MENU
MENU

Οδοιπορικο στο δάσος της Χαιντού και καταβαση στον καταρράκτη του Λειβαδίτη

Κείμενο - φωτογραφίες : Σπύρος Χαλάστρας.

 

Λένε ότι από τότε που ο Μαγγελάνος έκανε το γύρο της γής, έπαψαν να υπάρχουν μέρη για νέες ανακαλύψεις ηπείρων και ωκεανών, ίσως να είναι έτσι αλλά η μικρή μας χώρα είναι ενας πρώτης ταξης τόπος για  ΄΄νέες΄΄ ανακαλύψεις , αυτή τη φορά στην πράσινη θάλασσα των βουνών μας, με τα πανέμορφα δάση που διαμορφώνουν μια απίστευτη χλωρίδα.

   

 

Κάθε φορά που κάθομαι μπροστά σε ένα λευκό κομμάτι χαρτί, προσπαθώντας να ζωντανέψω κάποιο οδοιπορικό  στην ταλαιπωρη αυτή χωρα που μας έλαχε ευτυχώς η δυστυχώς να ζούμε, ψάχνω για τους ιδιαίτερους κωδικούς που θα χρωματίσουν κάποιο από τους τελευταίους ορεινούς παράδεισους που απέμειναν στις μέρες μας, όσα δηλαδή δεν κάηκαν η δεν έγιναν βίλες… Όπως κάποιο βιβλίο που μας άρεσε , το ξαναδιαβάζουμε για να το εμπεδώσουμε καλύτερα , έτσι και σε κάποια μέρη που μας βοήθησαν να θάψουμε κωδικούς και ΡΙΝ , πηγαίνουμε ξανά για να νοιώσουμε ό,τι αφήσαμε την προηγούμενη φορά, και τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει…Είναι τα μέρη που το αιέν ταξιδεύειν βρίσκει την καλύτερη μετάφραση, εκεί όπου υπάρχουν μόνο τρείς διαστάσεις, η τεταρτη , ο χρόνος παύει να υπάρχει, και καταλαβαίνεις με τον καλύτερο τρόπο την διαφορά του ταξιδιώτη με τον…τουρίστα. Η δευτερη έννοια δεν μας ενδιαφέρει γιατί το συγκεκριμένο καλούπι έχει σπάσει προ πολλού. Η μαζική μετακίνηση αφ ενός είναι κατι το εντελώς προβλέψιμο , αφ ετέρου δεν είναι φυγή, γιατί όπου δεν υπάρχει αναζήτηση δεν υπάρχει ταξίδι…Η πρώτη όμως ιδιότητα μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους όταν έχουμε χαράξει τις μαγικές μας διαδρομές, τις οποιες θα πραγματοποιήσουμε ΜΟΝΟΙ μας, και ευθυγραμιζόμενοι ενδομυχα μερικές φορές το ρόλο αυτού που χάνει τον προσανατολισμό του, αλλά βρίσκει αυτά που έψαχνε…

      

    

Mια από αυτές τις μαγικές διαδρομές είναι η επίσκεψη στο δάσος του Δρυμού  Χαιντού –έχει κηρυχθεί μνημείο της φύσης- με κερασάκι στην τούρτα την κατάβαση στο καταράκτη του Τραχωνίου η Λειβαδίτη όπως τον ξέρει ο περισσότερος κόσμος.

Η καλύτερη εποχή φυσικά είναι η ανοιξη και το φθινόπωρο, την άνοιξη που τα φύλλα έχουν εκείνο το ανοικτό πράσινο, ενώ το φθινόπωρο όλες τις μαγικές αποχρώσεις πρίν παραδώσουν το πνεύμα…

  

 

Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Με αφετηρία την Ξάνθη η την Δράμα, κινούμαστε στο δευτερεύον οδικό δίκτυο που ενώνει τις δύο πόλεις, δηλαδή μιλάμε για τον δρόμο που περνάει και από το Παρανέστι. Από οποιαδήποτε πλευρά και αν ξεκινήσουμε κάποια στιγμή συναντάμε πινακίδα που παραπέμπει σε δύο χωριά το  Καρυόφυτο και Λειβαδίτη. Εδώ ειμαστε, η πύλη του…παραδείσου ξεκινάει λίγο πιο πάνω. Το πρώτο χωριό ποου συναντάμε είναι το  Καρυoφυτο. Συνεχίζουμε πάντα ανηφορικά, αισθάνεσαι ότι μπαίνεις για τα καλά στον ορεινό όγκο της Ροδόπης.  Τα δέκα χιλιόμετρα περίπου διανύονται εύκολα , φτάνοντας στο ανωτατο σημείο του δρόμου από όπου αντικρύζειςτο βορειότερο χωριό της ευρύτερης περιοχής σε υψόμετρο 1220 μέτρα το χωριό Λειβαδίτης. Σχετικά άγνωστο πρίν από κάποια χρόνια γνωρίζει σημαντική κίνηση λόγω της φυσικής ομορφιάς που το περιβάλει.

 

 

Στο χωριό υπάρχουν δυο ταβέρνες ενώ το μενού που ξεκινάει από την παραδοσιακή φασολάδα μπορεί να φτάσει μεχρι ντόπιο αγριογούρουνο στιφάδο και βλέπουμε…, πάντα με συνοδεία πολύ καλού κόκινου κρασιού. Δυστυχώς ο κυρ Αντώνης δεν υπάρχει πλέον στο παλιό καφεπαντοπωλείο , που μπαίνοντας νόμιζες ότι ο χρόνος σταμάτησε τις τελευταίες δεκαετίες, ηταν σαν να περνάς  κάποιο χωροχρονικό σκαλοπάτι. Προσπερνώντας το χωριό και βλέποντάς το λίγο αργότερα από κάποιο σημείο του δρόμου αισθάνεσαι ότι μπαίνεις για τα καλά στον δασικό όγκο ενώ ο μπάτλερ-συγγνώμη το δάσος του Δρυμου  όπως λέγεται αλλιώς το δάσος της Χαιντού-σε υποδέχεται με το καλύτερο σατώ τις γιγαντιαιες  οξυές. Από εδώ και πέρα η σιωπή του απέραντου δάσους, που ποτέ δεν ήταν τόσο φλύαρη…

   

 

Σου έρχεται να φωτογραφίσεις τα πάντα , μέχρι και τις …πινακίδες , ενώ συγχρόνως στα αυτιά σου φθάνει ανεμπόδιστα το θρόισμα των φύλλων. Συνεχίζουμε ανυπόμονα αφήνοντας τις γεύσεις για αργότερα, ενώ οι οξυές αρχίζουν να μας κρύβουν τον ήλιο . Σε πέντε περίπου χιλιόμετρα όπου και τερματίζει το ασφαλτοστρωμένο μέρος του δρόμου, συναντάμε το δασικό χωριό του Ερύμανθου που αποτελείται  από 12 πανέμορφα ξύλινα σαλέ, σε υψόμετρο 1.350 μέτρα, μέσα στο δάσος, το καθενα με ατομικό τζάκι, όπου μπορείτε να διανυκτερεύσετε , ξεχνώντας τον υπόλοιπο κόσμο στην…μοίρα του.  Και ο καταράκτης;  θα ρωτήσει κανείς…η διαδρομή; Αναμεσα στο χωριό Λειβαδίτη και το δασικό χωριό υπάρχουν οι αφετηρίες δύο καλογραμμένων μονοπατιών με ενημερωτικές πινακίδες που κατηφορίζουν μέσα στην οργιαστική βλάστηση από γιγάντιες οξυές, προς τον καταράκτη. Σε κάποιο σημείο ενωνονται και σαν ένα πλέον μονοπάτι οδηγούν προς τα κάτω.

 

Το πρώτο μονοπάτι που ξεκινάει λίγο έξω από το χωριό Λειβαδίτη είναι λίγο πιο μεγαλο στην διαδρομή ενώ το δεύτερο είναι πιο προσιτό σε όλους και με καλύτερη σήμανση. Η ομορφιά η ίδια εσείς διαλέγετε. Όμως για σιγά δεν φτάσαμε ακόμη, εκεί που ενώνονται τα δύο μονοποάτια σε κάποιο ύψωμα υπάρχει ένα μικρό ξύλινο παράπηγμα, καί    ενώ αρχίζει η τελική κατάβασητο αυτί σας αρχίζει να συλλαμβάνει ένα καθαριο και γνωστό ήχο , ναι δεν κάνετε λάθος, ο ήχος του νερού που πέφτει. Βασική οδηγία προς τον ταξιδιώτη, μη διανοηθεί και δεν κατηφορίσει προς τον καταρράκτη…το γιατί θα το καταλάβετε όταν φθάσετε κάτω , ένα κατάλληλο ζευγάρι παπούτσια πεζοπορίας, λίγα ξερά σύκα, λίγο νερό είναι αρκετά. Και φυσικά διαλέξτε με τι θέλετε να ΄΄  αιχμαλωτίσετε΄΄ τις εικόνες, αν και ο όρος είναι αδόκιμος γιατί καμμια φωτογραφική μηχανή δεν μπορεί να αιχμαλωτίσει την ομορφιά…απλώς παίρνουμε μαζί μας λίγη μαγιά, που θα φουσκώσει την επιθυμία για την επόμενη φορά…Το χωμάτινο μονοπάτι  κατηφορίζει  οδηγώντας τον ανυπόμονο ταξιδιώτη σε μια μαγεία , μένεις αποσβολωμένος ενώ ο αμφιβληστροειδής παθαίνει μπλάκ άουτ. Μηχανικά το χέρι πηγαίνει στην φωτογραφική μηχανή στη θέα αυτού του ρωμαλαίου καταρράκτη που τον αντικρύζεις μόλις περνάς το μικρό και καλαίσθητο ξύλινο γεφυράκι πρίν ανηφορίσεις τα τελευταία πενήντα μέτρα.και  αισθανθείς τα σταγονίδια του νερού να στροφιλίζονται μετά την βίαιη πρόσκρουση στα βαράχια.

 

 

Είναι τόσο πυκνή η βλάστηση που νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με ζούγκλα, και είναι τόσες πολλές οι διαδρομές εδώ στον τόπο των θαυμάτων που από τώρα αρχίζεις να ψάχνεις για το επόμενο τριήμερο η και περισσότερο…

 

 

Στα λίγα χιλιόμετρα που απομένουν μεχρι τον...πολιτισμό ,  κοιτάς τον δρόμο αλλά δεν τον βλέπεις…Μπροστά σου ξετυλίγεται απρόσκοπτα οι εικόνες που πρόλαβες να συγκρατήσεις  

 

Και όταν θα βρεθείς πάλι στον χώρο σου θα αρχιζεις να καταβάζεις νέους χάρτες, σχεδιάζοντας έστω και θεωρητικά νέες διαδρομές, μέσα από τον μηχανισμό της επιθυμίας. Η μνήμη λειτουργεί και αυτή συνεπικουρικά θυμίζοντας σου τις μαγικες διαδρομες της που έχουν τον ίδιο παρονομαστή να μας γεμίσουν με εικόνες απαράμιλλες, ενώ οι χάρτινες αναμνήσεις θα φυλάσσονται ευλαβικά στο κουτί που θα γράφει δάσος Χαιντού με το καταρράκτη του Λειβαδίτη…

 

 

 

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ

 

 

Το δασικό χωριό του Ερύμανθου τρία χιλιόμετρα από την διασταύρωση του καταρράκτη, όπου μπορείτε να διανυκτερεύσετε σε ένα μαγικό περιβάλλον τηλεφωνο 25420-21008

Στι χωριο του Λειβαδίτη υπάρχουν δύο ταβέρνες για τους απαιτητικούς ουρανίσκους…

     

 

       

 

Powered by Blog - Widget
Τα cookies είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του psarema-skafos.gr και για την βελτίωση της online εμπειρία σας.
Επιλέξτε «Αποδοχή» ή «Ρυθμίσεις» για να ορίσετε τις επιλογές σας.