χώρο αναψυχής, με δυνατότητες άθλησης, περιήγησης, υπαίθριας παρασκευής φαγητού, αλλά και διαμονής σε έξι ξύλινα οργανωμένα οικήματα. Εκεί, υπό την σκέπη των αιωνόβιων δέντρων, ο γυναικείος αγροτουριστικός συνεταιρισμός Δαδιάς " Η Γερακίνα " λειτουργεί αναψυκτήριο - εστιατόριο όπου μπορεί κανείς να απολαύσει πίτες κι άλλες παραδοσιακές συνταγές.