Στον ισθμό της Κορίνθου
Από τον «Ταξιδευτή»
φωτο: www.photo-reporter.gr
Οι φυσικοί βραχώδεις σχηματισμοί, τα 170 περίπου χιλιόμετρα των ακτών στον Κορινθιακό και Σαρωνικό κόλπο η ίσαλος γραμμή της Κορινθίας παίζει με την φαντασία, τα χρώματα και την Ιστορία.
Μια "ανάσα" από την Αθήνα, βρίσκεται ο νομός Κορινθίας με τους αξιόλογους αρχαιολογικούς χώρους, τις δαντελωτές παραλίες και τις ορεινές πλαγιές του. Όποιον ιδιαίτερο τόπο κι αν επισκεφθείς, σε όποια γωνιά κι αν πατήσεις, πάντα η περιπλάνηση σου θα είναι συγχρόνως και ένα ταξίδι των λαών και του πολιτισμού. Η αρχαία Κόρινθος, τα Ίσθμια, τα λουτρά της Ωραίας Ελένης, η Νεμέα, η λίμνη της Στυμφαλίας κρατούν ακόμη ζωντανές τις μνήμες του παρελθόντος, των μύθων και των παραδόσεων που συντροφεύουν κάθε γωνιά της Κορίνθου. Λόγω της κοντινής απόστασης από την αττική πρωτεύουσα, το κοσμοπολίτικο Λουτράκι με τη γραφική λίμνη της Βουλιαγμένης, τα ορεινά Τρίκαλα και η ελατόφυτη Ζήρεια αποτελούν ιδανικές επιλογές για ολιγοήμερες εξορμήσεις όλες τις εποχές του χρόνου.
Με το σκάφος μας όμως για να βρεθούμε από τον Σαρωνικό στον Κορινθιακό, χρειάζεται να κάνουμε το πέρασμα του Ισθμού.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Η «΄Αφνειος Κόρινθος» υπήρξε από την αρχαιότητα μια από τις πιο σημαντικές πόλεις του τότε γνωστού κόσμου, αλλά και της σύγχρονης Ελλάδας.
Η γεωγραφική της θέση την ανέδειξε σε σπουδαίο Ναυτικό, Εμπορικό και Πολιτιστικό κέντρο.
Το πέρασμα του Ισθμού και η παράκαμψη του Κάβου Μαλέα απασχόλησε από πολύ νωρίς τους ναυτιλλόμενους.
Η δυσκολία της μεταφοράς των εμπορευμάτων δια ξηράς με τη μέθοδο της μεταφοράς τους, ώθησαν τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο, να κατασκευάσει την περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, ντυμένο με ξύλα πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής εκείνης αλειμμένα με λίπος, όπου περνούσαν τον Ισθμό από τον Κορινθιακό στον Σαρωνικό κόλπο.
Υπήρχε μάλιστα και μια ειδική λέξη γι’ αυτή τη διαδικασία μεταφοράς των πλοίων. Έλεγαν ότι τα πλοία υπέρ-ισθμίζοντο, δηλαδή διείλκοντο δια μέσου της ξηράς από τη μια θάλασσα στην άλλη, ενώ τα εμπορεύματα μεταφέρονταν με υποζύγια.
Βέβαια για το πέρασμα αυτό τα πλοία πλήρωναν πανάκριβα τέλη - διόδια, κάτι που ισχύει και σήμερα - που ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της Κορίνθου.
Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο πρώτος που σκέφθηκε την διάνοιξη του Ισθμού ήταν ο Τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, ένας από τους Επτά Σοφούς της Αρχαιότητας, γύρω στο 602 Π.Χ. γρήγορα όμως εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, ύστερα από το Χρησμό της Πυθίας που έλεγε « Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ’ ορύσσετε». «Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ’ εβούλετο».
Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι διανοίγοντας τον Ισθμό, θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.
Ο βασικός όμως λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει το σχέδιο του δεν ήταν η Θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου.
Άλλωστε, η συνέχιση του «περάσματος» των πλοίων δια της «διόλκου» δεν παρουσίαζε ιδιαίτερα προβλήματα στην Κόρινθο, διότι τα τότε πλοία ήταν μικρών διαστάσεων (τριήρεις) και η μυϊκή δύναμη των δούλων και των ζώων της εποχής ήταν επαρκής για το σκοπό αυτό.
Τρεις αιώνες μετά τον Περίανδρο, το 307 Π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιχείρησε να θέσει σ΄ εφαρμογή το ίδιο σχέδιο τομής του Ισθμού, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα, όταν οι Αιγύπτιοι Μηχανικοί, που έφερε γι’ αυτό το σκοπό, τον διαβεβαίωσαν ότι η διαφορά της στάθμης του Κορινθιακού από τον Σαρωνικό ήταν τέτοια που, με την τομή του Ισθμού, τα νερά του Κορινθιακού που θα χύνονταν στον Σαρωνικό θα τον πλημμύριζαν, με συνέπεια την καταπόντιση της Αίγινας και των γειτονικών νησιών και ακτών.
ΤΗΝ ΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ
Κατά την Ρωμαϊκή εποχή, δηλαδή μετά από 2,5 Αιώνες, ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 Π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 Π.Χ. κάνουν σχέδια τομής του Ισθμού, τα οποία όμως εγκαταλείφθηκαν για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους.
Στα σχέδια αυτά βασίσθηκε ο Νέρωνας, όταν αποφάσισε το 66 Μ.Χ. να πραγματοποιήσει το έργο.
Οι εργασίες άρχισαν το 67 μχ. και από τις δυο άκρες ( Κορινθιακό – Σαρωνικό), και χρησιμοποιήθηκαν τότε χιλιάδες εργάτες.
Την έναρξη των εργασιών έκανε ο ίδιος ο αυτοκράτορας στις 28 Νοεμβρίου, δίδοντας το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα.
Οι εργασίες εκσκαφής είχαν προχωρήσει σε μήκος 3.300 μ., σταμάτησαν όμως, όταν ο Νέρωνας αναγκάστηκε να γυρίσει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα.
Τελικά, με το θάνατο του Νέρωνα – που συνέβη λίγο μετά την επιστροφή του – το έργο εγκαταλείφθηκε.
Το πόσο σοβαρή και μελετημένη ήταν η προσπάθεια του Νέρωνα αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι κατά την οριστική διάνοιξη της διώρυγας, στους νεότερους χρόνους, βρέθηκαν 26 δοκιμαστικά πηγάδια βάθους 10 μέτρων το καθένα και διάφοροι τάφροι της εποχής του.
Μετά τον Νέρωνα, ο Ηρώδης ο Αττικός προσπάθησε να διανοίξει τη διώρυγα, αλλά οι προσπάθειες του, όσο και των Βυζαντινών αργότερα, σταμάτησαν αμέσως.
Μετά από αιώνες, οι Ενετοί προσπάθησαν να διανοίξουν τον ισθμό ξεκινώντας τις εκσκαφές του από τον Κορινθιακό αυτή τη φορά. Οι μεγάλες όμως δυσκολίες που συνάντησαν οδήγησαν σχεδόν αμέσως στη διακοπή των εργασιών.
ΟΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ
Μετά το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας οι συνθήκες για τη διόρυξη του Ισθμού ήταν πιο ευνοϊκές και ο κυβερνήτης Καποδίστριας, προβλέποντας τη μεγάλη σημασία που θα είχε γενικότερα για την ανάπτυξη της χώρας η κατασκευή της διώρυγας, ανέθεσε τη σχετική μελέτη σε ειδικό μηχανικό. Τo κονδύλι όμως των 40 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που σύμφωνα με τον προϋπολογισμό δαπάνης κρίθηκε αναγκαίο για την εκτέλεση του έργου, δεν μπορούσε να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά, περισσότερο δε να διατεθεί από τον Ελληνικό προϋπολογισμό. Έτσι η προσπάθεια του Καποδίστρια εγκαταλείφθηκε.
ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ Με την Βιομηχανική Επανάσταση του 19ου αιώνα και 2400 χρόνια από την εποχή του Τυράννου της Κορίνθου Περίανδρου, η Τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε την υλοποίηση της πανάρχαιας ιδέας διόρυξης του Ισθμού.
Η πραγματοποίηση του έργου κρίθηκε αναγκαία από την μελέτη των συνθηκών του διεθνούς εμπορίου και της ναυτιλίας στη Μεσόγειο κι έτσι άρχισε η προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων από τη διεθνή χρηματαγορά.
Η δια του Ισθμού οδός παρείχε δυο σημαντικά πλεονεκτήματα στην διεθνή ναυτιλία και κατ’ επέκταση στο διεθνές εμπόριο, ασφάλεια και Οικονομία.
Η παράκαμψη των επικίνδυνων ακρωτηρίων Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά δεν θα μείωνε μόνο τους κινδύνους από ναυτικά ατυχήματα, αλλά και το κόστος μεταφοράς (ασφάλιστρα, καύσιμα, χρόνος).
Μετά από τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ (1869), η Κυβέρνηση Ζαΐμη, το Νοέμβριο του 1869, έλαβε την απόφαση τομής του Ισθμού και ψήφισε το νόμο της « περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου».
Με το νόμο αυτό είχε δικαίωμα η κυβέρνηση να παραχωρήσει σε εταιρεία η ιδιώτη το προνόμιο κατασκευής και εκμεταλλεύσεως της διώρυγας της Κορίνθου.
Τελικά το 1881 το ελληνικό δημόσιο κατακύρωσε το έργο στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ μαζί με το προνόμιο εκμεταλλεύσεως της διώρυγας για 99 χρόνια.
Ο Τύρρ, ένα χρόνο μετά την κατακύρωση του έργου, συνέστησε ανώνυμο εταιρεία με την επωνυμία «Διεθνής Εταιρεία της θαλασσίου Διώρυγας της Κορίνθου».
Με τη σύμβαση αυτή και ύστερα από διάφορες τροποποιήσεις, οι διαστάσεις της διώρυγας καθορίστηκαν τελικά σε 22μ. πλάτος στον πυθμένα, 24 μ. στην επιφάνεια της θάλασσας και βάθος 8 μ.
Η ΕΝΕΡΞΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ Η έναρξη των εργασιών έγινε στις 23.4.(5.5.) 1882.
Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ.
Για την τελική κατάληξη έγιναν μελέτες τριών χαράξεων.
Τελικά προκρίθηκε η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας σαν η πιο σωστή και οικονομική, σε μήκος 6.300 μ.
Ύστερα όμως από 8 χρόνια, το 1890, η εταιρεία αυτή διέκοψε τις εργασίες της – εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της – και τελικά διαλύθηκε.
Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε Ελληνική εταιρεία με την επωνυμία « Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Α. Συγγρό, που ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία και αποπεράτωσε το έργο.
Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος με την χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής πραγματοποιήθηκε μετά 11 χρόνια με εξόρυξη 12 εκατ. κυβικά χωμάτων. Έτσι στις 25.7. 1893 έγιναν τα εγκαίνια με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια.
ΠΛΕΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΙΣΘΜΟ
Εκτός από τα κρηπιδώματα, που στηρίζουν το υποθαλάσσιο τμήμα της διώρυγας, είχε γίνει επένδυση και των πρανών σε επιφάνεια 30.000 τετραγωνικών μέτρων.
Η διώρυγα κόβει σε ευθεία γραμμή τον Ισθμό της Κορίνθου, σε μήκος 6.346 μ. Το πλάτος της Διώρυγας στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μ. και στο βυθό της 21,3 μ., ενώ το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,50 έως 8 μ. Ο συνολικός όγκος των χωμάτων που εξορύχθηκαν για την κατασκευή της Διώρυγας έφθασε τα 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Η γεωλογική σύσταση των πρανών της Διώρυγας είναι ανομοιόμορφη, με ποικιλία γεωλογικής συστάσεως εδαφών, που κόβονται από δεκάδες ρήγματα με κατεύθυνση από Ανατολών προς Δυσμάς και με οξεία γωνία σχετικά με τον άξονα της Διώρυγας. Αυτή η ιδιόμορφη γεωλογική σύσταση είχε ως συνέπεια καταπτώσεις κατά καιρούς μεγάλων όγκων χωμάτων, με αποτέλεσμα να παραμείνει η Διώρυγα κλειστή για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Συνολικά, από την έναρξη λειτουργίας της μέχρι το 1940, οι διάφορες καταπτώσεις προκάλεσαν το κλείσιμο της Διώρυγας για διάστημα 4 χρόνων. Η σημαντικότερη από τις καταπτώσεις αυτές έγινε το 1923 οπότε κατέπεσε όγκος χωμάτων 41.000 κυβικών μέτρων- και κράτησε τη Διώρυγα κλειστή για 2 χρόνια.
Επίσης μεγάλη διακοπή της λειτουργίας της Διώρυγας έγινε το 1944 και οφείλεται σε ανατίναξη των πρανών που προκάλεσαν οι Γερμανοί φεύγοντας. Κατέπεσε τότε όγκος 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων, οι δε εργασίες εκφράξεως κράτησαν 5 χρόνια (1944-1949). Πριν από την ανατίναξη οι Γερμανοί έριξαν στη Διώρυγα σημαντικό αριθμό σιδηροδρομικών οχημάτων, για να δυσχεράνουν το έργο της έκφραξης, η οποία - όπως προαναφέρθηκε - διήρκεσε 5 χρόνια.
Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΙΣΘΜΟΥ
Η «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» εκμεταλλεύτηκε τη διώρυγα μέχρι το 1906, οπότε, από οικονομική αδυναμία, αναγκάστηκε να την εκποιήσει και, ύστερα από πλειστηριασμό, την ανέλαβε η Εθνική τράπεζα, που ίδρυσε την « Νέαν Ανώνυμον Εταιρείαν της διώρυγας της Κορίνθου».Από την 1η Νοεμβρίου 1980 η εκμετάλλευση της διώρυγας περιήλθε στο Ελληνικό δημόσιο, το οποίο συνέστησε Κρατική εταιρεία, με την επωνυμία « Ανώνυμος Εταιρεία Διώρυγας Κορίνθου».
Τον Ιανουάριο του 2001, του Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας πραγματοποίησε διεθνή διαγωνισμό για την ανάδειξη Παραχωρησιούχου ο οποίος θα αναλάμβανε, μέσω Σύμβασης Παραχώρησης, για χρονικό διάστημα τριάντα ετών, την άσκηση και εκμετάλλευση των Δικαιωμάτων της Διώρυγας Κορίνθου. Η Εταιρεία Sea Containers Services Ltd υπέγραψε στις 18.05.2001, μέσω της Περίανδρος Α.Ε., της Ελληνικής εταιρείας που ίδρυσε για το σκοπό αυτό, τη Σύμβαση Παραχώρησης για την εκμετάλλευση των δικαιωμάτων της Διώρυγας Κορίνθου με την Α.Ε.ΔΙ.Κ. Η Σύμβαση Παραχώρησης τέθηκε σε ισχύ την 10η Σεπτεμβρίου 2001 και από τότε η Περίανδρος Α.Ε. διαχειρίζεται τη Διώρυγα της Κορίνθου καθώς και την ακίνητη περιουσία αυτής.
Η Διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών και εξυπηρετεί πλοία όλων των εθνικοτήτων, ενώ κάθε χρόνο περνούν τη διώρυγα 12.000 πλοία 50 και πλέον διαφορετικών εθνικοτήτων.
ΚΟΡΙΝΘΟΣ
Η αρχαία Κόρινθος κατοικείται από τη νεολιθική εποχή και γνώρισε μεγάλη ευημερία ιδιαίτερα από τον 9ο μέχρι τον 5ο αιώνα πΧ. Υπήρξε φημισμένη εμπορική και ναυτική δύναμη. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου τάχθηκε με το μέρος της Σπάρτης. Αργότερα, έγινε μέλος της αχαϊκής συμπολιτείας, ενώ το 146 π.Χ. κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους. Γνώρισε νέα ακμή κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κατοχής, ενώ το 52 μ.Χ. ήρθε και δίδαξε τον Χριστιανισμό ο Απόστολος Παύλος. Για τους επόμενους αιώνες, η Κόρινθος δοκιμάστηκε από τις επιθέσεις Γότθων, Σλάβων, πειρατών, Φράγκων, Ιπποτών της Ρόδου, Ενετών και Τούρκων.
Η Κόρινθος βρίσκεται 80 χλμ. νοτιοδυτικά των Αθηνών και είναι το κατεξοχήν αστικό κέντρο του νομού. Εδώ μπορούμε να επισκεφθούμε τον εντυπωσιακό μητροπολιτικό ναό του Αποστόλου Παύλου, το Εκκλησιαστικό και Λαογραφικό Μουσείο, και την αξιοποιημένη παραλία Καλάμια. Σε απόσταση 7 χλμ, βρίσκεται η αρχαία Κόρινθος, στην οποία δεσπόζει ο ναός του Απόλλωνα, η μυθική Κρήνη της Γλαυκής, η οδός Λεχαίου, το Ασκληπιείο, ερείπια του θεάτρου και του ωδείου, καθώς και υπολείμματα μιας σειράς κρηνών που στόλιζαν την πόλη. Στο λιμάνι της Κορίνθου υπάρχον 3 γλύστρες για χρήση ανέλκυσης – καθέλκυσης σκάφους, από τις οποίες όμως καλύτερα να χρησιμοποιήσετε μία από τις δύο πρώτες.
Παραλίες
Από την πλευρά του Κορινθιακού κόλπου πριν από τον Ισθμό υπάρχει το Λουτράκι, η Λίμνη Βουλιαγμένης, τα Στραβά κ.α. Μετά τον Ισθμό, οι ωραιότερες πλαζ είναι: Λέχαιο, Κοκκώνι, Νεράτζα, Κάτω Διμηνιό, Μελίσσι, ο περίφημος Πευκιάς του Ξυλόκαστρου, Λυκοποριά και Δερβένι. Στο Σαρωνικό πριν από τον Ισθμό, η παραλία των Αγίων θεοδόρων και το Καλαμάκι. Στον δρόμο προς την Επιδαύρου: Παλαιό Καλαμάκι, Κεγχριές, Λουτρά Ωραίας Ελένης, Αλμυρή και Κόρφος.
Περιηγήσεις
Μόλις 3 χλμ από την αρχαία Κόρινθο, υψώνεται η Ακροκόρινθος, το παλαιότερο κάστρο της Πελοποννήσου που εντυπωσιάζει με τη μοναδική θέα που προσφέρει. Νότια της Κορίνθου βρίσκεται το Χιλιομόδι με το περίφημο πευκοδάσος του, το οποίο αποτελεί καταφύγιο για πολλά ζώα και πουλιά, ενώ στο νότιο άκρο του βρίσκεται η ιερή Μονή Παναγίας της Φανερωμένης.
ΙΣΘΜΙΑ Τα Ίσθμια είναι ένα ήσυχο παραλιακό χωριό, χτισμένο στην ανατολική άκρη της διώρυγας του Ισθμού. Στη διώρυγα, εκτός από τη μαγευτική θεά του καναλιού, μπορεί κανείς να θαυμάσει τα απομεινάρια της αρχαίας Διόλκου, του πέτρινου μονοπατιού που αποτελούσε τη λύση της γρήγορης διέλευσης των πλοίων.
Το ιερό του Ποσειδώνια. Το ιερό του Ποσειδώνα στην Ισθμία ήταν σημαντικό θρησκευτικό και αθλητικό κέντρο, όπου κάθε δύο χρόνια γίνονταν πανελλήνιοι αγώνες, "τα Ίσθμια", προς τιμήν του Μελικέρτη-Παλαίμονα ή του Ποσειδώνα. Η θέση οχυρώθηκε στα 1200 π.Χ., ενώ ιεροτελεστίες τελούντο από τα μέσα του 11ου π.Χ. αιώνα. Ο ναός του Ποσειδώνα που οικοδομήθηκε για πρώτη φορά τον 7ο αιώνα π.Χ., γνώρισε τρεις οικοδομικές φάσεις από τα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα έως το 146 π.Χ. Στον 6ο π.Χ. αιώνα κατασκευάζεται το πρώτο στάδιο και στον 5ο π.Χ., ο περίβολος του Παλαίμονα και το θέατρο. Στα ρωμαϊκά χρόνια επισκευάζονται ο ναός και το θέατρο, ενώ παράλληλα ιδρύεται ο κυκλικός ναός του Παλαίμονα και ένα λουτρό. Το ιερό εγκαταλείπεται στα τέλη του 4ου μ.Χ. αιώνα και το οικοδομικό υλικό των κτηρίων του θα χρησιμοποιηθεί αργότερα για την κατασκευή του Εξαμιλίου τείχους. Αγώνες προς τιμήν του Ποσειδώνα διεξάγοντο στο ιερό του στην Ισθμία κάθε δύο χρόνια την άνοιξη, για τρεις μέρες. Στο πλαίσιο της άποψης ότι η ίδρυση των πανελλήνιων αγώνων ανάγεται σε ταφικούς αγώνες, τα Ίσθμια έχουν συνδεθεί με το θάνατο του Μελικέρτη, που πνίγηκε στη θάλασσα μαζί με τη μητέρα του Ινώ, και απαντά και με το όνομα "Παλαίμων". Κατά το πρώτο ήμισυ του 6ου αιώνα π.Χ., οι Κορίνθιοι πρόσθεσαν γυμνικούς και ιππικούς αγώνες στους εορτασμούς που γίνονταν από τον 7ο κιόλας αιώνα στην Ισθμία. Οι αγώνες συνεχίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της Ρωμαϊκής εποχής υπό τον έλεγχο της Κορίνθου, εκτός από την περίοδο 146-44 π.Χ., όταν η Κόρινθος έχασε τα πολιτικά δικαιώματά της και την ευθύνη των αγώνων ανέλαβε η Σικυώνα. Τα Ίσθμια ξεκινούσαν μετά την προσφορά θυσίας στον Ποσειδώνα και γεύματος στους πιστούς. Οι αθλητικοί αγώνες διεξάγοντο στο στίβο και οι μουσικοί στο θέατρο. Στους νικητές έδιναν αρχικά ένα στεφάνι από πεύκο και από τις αρχές του 5ου αι. π.Χ. από αγριοσέλινο (γρίηλον), ενώ στους Ρωμαϊκούς χρόνους και από τα δύο.
ΛΟΥΤΡΑΚΙ Η πόλη του Λουτρακίου ή η "Πειραιά γη" αποτελεί μια από τις σημαντικότερες λουτροπόλεις της Ελλάδας με συνεχή τουριστική ανάπτυξη. Η πληθώρα των ξενοδοχείων, των εστιατορίων και η παρουσία του καζίνο έχουν μετατρέψει το Λουτράκι σε κοσμοπολίτικη περιοχή. Σε απόσταση 6 χλμ. βρίσκεται το μοναστήρι του Οσίου Παταπίου και της Αγίας Τριάδας, νότια της Ισθμίας, υπάρχουν ερείπια των αρχαίων Κεγχρεών που ήταν το επίνειο της Κορίνθου στον Σαρωνικό, ενώ στο χωριό Κυράς βρύση ( ή Κυραβρύση) υπάρχει αρχαιολογικό μουσείο.
Λίμνη Βουλιαγμένης Η Λίμνη Βουλιαγμένης έχει χαρακτηρισθεί τοπίο ιδιαιτέρου κάλους και βρίσκεται στην Περιοχή Περαχώρας-Λουτρακίου, ενώ περιβάλλεται βόρεια από φυσικά πευκοδάση.
Με την οικ. 2710 της 25.9/10.10.95. (Δ784): Απ. Νομ. Κορινθίας Καθορισμός ζώνης προστασίας στην περιοχή της Λίμνης Βουλιαγμένης (Ν. Κορινθίας). ΦΕΚ 784 ΤΔ 1995
Συγκεκριμενα καθορίστικε ζώνη προστασίας εις την εκτός του ρυμοτομικού σχεδίου Λουτρακίου -Περαχώρας (Ν. Κορινθίας) παραλιακή περιοχή της Λίμνης Βουλιαγμένης, εκτεινομένης περιμετρικά της Λίμνης και σε απόσταση διακοσίων (200) μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού. Εδώ βρίσκεται και ο ναός της Ήρας το Ηραίο, ακριβώς επάνω στον κάβο, η δε λίμνη Βουλιαγμένης αποκαλείται και λίμνη Ηραίου.
ΚΙΑΤΟ Καλοκαιρινός προορισμός διακοπών το Κιάτο, βρίσκεται κοντά στην αρχαία Σικυώνα. Εδώ επισκεπτόμαστε την αρχαία Σικυώνα, την αρχαία Τιτάνη, την Παλαιοχριστιανική Βασιλική Σικυώνος και το Βυζαντινό Μοναστήρι της Λέχοβας. Νότια του Κιάτου, συναντάμε τη λίμνη Στυμφαλία, τη μυθική φωλιά των Στυμφαλίδων ορνίθων. Η καλύτερη διαδρομή για να θαυμάσει κανείς αυτό το σπάνιο βιότοπο, είναι αυτή από τις ανατολικές όχθες της, από τις υπώρειες του Ολίγυρτου μέχρι το χωριό Λαύκα που προσφέρει μαγευτική θέα προς τη λίμνη και το βουνό της Κυλλήνης.
ΧΕΙΜΕΡΙΝΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ. Για χειμερινές αποδράσεις ενδείκνυνται τα Τρίκαλα. Φωλιασμένα στις κατάφυτες πλαγιές της Ζήρειας, προσφέρονται για ένα αναζωογονητικό Σαββατοκύριακο και είναι από τους πιο προσφιλείς και εύκολους σε πρόσβαση προορισμούς. Παραδοσιακό τουριστικό θέρετρο της περιοχής, το Ξυλόκαστρο ενδείκνυται για χειμερινές και καλοκαιρινές αποδράσεις. Εδώ μπορούμε να επισκεφθούμε τις εκκλησίες της Φανερωμένης, του Αγίου Βλασίου και του Αγίου Γερασίμου.
ΠΑΡΑΛΙΕΣ Στο δρόμο από την Κόρινθο μέχρι την Αιγείρα, θα συναντήσουμε πολλές αξιόλογες παραλίες και μικρά χωριουδάκια, όπως το Βραχάτι, το Κάτω Διμηνιό, τη Συκιά, τη Λυκοποριά, τη Λυγιά και το Δερβένι. Ανάμεσα στους οικισμούς Ξυλοκάστρου κι Συκιάς, εκτείνεται ένα φυσικό πευκοδάσος, το "πράσινο ακρογιάλι της πατρίδας" του Κώστα Καρυωτάκη. Η περιοχή υπήρξε πηγή έμπνευσης του Αγγέλου Σικελιανού και το σπίτι του μέσα στα πεύκα της Συκιάς, θα είναι πάντα η ψυχή του Ξυλοκάστρου. Η Νεμέα, περικλείεται από τους αναρίθμητους αμπελώνες που την έχουν κάνει γνωστή για το καλό κρασί που παράγει. Γνωστή από την αρχαιότητα, λέγεται ότι Ηρακλής είχε σκοτώσει εκεί το λιοντάρι της Νεμέας.
ΣΠΟΡ
Ιστιοπλοΐα στην Κόρινθο, το Λουτράκι και το Κιάτο ( Ναυτικός Όμιλος Κορίνθου). Ορειβασία στη Ζήρεια από τα Ανω Τρίκαλα. Πληροφορίες ΕΟΣ Αθήνας, ΕΟΣ Κορίνθου και τον Ολίγυρτο.
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Στην Κόρινθο γίνεται πανηγύρι στις 29 Ιουνίου, του πολιούχου Αγίου Παύλου, στο Κιάτο τα Σικυώνια και το πανηγύρι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου. Στο Λουτράκι, οργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, στο Ξυλόκαστρο γίνεται πανηγύρι του Αγίου Βλασίου στις 11 Φεβρουαρίου και στο Σοφικό τον Δεκαπενταύγουστο.
ΧΡΗΣΙΜΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΛΙΣΕΩΣ Κωδικός: (27410)
Λιμεναρχείο Κορίνθου: 28888
Λιμεναρχείο Αγ. Θεοδώρων: 48080
Λιμεναρχείο Ισθμίας: 37777
Νοσοκομείο Κορίνθου: 25711
Αστυνομικό τμήμα Κορίνθου: 81100
Αρχαιολογικό μουσείο Κορίνθου: 31207
……………………………………………………….
ΛΕΖΑΝΤΕΣ
ΦΩΤΟ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΜΕ ΓΛΥΣΤΡΕΣ:
Στο λιμάνι της Κορίνθου υπάρχον 3 γλύστρες για χρήση ανέλκυσης – καθέλκυσης σκάφους, από τις οποίες όμως καλύτερα να χρησιμοποιήσετε μία από τις δύο πρώτες.
