Επιμέλεια : Δημήτρης Καραγεωργίου

Ο Θωμάς Παναγιωτόπουλος, απαντά σε μερικές από τις ερωτήσεις, που πιστεύω πως όλοι θα ήθελαν να του κάνουν.

Rib Adventure 2014. Hellas – Azores. 23 Ιουλίου – 20 Αυγούστου.

Μια πρώτη, σύντομη περιγραφή

1- Πότε έπεσε στο τραπέζι ή ιδέα για το ταξίδι και τι ήταν εκείνο που σηματοδότησε την επιλογή των Αζορών σαν προορισμό

Όπως γνωρίζεις Δημήτρη το πάθος μου για τα μακρινά ταξίδια είναι πολύ μεγάλο. Έχοντας πραγματοποιήσει αρκετά ταξίδια στη Μεσόγειο, αυτή τη φορά έψαχνα να βρω έναν διαφορετικό προορισμό, μια νέα πρόκληση. Και ο Ατλαντικός ωκεανός είναι πάντα μια τεράστια πρόκληση. Και βέβαια δεν με ενδιέφερε μια παράκτια διαδρομή αλλά ο ανοιχτός ωκεανός. Οι Αζόρες, και τα 800 μίλια ανοιχτού ωκεανού χωρίς κάποια ενδιάμεση στάση για ξεκούραση ή ανεφοδιασμό, πληρούσαν όλες τις προϋποθέσεις. Γνώριζα πολύ καλά τα προβλήματα αυτονομίας και ήξερα πως τα περιθώρια ήταν οριακά έως μηδαμινά. Επίσης, επέλεξα τελικά τη διαδρομή Ελλάδα-Αζόρες και όχι Αζόρες-Ελλάδα, η οποία έχει σαφώς περισσότερα πλεονεκτήματα.

2- Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή του μέσου και του εξοπλισμού, σκάφους, κινητήρων, ηλεκτρονικών κλπ.

Όσον αφορά την επιλογή των κινητήρων δεν χρειάστηκε να το πολυσκεφτώ αφού προσωπικά θεωρώ πως οι κινητήρες της Suzuki είναι απόλυτα αξιόπιστοι. Επιπλέον, έχουν δυο πολύ ουσιαστικά χαρακτηριστικά τα οποία ήταν απαραίτητα για την επίτευξη αυτού του ταξιδιού. Πρώτα πρώτα είναι πολύ οικονομικοί στις καταναλώσεις τους, γεγονός που μας επέτρεψε να κάνουμε τελικά το μεγάλο πέρασμα. Έπειτα, είναι οι μοναδικοί κινητήρες που μπορούν να φορέσουν με ασφάλεια μεγάλης διαμέτρου προπέλες γεγονός απόλυτα απαραίτητο για τα υπερβολικά φορτία που θα φέραμε.

Όσον αφορά την επιλογή του σκάφους, ήθελα ένα ελληνικής κατασκευής φουσκωτό ώστε να φαίνεται καθαρά πως οι Έλληνες όχι μόνο μπορούν να παράγουν αλλά μπορούν να παράγουν και αξιοζήλευτα προϊόντα. Γι αυτόν το λόγο άλλωστε επέλεξα το Corsair της TopLine, το οποίο όπως πολλές φορές έχω τονίσει θεωρώ ένα από τα καλύτερα φουσκωτά στον κόσμο. Όπως και αποδείχθηκε τελικά, γιατί πέρα από όλα τα άλλα, έβγαλε χωρίς απολύτως καμιά απώλεια ολόκληρο το ταξίδι παρά το γεγονός πως τα φορτία ξεπερνούσαν τα όριά του. Εδώ θέλω να τονίσω πως το σκάφος αποστολής ήταν ένα σκάφος παραγωγής το οποίο το βρήκαμε ήδη έτοιμο. Δεν έγινε δηλαδή κάποια ειδική παραγγελία ή οποιασδήποτε μορφής τροποποίηση πέρα από την κατασκευή των επιπλέον ρεζερβουάρ.

3- Πόσος χρόνος χρειάστηκε για την προετοιμασία και πόσοι βοήθησαν σε αυτή.

Δέκα ολόκληροι μήνες χρειάστηκαν για την προετοιμασία μας. Πρώτα πρώτα προσπάθησα πολύ για να αναστρέψω την καχυποψία με την οποία μας αντιμετωπίζουν οι ξένοι αφού τόσα πολλά και άσχημα πράγματα ακούν συνέχεια για τους Έλληνες. Με σκληρή και σοβαρή δουλειά κατάφερα να κερδίσω την εμπιστοσύνη πολλών ευρωπαίων και να τους πείσω τελικά να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Παράλληλα δουλέψαμε πολύ μαζί με τον Σπύρο ώστε να πείσουμε και τους επιχειρηματίες του θαλασσινού χώρου οι οποίοι τελικά μας βοήθησαν τα μέγιστα, παρέχοντάς μας όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό παρά τις δυσκολίες τις οποίες βιώνουν τα τελευταία χρόνια. Ταυτόχρονα βέβαια είχαμε να λύσουμε πολλά προβλήματα αλλά και να εξοπλίσουμε όσο γινόταν καλύτερα το σκάφος ώστε να είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε κάθε δύσκολη κατάσταση. Δεν μπορώ βέβαια να μην τονίσω τη συμβολή του κου Μαρκουλάκη αλλά και του κου Καπλερή, ο οποίος μάλιστα αφιέρωσε αμέτρητες ώρες εργασίας ώστε να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία μας. Θέλω βέβαια να ευχαριστήσω και όλους τους χορηγούς του εξοπλισμού μας, τους οποίους θα τους βρείτε μέσα στο site της αποστολής www.ribadventure.gr.

4- Οι δοκιμές που πραγματοποιήσατε προ απόπλου, πόσο χρόνο κράτησαν και τι περιλάμβαναν.

Οι δοκιμές διήρκεσαν δυο μήνες περίπου και αφορούσαν κυρίως στη συμπεριφορά του υπερφορτωμένου σκάφους και βέβαια στις καταναλώσεις καυσίμου. Για να πετύχουμε τις καλύτερες δυνατές επιδόσεις, πέρα από το ζύγισμα του σκάφους και την ανάλογη τοποθέτηση των κινητήρων, δοκιμάστηκαν αρκετές προπέλες και αφιερώσαμε πολλές ώρες δοκιμών και καταγραφών.

5- Με δεδομένο το πέρασμα σας από διαφορετικές κλιματικά περιοχές, τι συνθήκες καιρού αντιμετωπίσατε μέχρι να δέσετε στο Cascais

Οι συνθήκες που αντιμετωπίσαμε στη Μεσόγειο ήταν λίγο πολύ αναμενόμενες και γνωστές. Γενικά οι θάλασσες είναι αρκετά καλές τον Αύγουστο και σπάνια θα συναντήσεις καιρούς που ξεπερνούν τα 6 μποφόρ. Αυτή τη φορά όμως μας κούρασαν αρκετά οι συνεχόμενες βροχερές μέρες, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο γι αυτή την εποχή. Γενικά ταξιδεύαμε με καιρούς 4 έως 5 μποφόρ, αλλά κι αυτό ακόμα δεν είναι εύκολο όταν πρέπει καθημερινά να καλύπτεις αποστάσεις των 200 έως 350 ναυτικών μιλίων.

6- Ποιο ήταν σημείο που σας δυσκόλεψε περισσότερο μέχρι εκεί.

Όταν βγήκαμε από το Γιβραλτάρ και ήρθαμε σε επαφή με τα νερά του Ατλαντικού τα πράγματα δυσκόλεψαν αρκετά. Ιδιαίτερα στα τελευταία 150 μίλια πριν το Cascais πήραμε μια ισχυρή δόση κακοκαιρίας στον Ατλαντικό και νιώσαμε πολύ καλά τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε στο μεγάλο πέρασμα. Ο καιρός δεν ξεπερνούσε τα έξι μποφόρ αλλά τα δίμετρα κύματα που σχηματιζόταν πάνω στα μεγάλα σουέλ ήταν μια αλησμόνητη εμπειρία για όλους μας.

7- Πριν από το πέρασμα, έγινε ακόμα μια προσπάθεια, που ακυρώθηκε από τεχνικούς λόγους. Τι συνέβη. Πως αντιμετωπίσατε το περιστατικό, τεχνικά και ψυχολογικά.

Δυστυχώς στην πρώτη μας προσπάθεια πατινάρισαν οι προπέλες. Η αιτία όμως που μας ανάγκασε να επιστρέψουμε ήταν η χρονική στιγμή που συνέβη αυτό. Είχαμε διανύσει μόλις 70 μίλια και θεωρήσαμε πως δεν έπρεπε να ρισκάρουμε και να συνεχίσουμε παρά το γεγονός πως είχαμε αρκετά ζευγάρια προπέλες μαζί μας. Αλλάξαμε λοιπόν προπέλες και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ήταν ένα πραγματικό σοκ για όλους μας το οποίο μας επηρέασε αρνητικά γιατί γνωρίζαμε πως πιθανόν να μην μας ξαναδοθεί δεύτερη ευκαιρία αφού οι προγνώσεις για τις επόμενες μέρες ήταν πολύ άσχημες.

8- Αφού σταθμίσατε τους παράγοντες και τα δεδομένα, αποφασίσατε το πέρασμα. Τι συνθήκες επικρατούσαν και ποιες ήταν οι αλλαγές στο πλήρωμα.

Για τις επόμενες μέρες οι άνεμοι κυμαινόταν από 25 έως 45 κόμβους. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και τα βράδια ήταν τόσο ισχυροί που δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε. Ακόμα κι αυτό ήταν σπάνιο γι αυτή την εποχή. Ο Αλέξανδρος δυστυχώς αποχώρησε λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων γιατί δεν είχε άλλα περιθώρια χρόνου. Τη θέση του πήρε ο Norberto, ένας Πορτογάλος ο οποίος ήθελε πολύ, εδώ και χρόνια, να κάνει αυτό το πέρασμα.

9- Πόσο αξιόπιστες αποδείχθηκαν οι μετεωρολογικές προβλέψεις και αν δεν ήταν πόσο σας δυσκόλεψε ο καιρός.

Οι μετεωρολογικές προβλέψεις ήταν αρκετά αξιόπιστες αλλά όταν μιλάμε για Ατλαντικό ωκεανό πρέπει να ξεχνάμε τη μετάφραση που κάνουμε για τις δικές μας θάλασσες. Θυμάμαι πολύ καλά τα λόγια κάποιου φίλου ναυτικού: <<τα 5 μποφόρ στον Ατλαντικό είναι 15 για το Αιγαίο>>. Σίγουρα τα λόγια του ήταν υπερβολικά, δεν παύουν όμως να δείχνουν κάτι. Και το να βγάλεις 800 μίλια στον ωκεανό με 4 ή 5 μποφόρ δεν είναι καθόλου εύκολο. Είναι μάλιστα πολύ πιθανό, σε κάποια σημεία τα 5 μποφόρ να γίνουν 6 ή 7 και τα πράγματα να γίνουν πολύ άσχημα.

10- Ποιο ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι στη διαδρομή των 800 μιλίων και πως το αντιμετωπίσατε.

Δυστυχώς για εμάς, ο Ατλαντικός δεν ήταν καθόλου φιλικός σε κανένα σημείο του, με εξαίρεση τα βράδια. Βέβαια, το δυσκολότερο κομμάτι του ήταν τα πρώτα 250 μίλια. Είχαμε ένα μόνιμο 5άρι στη μάσκα, το οποίο σε αρκετά σημεία γινόταν 6άρι και κυριολεκτικά μας εξουθένωσε. Καιρό όμως Ατλαντικού, όπου τα κύματα είναι εντελώς διαφορετικά και σίγουρα πολύ μεγαλύτερα. Το μεγάλο πρόβλημα ήταν πως έπρεπε να πηγαίνουμε γρήγορα για λόγους αυτονομίας. Φανταστείτε πόσο δύσκολο αλλά και επικίνδυνο είναι να ορτσάρεις για μια ολόκληρη μέρα κουβαλώντας τόσο πολλά καύσιμα (2500 λίτρα περίπου). Τη δεύτερη μέρα η θάλασσα ήταν σαφώς καλύτερη. Όχι όμως αυτή που περιμέναμε σύμφωνα με τις προβλέψεις ή αυτή που συνήθως παρατηρείται αυτή την εποχή. Είχαμε ένα κατάορτσο σουέλ- πράγμα πολύ σπάνιο για το δεύτερο μισό της διαδρομής-, ύψους πάνω από 5 μέτρα ενώ στις κορυφές των υδάτινων ‘’βουνών’’ σχηματιζόταν μικρότερα κύματα του ενός μέτρου. Παρ’ όλα αυτά ο ωκεανός ερχόταν αρκετά στρωτά και ήταν σχετικά εύκολα ταξιδεύσιμος αλλά τώρα δεν είχαμε να παλέψουμε μόνο με αυτόν. Είχαμε τεράστιο πρόβλημα με την κούραση και έπρεπε να υπερβούμε τις δυνάμεις μας σε πολλά σημεία της διαδρομής.

11- Αντιμετωπίσατε άλλο τεχνικό πρόβλημα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Απολύτως κανένα πρόβλημα δεν παρουσιάστηκε παρά τις αμέτρητες συγκρούσεις μας με τα κύματα. Οι κινητήρες δούλευαν χωρίς σταματημό για 42 συνεχόμενες ώρες και πραγματικά απέδειξαν για ακόμα μια φορά την αξιοπιστία τους παρά τα υπερβολικά φορτία που έσπρωχναν και μάλιστα με πολύ δύσκολο καιρό. Το ίδιο και το Corsair το οποίο απέδειξε τη στιβαρή κατασκευή του, υποβαλλόμενο μάλιστα σε ένα συνεχές, διήμερο crash test. Είναι χαρακτηριστικό πως παρά το υπερβολικό φορτίο και τις συνεχόμενες προσθαλασσώσεις του ούτε μια φορά δεν ακούστηκε κάποιος τριγμός ή περίεργος θόρυβος, σε συνθήκες μάλιστα που κάποια άλλα φουσκωτά θα είχαν διαλύσει. Οι αρετές δε, της γάστρας του σε πραγματικά δύσκολες συνθήκες φαινόταν πεντακάθαρα σε κάθε χειρισμό μας και σε κάθε επαφή μας με οποιονδήποτε κυματισμό.

12- Και φθάσατε στις Αζόρες. Πως σας υποδέχθηκαν και με τι συναισθήματα έπρεπε σε λίγες μόλις ώρες, να αποχωριστείτε το φουσκωτό.

Η υποδοχή ήταν μεγαλειώδης αφού τα τοπικά κανάλια είχαν ανακοινώσει την άφιξή μας αρκετές μέρες νωρίτερα και πολύς κόσμος ανέμενε για να μας υποδεχθεί. Πραγματικά ζήσαμε αλησμόνητες στιγμές, όπως αλησμόνητος ήταν και ο μαραθώνιος που μας περίμενε την επόμενη μέρα και αφορούσε την φόρτωση του σκάφους σε κοντέινερ. Δυστυχώς, αποχωριστήκαμε το φουσκωτό χωρίς πραγματικά να το απολαύσουμε, ταξιδεύοντάς το με λίγα φορτία. Ήμασταν βλέπετε εκπρόθεσμοι στους χρόνους μας και έτσι δεν υπήρχε η δυνατότητα περιήγησης και χαλάρωσης στα εννέα νησιά του συμπλέγματος των Αζορών, όπως αρχικά είχε προγραμματιστεί.

Ωστόσο, η ικανοποίηση είναι τεράστια, όχι τόσο σε προσωπικό επίπεδο, άλλωστε κανείς δεν θα θυμάται το όνομά μου σε λίγα χρόνια, όλοι όμως θα θυμούνται πως κάποιοι Έλληνες θαλασσοπόροι κατάφεραν να πραγματοποιήσουν αυτόν το μικρό άθλο με ένα open φουσκωτό και μάλιστα ελληνικής κατασκευής. Όλος ο κόσμος έβλεπε με σεβασμό και θαύμαζε την ελληνική σημαία που κυμάτιζε περήφανα στην πρύμνη μας. Και αυτό για μένα ήταν η μεγαλύτερη ανταμοιβή! Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να υπογράφεις πάνω στην ελληνική σημαία η οποία πλέον θα κοσμεί τα γραφεία πολλών ναυτικών ομίλων σε όλα τα κράτη από όπου περάσαμε.