Κείμενο - φωτογραφίες: Δημήτρης Καραγεωργίου

Η Αίγυπτος, μία χώρα με εξαιρετικά πλούσια πολιτιστική κληρονομιά ,κοιτίδα μοναδικού πολιτισμού με ευρήματα που συνεχώς ανακαλύπτονται, έχει ανοίξει διάπλατα τις πύλες της στον τουρισμό. Στην ιστορία της των τελευταίων δεκαετιών περιλαμβάνονται - δυστυχώς - και πολεμικές συρράξεις, και ως εκ τούτου, προσπαθεί να βελτιώσει τόσο την οικονομική όσο και πολιτιστική της θέση, μεταξύ άλλων διαμορφώνοντας τουριστικές μονάδες υψηλού επιπέδου, σε συνεργασία πάντα και με ξένα κεφάλαια.

Έτσι, τα εκατομμύρια επισκεπτών που συρρέουν κάθε χρόνο εκεί, έχουν τη δυνατότητα αφενός να προσεγγίσουν σε αυτά τα εκπληκτικά μνημεία πολιτισμού που υπάρχουν αλλά και να απολαύσουν τις ανέσεις υψηλού επιπέδου που προσφέρουν οι μονάδες αυτές. Η χώρα πάντως έχει δύο όψεις. Αυτήν που θα αντικρίσουν οι τουρίστες που καταλήγουν στα πολυτελή συγκροτήματα και αυτήν της χώρας που έχει ακόμη πάρα πολύ δρόμο να διανύσει για την βελτίωση της τόσο σε οικονομικό όσο και βιοποριστικό επίπεδο.
Red Sea Rib Rally no 2 για φέτος, από τις 27 Οκτωβρίου μέχρι τις 3 Νοεμβρίου, με τρεις ελληνικές συμμετοχές. Top Line Corsair 33με 2X300 Optimax XS - ιδιοκτησίας Ντρίτση πλέον - με τους Ντρίτση και Νικολάου κυβερνήτες, Top Line Pegasus 27 με 250 Optimax XS και κυβερνήτες τους Οικονόμου, Ταρνίκα , Περιστέρη
και Olympic 7.20 με Mercury Verado 250 και κυβερνήτες τους Παπαδόπουλο και Καραστρατή
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, αναχωρήσαμε το μεσημέρι του Σαββάτου 27 Οκτωβρίου με πτήση της Egypt Air για Κάιρο. Από κει θα μεταβαίναμε οδικώς με πούλμαν στην Hurghada, για να καταλύσουμε στο Steinberger Hotel. Η Hurghada marina, βρίσκεται σχεδόν στην άκρη της πόλης, απέναντι από το νησί Giftun el Kebir, που περιτριγυρίζεται από κοραλλιογενείς υφάλους τα γνωστά reefs, που πλέον θα το αποκαλούμε ρήφια. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, γύρω στις δέκα το πρωί θα γινόταν ο ανεφοδιασμός για τα σκάφη όλων των κατηγοριών, στις ένδεκα δοκιμαστικές διαδρομές και στη μία το μεσημέρι θα γινόταν θα δινόταν για κίνηση για το πρώτο σκέλος. Θα ακολουθούσε στις τρεις η εκκίνηση για το δεύτερο σκέλος, μετά το πέρας του οποίου θα επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο. Επίσης είχε προγραμματιστεί στις έξι το απόγευμα ενημέρωση για τους πιλότους της μεγάλης κατηγορίας και στις εξίμισι το απόγευμα για τους πιλότους του ενιαίου. Σύμφωνα με την εξαγγελία του αγώνα, θα υπήρχε μία κατηγορία μεγάλων offshore σκαφών, στο επίπεδο των περυσινών συμμετοχών και μία άλλη endurance, ενιαίου δηλαδή, με σκάφη Rico, αιγυπτιακής κατασκευής, ιδιοκτησίας του κ. Ιωάννου.
Τελικά, οι ξένες συμμετοχές ήταν οι εξής τρεις ελληνικές. Λίγο αργότερα, μάθαμε πως θα πλαισιώνονταν με ένα ακόμα σκάφος επίσης αιγυπτιακής κατασκευής, που εξ απόψεως ανταγωνισμού, σε πλεύση και επιδόσεις δεν είχαν καμία τύχη απέναντι στα ελληνικά. Η τελική κατάταξη των ελληνικών πληρωμάτων, έλεγε πως Top Line 27και Olympic θα έτρεχαν με το ενιαίο και το Top Line Corsair 33 με το αιγυπτιακό Rico στην " μεγάλη " κατηγορία.
Μετά τον ανεφοδιασμό, τα σκάφη βγήκαν από τη μαρίνα για δοκιμές. Ο καιρός, που τελικά στάθηκε η αιτία για την τροποποίηση της πίστας, έξω από το νησί πεντάριζε. Όταν έγιναν οι δοκιμές, έγιναν και τα πρώτα και δύο ατυχήματα.. Επίσης φάνηκε πως τα σκάφη του ενιαίου σε συνάρτηση με τον τρόπο χειρισμού τους, πολύ δύσκολα θα " έβγαζαν " τη μέρα. Όλα αυτά, σε συνδυασμό και με τα μέτρα προφύλαξης που λάμβανε ο διοργανωτής και η U.I.M. που οργάνωνε επί της ουσίας τον αγώνα, είχαν σαν αποτέλεσμα την τροποποίηση της πίστας σε πολύ μικρότερη διαδρομή, γύρω από το νησί που βρισκόταν απέναντι από τη μαρίνα. Η πρώτη μέρα, Κυριακή, πέρασε με μόνο κάποιες δοκιμές. Μετακινηθήκαμε πίσω στο ξενοδοχείο, όπου έγινε η πρώτη συνολική και επί της ουσίας ενημέρωση για όσα είχαν προηγηθεί.
Το πρωί της επόμενης, Δευτέρας 28 Οκτωβρίου, βρεθήκαμε και πάλι στη μαρίνα. Γύρω στη μία το μεσημέρι τα σκάφη οδηγήθηκαν στην εκκίνηση. Η διαδρομή, είχε οριστεί να γίνει γύρω από το νησί δύο φορές, με συνολική απόσταση περίπου 48 μίλια, κάτι που στα δικά μας πληρώματα προκάλεσε κάποια δυσφορία. Δόθηκε η εκκίνηση και τα τρία ελληνικά σκάφη αν και ξεκίνησαν τελευταία, σε μισό μίλι είχαν γίνει καπνός και χάραζαν πορεία στους υπόλοιπους. Και λίγο μετά, ήρθε η πρώτη αναποδιά. Ο ιμάντας του κομπρεσέρ στον αριστερό κινητήρα του Corsair 33 έσπασε. Μία ανέλπιστη όσο κι αναπάντεχη βλάβη, που στην ουσία άφησε εκτός αγώνα του ελληνικό πλήρωμα. Μετά την ολοκλήρωση και του δεύτερου σκέλους της πρώτης διαδρομής, τα αποτελέσματα ήταν περίπου αναμενόμενα. Το Pegasus 27 έκανε το μικρότερο χρόνο, 1:22’, ενώ το Olympic 7.20 με τους Ιωσήφ Παπαδόπουλο και Στρατή Καραστρατή, αφού αντιμετώπισε κάποια προβλήματα … προσαρμογής με τον τρόπο λειτουργίας του κινητήρα και έχασε περίπου δύο λεπτά στην εκκίνηση, τερμάτισε στην τρίτη θέση με κατάταξη χρόνου, περίπου τρία λεπτά μετά τον πρώτο. Η τελική κατάταξη όμως τους βρήκε στην πέμπτη και έβδομη θέση αντίστοιχα, καθώς πήραν βαθμούς ποινής – όπως και πολλοί άλλοι - για αντικανονικό πέρασμα στον τερματισμό. Εκεί, σύμφωνα με την ενημέρωση των κυβερνητών, θα έπρεπε να υπήρχε ένα πλαστικό σκάφος και αντ’ αυτού, υπήρχε ένα μικρό φουσκωτό. Αυτό, σε συνδυασμό και με τις ενστάσεις των πληρωμάτων 5 και 20 που δικαιώθηκαν, τους έδωσαν τις συγκεκριμένες θέσεις. Ήδη από αυτή την πρώτη μέρα του αγώνα, ξεχώριζε το γυναικείου πληρώμα με τον αριθμό 14, που βρισκόταν ήδη στην 4η θέση. Όσο για τον καιρό, πίσω από το νησάκι, τα πληρώματα τον έδωσαν 4 – 5 μποφώρ από βόρειες διευθύνσεις.
Τρίτη 30 του μηνός. Ο καιρός κρατούσε ακόμα και για τα κριτήρια των διοργανωτών τροποποιήθηκε και πάλι η διαδρομή. Η αρχική απόσταση ήταν 40,4 μίλια όμως περιορίστηκε περίπου κατά έξι με επτά. Προορισμός, η Soma Bay, με τερματισμό για τα σκάφη κάποιο σημείο έξω από τη μαρίνα του πολυτελέστατου Intercontinental, που ανήκει σε Έλληνες. Την οικογένεια Κυριαζή. Το τι έχουν κάνει αυτοί οι άνθρωποι εκεί, είναι απίστευτο. Περίπου στο πρώτο μισό της απόστασης, ο καιρός ήταν 5 Β. με ύψος κύματος ενάμισι ως δύο μέτρα. Όμως στα τελευταία είκοσι μίλια έπεφτε συνεχώς, μέχρι που έγινε μπουνάτσα. Κάπου εκεί, στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής όπου ο καιρός ήταν φορτωμένος, το no 11 " κάρφωσε " με αποτέλεσμα σοβαρή μηχανική βλάβη που το οδήγησε σε εγκατάλειψη. Ο κινητήρας αντικαταστάθηκε και το σκάφος συνέχισε τον υπόλοιπο αγώνα κανονικά. Από τις ελληνικές συμμετοχές, το Corsair 33 εξακολουθούσε να μη συμμετέχει, με το πλήρωμα του νοικιάζοντας αυτοκίνητο να κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες σε όλη την περιοχή για να βρει ένα ιμάντα, ενώ το πλήρωμα του Olympic, από τα μέσα περίπου της διαδρομής και μετά έχοντας πρόβλημα με το GPS, καθυστέρησε σημαντικά.. Εγκατέλειψαν επίσης, τα σκάφη 12 και 20, ενώ το 7 δεν πήρε εκκίνηση. Η τελική κατάταξη, έδωσε το πλήρωμα του Γρηγόρη Οικονόμου στην πρώτη θέση με χρόνο 41’ 52.81’’. Πιο κάτω, ακολούθησε το πλήρωμα του Ιωσήφ Παπαδόπουλου στην πέμπτη θέση με χρόνο 52’ 05,86’’, ενώ οι μικρές Ολλανδέζες ήταν στην όγδοη θέση με χρόνο 1h11’.53,25’’.
Στην παρέα μας προστέθηκε ο κ. Κώστας Μουζακίτης, εκπρόσωπος της U.I.M. στην Ελλάδα. Στις αποσκευές του, είχε τον ιμάντα που στέρησε ουσιαστικά την πρωτιά γενικής μαζί με κομπρέσσορα και άλλα ανταλλακτικά. Πέμπτη, πρωτομηνιά του Νοέμβρη και τα ελληνικά πληρώματα βρίσκονταν επί τέλους μαζί στο νερό, για δύο σκέλη, συνολικής απόστασης 48,7 μιλίων. Όμως, ο καιρός δεν καθησυχάζει τους διοργανωτές με 4 – μποφόρ βόρειους. Έτσι αποφασίστηκε να μην αλλάξει η διαδρομή, αλλά τα σκάφη να πλεύσουν σε κομβόι μέχρι την είσοδο της μαρίνας στην Hurghada, με ταχύτητες ως δώδεκα κόμβους. Από κει θα δινόταν η εκκίνηση για το δεύτερο σκέλος, μέχρι το λιμάνι της El Gouna
Και δόθηκε η εκκίνηση της τρίτης μέρας. Εμείς, για μία ακόμα φορά ήμασταν μακριά από αυτό. Τους είδαμε να ξεμακραίνουν με το ελικόπτερο να τους ακολουθεί παρά πόδας. Ξανά στο πούλμαν και άφιξη στην El Gouna. Ένα καταπληκτικό τουριστικό θέρετρο, που δημιουργήθηκε από το μηδέν, σε μία έκταση ερήμου κάποιων χιλιάδων στρεμμάτων.
Αγωνιστικά, τα σκάφη είχαν να καλύψουν τη μικρότερη διαδρομή. Πρώτοι από’όλους Ντρίτσης - Νικολάου, με το Corsair 33, ενώ στην κατηγορία, πρώτος και πάλι ο Γρηγόρης Οικονόμου με χρόνο κάτι λιγότερο από 34 λεπτά. Δεύτερος ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος, περίπου δύο λεπτά αργότερα. Τα απρόοπτα, δεν φάνηκε να τον εγκαταλείπουν, καθώς το πρωί κατά τον απόπλου, παρουσιάστηκε πρόβλημα, που εντοπίστηκε σε σκουπίδια στην υδατοπαγίδα. Έγινε καθαρισμός, που στη συνέχεια αποδείχθηκε πως δεν ήταν επαρκής. Τα σκάφη με αριθμό 8, 11, 2, και 10, αποκλείστηκαν, καθώς πέρασαν πάνω από ρήφι.
Παρασκευή 2 Νοεμβρίου και ο καιρός ήταν πιο ήρεμος. Ήταν το μοναδικό σκέλος του αγώνα που πραγματοποιήθηκε αυτούσιο. Η εκκίνηση θα δινόταν έξω από την El Gouna και έπειτα από δέκα διαφορετικά περάσματα, τα σκάφη θα κατευθύνονταν νότια, προς την μαρίνα Hurghada και κατόπιν αφού πρώτα θα έφθαναν περίπου στη μέση της διαδρομής της τρίτης ημέρας, θα γύριζαν πορεία βόρεια, για να τερματίσουν πίσω από το νησί. Εκεί στα νοτιότερα κομμάτια της διαδρομής, υπήρχε αρκετό και κοντό σουέλ και τα σκάφη ξενέριζαν συνεχώς.
Πρώτο, γενικώς, το Corsair 33 και πάλι, δια περιπάτου, με χρόνο 53’23’’. Για το Top Line 27, χρόνος, 56’14’’. Παπαδόπουλος - Καραστρατής, δεν κατάφεραν να ξεκινήσουν έγκαιρα, εξαιτίας της ξανά βουλωμένης υδατοπαγίδας. Ξεκινήσαν περίπου μισή ώρα μετά. Κάλυψαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν τη διαδρομή και μάλιστα πέρασαν δύο σκάφη. Και εδώ έγινε από την πλευρά των οργανωτών το μέγα λάθος. Στην κατάσταση με τον τερματισμό, που δυστυχώς μας δόθηκε αργά το βράδυ, η συμμετοχή του είχε την ένδειξη " εγκατάλειψη " με μηδέν βαθμούς, ούτε καν με τους βαθμούς του τελευταίου. Όταν ανακαλύφθηκε το λάθος, ήταν αργά, είχε γίνει απονομή και τα φώτα της γιορτής είχαν σβήσει. Η " αποκατάσταση " έγινε, αφ ότου είχαμε φτάσει στην Ελλάδα, όπου με ένα απλό e mail γνωστοποιήθηκε πως ήταν τέταρτοι. Μοναδική εγκατάλειψη στο σκέλος αυτό, το νούμερο 12, όπως και τη δεύτερη μέρα. Εκείνο που αξίζει να σημειώσουμε, είναι ο μεγάλος συναγωνισμός που υπήρξε μεταξύ των πληρωμάτων, όπου σημειώθηκαν οι χρόνοι με διαφορές λίγων δευτερολέπτων, ενώ έγινε προσπέρασμα ακόμη και λίγα μέτρα πριν από τον τερματισμό.
Στη νοτιότερη άκρη του Giftun el Kebir, υπάρχει μία ονειρεμένη παραλία με κατάξανθη αμμουδιά. Τα πρώτα μέτρα είναι εντελώς ρηχά, και η πρόσβαση εκεί γίνεται από στενόμακρες βάρκες σαν τις δικές μας μπλάβες. Για το σκοπό αυτό υπάρχει και μία μικρή προβλήτα. Πάνω στην αμμουδιά, υπάρχει ένα συγκρότημα από καλύβες φτιαγμένες με ξύλα, χόρτα και καλάμια, που στεγάζουν μπαράκι, εστιατόριο, καθιστικά και χώρους υγιεινής. Από κάθε άποψη ολόκληρο το σκηνικό είναι πλήρως εναρμονισμένο με το περιβάλλον και πουθενά δεν υπάρχει η παραμικρή υπερβολή. Αυτό το ειδυλλιακό μέρος, είχαν επιλέξει για να τελειώσουμε τον αγώνα. Φτάσαμε στην ακτή όλοι μαζί με τις βάρκες και έπειτα από δύο ώρες παραμονής εκεί, μπαίναμε στην μαρίνα της Hurghada. Αυτή τη φορά ο Γρηγόρης Οικονόμου είχε και εμένα πλήρωμα, χωρίς κράνη και λοιπά, καθώς η επιστροφή γινόταν χαλαρά. Παρέα μας ήταν και το Corsair 33 με τους άτυχους πρωταγωνιστές, Ντρίτση – Νικολάου. Το πλήρωμα του Olympic, είχε προτιμήσει να αποσυρθεί πιο γρήγορα. Φθάσαμε στη Μαρίνα όπου μας περίμεναν τα πούλμαν για να μας μεταφέρουν πίσω στο ξενοδοχείο. Βγάλαμε τις τελευταίες αναμνηστικές φωτογραφίες, δυστυχώς με τα πληρώματα και τα σκάφη μόνο των δύο από τις τρεις ελληνικές συμμετοχές
Το gala party και η βράβευση των νικητών, θα δινόταν στη μαρίνα El Gouna, σε ένα εξαιρετικό περιβάλλον, με τα σκάφη του ενιαίου δεμένα μπροστά στα τραπέζια μας. Προσφωνήσεις, χαιρετισμοί, υπόσχεση για πολλές διοργανώσεις και η απονομή. Για την βαθμολόγηση των πληρωμάτων, ο πρώτος - και χωρίς λάθη ταχύτερος, έπαιρνε χίλιους βαθμούς. Οι επόμενοι έχαναν το δέκα τοις εκατό από τη βαθμολογία του προηγούμενου. Δεν έχει δηλαδή σημασία πόσο γρήγορα τρέχει κανείς, αλλά πόσο συνετά θα έφτανε στο τέλος. Έτσι στη μεγάλη κατηγορία, το ταχύτερο σε όλη τη διοργάνωση Corsair 33, έμεινε δεύτερο πίσω από το Rico, που ήταν πιο αργό τουλάχιστον κατά 25 κόμβους. Στην άλλη κατηγορία, πρώτο πανηγυρικά ήταν το Top Line Pegasus 27, με τους Γρηγόρη Οικονόμου, Στέλιο Ταρνίκα και Παντελή Περιστέρη, με 3.656 βαθμούς. Δεύτερο το νούμερο 5 – Jack’s Casino, με 2551 βαθμούς. Τρίτο, το νούμερο 2 – ASRM.NL, με 2529 βαθμούς. Τέταρτο το Olympic 7.20 με τους Ιωσήφ Παπαδόπουλο και Στρατή Καραστρατή, με 2.369 βαθμούς. Και πέμπτο το νούμερο 4 – Team Tropical, με 2.120 βαθμούς.
Η επιστροφή μας στην Ελλάδα, συνοδεύτηκε με αρκετή " αιγυπτιακή " ταλαιπωρία, που είχε να κάνει με τον συντονισμό για τη μεταφορά μας στο αεροδρόμιο. Εσωτερική πτήση μιας ώρας μέχρι το Κάιρο και μετεπιβίβαση με τελικό προορισμό την Αθήνα.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τους διοργανωτές για την φιλοξενία, που μου προσέφεραν και που σε κάθε περίπτωση υπήρξε υποδειγματική. Και τέλος, από βάθους καρδιάς, ευχαριστώ όλα τα μέλη της ελληνικής αποστολής, για τις όμορφες ώρες που περάσαμε μαζί. Και εις άλλα, με υγεία …