Κείμενο φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος
Κείμενο φωτογραφίες: Νίκος Λυμπερόπουλος
Luganus, Cabura, Inchiku, Madai και διάφορες άλλες ονομασίες – ανάλογα με το εργοστάσιο κατασκευής τους – είναι οι ονομασίες τεχνητών δολωμάτων με ενσωματωμένο βάρος. Οι διαφορές τους είναι ελάχιστες, ενώ σε όλες τις περιπτώσεις το ψάρεμα πραγματοποιείται με τη μέθοδο του slow Sinking.
Slow Sinking
Η μέθοδος ψαρέματος slow Sinking πραγματοποιείται με ελαφρύτερα εργαλεία από αυτά του κλασσικού jigging. Το καλάμι θα πρέπει να είναι από γραφίτη, εξαιρετικά ευλύγιστο και ελαφρύ, με ευαίσθητη άκρη και να διαθέτει κορυφαίας ποιότητος δακτυλίους. Τα δολώματα που χρησιμοποιούμε είναι τεχνητά ενώ το κάθε εργοστάσιο κατασκευής δίνει τη δική του ονομασία. Χονδρικά, όλα μοιάζουν με κεφαλόποδα, έχουν μεταλλικό σώμα και σιλικονούχα πλοκάμια που ανάμεσά τους κρέμονται αγκίστρια που είναι στερεωμένα στο μεταλλικό σώμα, όπως τα luganus με τα οποία ψαρέψαμε.
Στο ίδιο μοτίβο είναι και τα Madai με τη διαφορά ότι διαθέτουν κεφάλι με μεγάλο μάτι που είναι και το μεταλλικό μέρος του τεχνητού δολώματος.
Η ίδια λογική ισχύει και για τα αποκαλούμενα με την γενική ονομασία fish balls.
Όσον αφορά τα Inchiku, η διαφορά τους είναι ότι το μεταλλικό χρωματιστό μέρος είναι το μπροστινό μέρος του δολώματος, ενώ ακολουθεί ένα κεφαλόποδο που είναι δεμένο στον ενσωματωμένο κρίκο του μετάλλου μαζί με ένα αγκίστρι.
Τα τεχνητά αυτά δολώματα σε κοινή αλιευτική γλώσσα αποκαλούνται από τους ψαράδες «καμπούρηδες» (εκ του cabura jigging).
Που συναντάμε φαγκριά.
Εξαιρετικοί γενικά ψαρότοποι είναι οι μικρές ξέρες και οι μεμονωμένοι ύφαλοι που υψώνονται από μεγάλα βάθη. Για μικρά και μεσαία φαγκριά ψαρεύουμε σε ξέρες που βρίσκονται σε βάθος από 30 έως 50 μέτρα, αλλά ανάλογα με την περιοχή μπορεί να βρεθούν και σε διαφορετικά βάθη. Ο εξοπλισμός που θα χρησιμοποιήσουμε πρέπει να είναι μεσαίου μεγέθους, δηλαδή μηχανισμοί 6000-8000, η διάμετρος της μάνας 0,35 ή νήμα 20 λιμπρών, παράμαλλα 0,30 – 0,40 χιλιοστά, δυνατά και ευαίσθητα καλάμια με μήκος γύρω στα τρία μέτρα.
Αν θελήσουμε να αναζητήσουμε μεγαλύτερα φαγκριά, πρέπει να ενισχύσουμε όλο τον εξοπλισμό, δηλαδή μάνα 0,50-0,60 χιλιοστά, παράμαλλα 0,50-0,70, ενώ τα αγκίστρια του τεχνητού θα πρέπει να είναι 3/0-6/0. Στους ίδιους τόπους με το Φαγκρί βέβαια, κυκλοφορούν και άλλα μεγάλα ψάρια, το δόλωμα αυτό μπορεί να προσελκύσει ακόμη συναγρίδες, ροφούς ή σμέρνες.
Μαλάγρα.
Στο ψάρεμα του φαγκριού καλό είναι να ρίξουμε μαλάγρα. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε λιωμένη σαρδέλα που θα φτιάξουμε εμείς, ή που πωλείται έτοιμη από τα καταστήματα ειδών αλιείας. Από εκεί θα προμηθευτούμε και ειδικούς μαλαγρωτές με λάμες, οι οποίες κινούνται από τον κυματισμό του σκάφους και κόβουν τις σαρδέλες, δημιουργώντας θαυμάσιες προϋποθέσεις προσέλκυσης.
Το φαγκρί διαφέρει από τη συναγρίδα ως προς το χρώμα αλλά και το σχήμα του κεφαλιού που έρχεται μπροστά πιο κοφτό. Σε κάποια φαγκριά το κόψιμο αυτό είναι αρκετά μεγάλο και χαρακτηριστικό, αυτά οι ψαράδες τα ονομάζουν «κορωνάτα».
Είναι ψάρια εκπληκτικής ομορφιάς, με απερίγραπτους χρωματικούς συνδυασμούς όταν τα βγάζουμε από τη θάλασσα. Το επιστημονικό του όνομα είναι «Pagrus Pagrus», ανήκει στην οικογένεια των σπαριδών και ζει σε βαθιά καθαρά νερά εκεί που υπάρχουν τροκάδες και ξέρες. Δυνατό και ταχυκίνητο ψάρι, διαθέτει δόντια πολύ γερά και τρέφεται κυρίως με μαλακόστρακα.
Έχει χρώμα χρυσοκόκκινο και ψαρεύεται με παραγάδι, ζόκα, βαθιά συρτή, φύλακα και jigging.
Που ψαρεύουμε
Όλα τα προαναφερόμενα δολώματα είναι κατάλληλα για ψάρεμα σε βάθη από 40 - 120 μέτρα και είναι ιδανικά για Φαγκριά, Συναγρίδες, Λυθρίνια, Σκαθάρια, αλλά και για Στείρες ή Σφυρίδες κάνοντας slow sinking όπως προαναφέραμε. Οι τόποι που θα κάνουμε slow Sinking είναι ο ομαλός βυθός που βρίσκεται δίπλα από απότομα κατεβάσματα του βυθού και γενικά αμμώδεις πυθμένες, ανάμεσα ή δίπλα σε ακανόνιστα βράχια. Τα ψάρια που είναι κρυμμένα εκεί θα δουν την κίνηση και θα ορμήσουν.
Με σβηστή τη μηχανή του σκάφους μας και με το αεράκι να μας παρασύρει ελαφρά, αφήνουμε το δόλωμα να κατέβει προς το βυθό. Όταν φτάσει στο πυθμένα με ελαφρά τραβήγματα του καλαμιού φροντίζουμε έτσι ώστε το δόλωμά μας να σέρνεται και να αναπηδά με μια κίνηση του καλαμιού μας στον βυθό. Αυτό λέγεται slow sinking.
Αν ο αέρας μας παρασύρει γρήγορα, η χρήση της πλωτής άγκυρας είναι η καλύτερη λύση. Στην άπνοια χρησιμοποιούμε τον βοηθητικό κινητήρα στο πρόσω χωρίς καθόλου γκάζι.
