Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου

Λευκάδα, Μεγανήσι, Κάλαμος, Καστός. Μια γειτονιά στο κεντρικό Ιόνιο, γεμάτη πράσινο, παραλίες, καθαρά νερά. Με σειρά μεγέθους, ίδια με τη θέση τους, απέχουν μεταξύ τους ελάχιστα. Πιο απόμερο, μικρότερο και ήσυχο, ο Καστός.

Η μικρότερη απόσταση ανάμεσα στον Κάλαμο και τον Καστό, είναι 7/10 του μιλίου. Τα δύο λιμάνια, απέχουν 3,8 μίλια. Στην κορυφή του Καστού, υπάρχει μια μικρή βραχονησίδα, την οποία δεν διεκδικούν οι Τούρκοι. Ο λόγος, είναι πως απέχει μόλις 230 μέτρα από το νησί και τα βάθη είναι ασφαλή για κάθε τύπο πλεούμενου.

Με ρότα προς το λιμάνι, θα δείτε κάποιες καλές καβάτζες με τυρκουάζ νερά. Το φυσικό ανάγλυφο περιλαμβάνει εικόνες με εντυπωσιακούς σχηματισμούς των πετρωμάτων, που διακόπτονται από μικρές βοτσαλωτές παραλίες. Προσεγγίζοντας το λιμάνι, υπάρχει χαμηλή βραχονησίδα με στενό και ρηχό πέρασμα, ασφαλές μόνο σε ταχύπλοα.

Προσεγγίζοντας στον εξωτερικό ντόκο, θα δείτε δεξιά σας βοτσαλωτή παραλία. Την επισημαίνω, γιατί σημαίνει πολλά για εμάς. Επιστρέφοντας από την Μάλτα, ‘φόρτωσα’ την οικογένεια και τα μπαγάζια μας και περάσαμε τρεις εβδομάδες εκεί, σε σκηνές και τέντες. Οι πρώτες μεγάλου μήκος διακοπές της οικογένειας, με την Αναστασία μας μόλις δύο ετών και τον Γιάννη μας τεσσάρων. Και κάτι …

Ο Καστός είναι ένα μακρόστενο νησάκι κατάφυτο από ελιές. Ζει και αναπνεει μακριά από το τουριστικό ρεύμα και για αυτό οι λόγοι είναι πολλοί. Οι λιγοστοί του κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία και τη γεωργία. Τα καλοκαίρια καθημερινά επισκέπτονται το νησί εκατοντάδες τουρίστες και απολαμβάνουν τη ζεστή φιλοξενία των κατοίκων.
Στην ανατολική πλευρά του νησιού θα συναντήσετε πολλές μικρές παραλίες, όπως τα Αμπελάκια, το Φύκι, η Λίμνη, το Βρισίδι, το Καμίνι, κ.α.

Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά γύρω από το λιμάνι. Από τα αξιοθέατα του νησιού ξεχωρίζει ο ενοριακός ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου και οι ανεμόμυλοι. Ο ένας από αυτούς, που βρίσκεται στο ύψωμα δεξιά από την είσοδο του λιμανιού, διατηρείται με όλο το μηχανισμό του. Λειτουργούσε μέχρι το 1949 και είναι ο πιο καλοδιατηρημένος μύλος σε όλο το Ιόνιο, χάρη στη φροντίδα και τη μέριμνα της δημοτικής αρχής, που ολοκλήρωσε και τη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου.

Σε ημερήσια βάση, με τα μικρά ταχύπλοα αλλά κυρίως τα ιστιοπλοϊκά σκάφη, περνούν από τον Καστό περί τους 600 τουρίστες. Ως εκ τούτου, στις ταβέρνες του νησιού, πολλές φορές παρατηρείται το αδιαχώρητο. Αυτή η εικόνα – των σκαφών - στο λιμάνι του Καστού, είναι μοναδική. Το πρωινό, βρίσκει τις δεκάδες των ιστιοπλοϊκών αραγμένες στο ντοκο και αρόδου. Ως τις 10, μπορεί να έχουν απομείνει δυο – τρία από αυτά. Γρήγορα όμως, αρχίζει να γεμίζει και πάλι. Αυτό, γίνεται όλο το καλοκαίρι, κάθε μέρα. Σημειώστε, πως ο μικρός ντόκος – δένουν μόλις δύο σκάφη – που βρίσκεται δεξιά στην είσοδο του λιμανιού, δεν επικοινωνεί με το χωριό. Αν επιλέξετε να δέσετε εκεί, θα είστε αποκομμένοι.

Υπάρχουν κάποια – λίγα – δωμάτια, με τα στοιχειώδη. Εκείνο που δεν θα σας λείψει, καθόλου μάλιστα, είναι οι επιλογές στη γεύση, καθώς όπως θα δείτε πιο κάτω, υπάρχουν τέσσερις, καλές, προτάσεις. Όσο για προμήθειες, υπάρχει το Jerrie’s store, όπου θα βρείτε τα πάντα. Δίπλα στη λιμενολεκάνη, θα βρείτε το ‘Μαγαζάκι’, κατάστημα με είδη δώρων και όχι μόνο και απέναντί του, το café – πιτσαρία δύο νέων ανθρώπων, που άφησαν τα προνόμια της πόλης – και καλά έκαναν, γιατί ότι προσφέρουν, είναι εξαιρετικό.

Και μιας και μιλάμε για ποτά, θα βρείτε το μπαράκι στο πέτρινο κτίριο που λειτουργεί πάνω στο λιμάνι, 5 – 6 μέτρα από το νερό, και το Μύλος Καστός, που έχει προφίλ στο Instagram, φτιάχνει σωστά ποτά και βρίσκεται στον άκρη του οικισμού πάνω στο λόφο.

Ανάμεσα στα σημάδια βελτίωσης της εικόνας του Καστού, είναι και το αποτέλεσμα της νοσταλγίας των παλαιότερων, που ξενιτεύτηκαν, κυρίως σε Αμερική και Νέα Ζηλανδία. Ο τόπος είναι μικρός, όμως βαθιά ριζωμένος στην καρδιά των παιδιών του. Όπως του κ Γεράσιμου Μουρούκη, που μεγαλούργησε στη Νέα Ζηλανδία με την οικογένεια του και επέστρεψε στη νησί για να χτίσει το καταφύγιο του. Το ίδιο, για άλλους λόγους, έκανε και ο αδελφός του Στάθης, που για χρόνια, διατηρούσε το εστιατόριο BELOS πάνω στο λιμάνι. Τα τελευταία χρόνια, λειτουργεί με εξαιρετική επιτυχία, με νέα διεύθυνση. Ο Χρίστος Τσιλίβας που άνοιξε το Windmill, δίπλα στον ανεμόμυλο, αριστερά στην είσοδο του λιμανιού, δίπλα στον διατηρημένο ανεμόμυλο, σε εξαιρετική θέση. Στον λόφο, πάνω από το λιμάνι, δεσπόζει τον Chef John’s Restaurant. Εκεί, θα απολαύσετε δυο πράγματα μαζί. Πανοραμική θέα και καταπληκτικούς μεζέδες. Στο γιαλό, μπροστά στη λιμενολεκάνη, το Il Porto, με μαγειρευτά και της ώρας, όχι όμως και πρωινά. Τον ευχαριστώ και από εδώ, για την απλόχερη παροχή ρεύματος πέρυσι, όσες ημέρες βρέθηκα δεμένος μπροστά του.

Στο νησί δεν υπάρχουν τροχοφόρα, με εξαίρεση ένα – δυο αυτοκίνητα της κοινότητας και λίγα μηχανάκια. Δεν χρειάζονται άλλως τε, καθώς όλη η ζωή στο νησί είναι μαζεμένη στο λιμάνι. Από εκεί και πέρα, με τα πόδια φθάνει κανείς οπουδήποτε.
 

Άφησα για το τέλος, την “πισίνα”, μια παραλία, που … δεν είναι παραλία. Θα τη βρείτε σε μικρή απόσταση από το λιμάνι, με ρότα Ν. Το ακροθαλάσσι είναι σκεπασμένο με ένα παχύ στρώμα φύκια. Εκεί, το νερό είναι περισσότερο τουρκουάζ από αλλού, η άμμος περισσότερο άσπρη και πεντακάθαρη και τα βάθη μοναδικά για κάθε ηλικία και παιχνίδι.

Για όσους το περπάτημα δεν είναι αγγαρεία, προτείνω το ξωκλήσι του Αγίου Αιμιλιανού, με περπάτημα μισής ώρας σε καλό χωματόδρομο. Μπορείτε να πάτε και με σκάφος, που θα δέσετε κάτω από το ξωκλήσι. Την εκκλησία του Αγίου Ιωάννου, μέσα στον οικισμό, που διακοσμείται από ελαιογραφίες του Σπυρίδωνα Γαζή. Τη σπηλιά Φωκότρυπα, με 30 μέτρα βάθος με λίγη αμμουδιά στο εσωτερικό της. Θα πάτε με σκάφος και θα απολαύσετε και το μοναδικό φυσικό ανάγλυφο. Τους ερειπωμένους ανεμόμυλους και τους παλαιοχριστιανικούς καμαρωτούς τάφους. Και ένα σεργιάνι γύρω από το λιμάνι, λίγο πριν χαθεί το φως.

Είναι αλήθεια, πως την κύρια τουριστική περίοδο, τέλη Ιούλη ως μέσα με τέλη Αυγούστου, είναι λίγο δύσκολο να βρεις να δέσεις σε τσιμέντο. Κυρίως για ιστιοπλοϊκά. Εμείς οι ταχύπλοοι, δένουμε πιο εύκολα. Μέσα στη λιμενολεκάνη, αν μπείτε, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βρείτε κάτι και λόγω του περιορισμένου χώρου, θα δυσκολευτείτε στη έξοδο. Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε τον χώρο που δένει το πλοιαράκι που εκτελεί τα δρομολόγια.