Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου

Η πρόσκληση, ήταν λιτή και σαφής, δια στόματος Γιώργου Ξύδη. Αύριο το πρωί, καμιά δεκαριά σκάφη μας πάμε στη Τζια για τσίπουρα. Τώρα, για να είμαι ειλικρινής, δεν καλοθυμάμαι αν ήταν τσιπουράκι, ουζάκι, κρασάκι ή κάτι άλλο. Άλλως τε λίγη σημασία είχε.

Έστω και αν ήλθε το βράδυ της προηγούμενης.
10:30 στη φοβερή και απίστευτη ‘ γλίστρα ‘ της Αναβύσσου, πάνω στο Seadna του κ. Σημαιοφορίδη με πλήρωμα το γιό του, άκουγα το ανατριχιαστικό γδάρσιμο από τον άξονα του τρέιλερ πάνω στο τσιμέντο. Θλίψη … Το φουσκωτό γλίστρησε μαλακά στο νερό και τα Verado των 600+ το έσπρωξαν μέχρι το λιμάνι της Φώκαιας, όπου θα μας περίμεναν κάποιοι λίγοι από την ομάδα. Λίγο αργότερα, έπειτα από ολιγόλεπτο … πλου, περιμέναμε αρόδου στο γνωστό μικρό όρμο νότια της Μακρονήσου, την υπόλοιπη ομάδα που ερχόταν από το Λαύριο. 65,8 κόμβους είδα στο GPS, με τις στροφές κοντά στο όριο και χωρίς πολύ ‘ ψάξιμο ‘ στο trim και τα μπρακέτα. Μαζί μας, ο Παύλος Καλογερόπουλος με το εξαιρετικό Air Hull Eco 25F και ο Διαχειριστής του H.R.F. Μιχάλης Ανδρίτσης, πλήρωμα σε ένα Apache. Όσο για τον καιρό, εξαιρετικός, με πολύ καλές για την εποχή θερμοκρασίες, καμιά σχέση με την αντάρα των προηγούμενων ημερών.
Μόλις ο Γιάννης Λούλης έδωσε αναχώρηση, με την παράκληση να μείνουν όλοι κοντά για τις σχετικές φωτογραφίες και video, ολόκληρη η ομάδα ανοίχτηκε με προορισμό την Κορρησία. Το ‘ κοντά ‘ ήταν τελικά σχήμα λόγου, καθώς δεν πρόλαβε να συμπληρωθεί ένα μίλι και οι μανέτες ακούμπησαν στο πάτωμα. Έβλεπα μονάχα τις άσπρες ουρές να χάνονται στον ορίζοντα και άκουγα τον Γιάννη να μονολογεί … ρε αυτοί δεν μαζεύονται με τίποτα …
Μόλις ένα τέταρτο αργότερα – καλά διαβάζετε, άρχισαν να δένουν σε ‘ ντάνες ‘ στο ντόκο της Κορρησίας. Ακολούθησαν οι γνωστές φιλολογικές κουβέντες, για επιδόσεις, προπέλες, στροφές κλπ. τόσο στα ‘ όρθια ‘ όσο και γύρω από τα τραπεζάκια της καφετέριας. Ώσπου το ενδιαφέρον, μεταφέρθηκε στο γνωστό στέκι δίπλα στην εκκλησία, που ειδοποιημένο από πριν, είχε κάνει καλό κουμάντο για 30+ άτομα. Προφανές είναι, πως δεν έμεινε κανείς παραπονεμένος, εν όψει μάλιστα και της … δύσκολης επιστροφής …
Ξανά για μόλις ένα μίλι κράτησε η σύμπλευση. Ξανά στο πάτωμα οι μανέτες. Στο τιμόνι εναλλάχθηκαν Σημαιοφορίδης υιός και πατήρ, με μουαγιέν 60+ κόμβους. Δύσκολο να πω ποιος ήταν πιο γρήγορος. Και έτσι χαρωπά και γρήγορα, από το σημείο που ξεχωρίσαμε, μέχρι το φανάρι στη νησίδα του όρμου Αναβύσσου, κάναμε μόλις 17 λεπτά.
Όπως με ενημέρωσε ο κ. Ξύδης τα εννέα σκάφη Technohull που συμμετείχαν, επάνδρωναν οι κκ. Σημαιοφορίδης και υιός, οι κ. Λούλης και Χατζητόλιος με την εκλεκτή του, του κ. Ξύδη πατρός και υιού, Δ. Παπασταθόπουλος, Γ. Κράλλης, Γ. Λιγνός, Π. Ζηρήνης με την εκλεκτή του, Θ. Χριστοδουλάκη μετά της συζύγου, Γ. Μάγκου με την εκλεκτή του και Ν. Τζανετάκη με την παρέα του από τη Θεσσαλονίκη.
Το πόσο σταθερά και γρήγορα πάνε, πόσο οικονομικά και καλοτάξιδα είναι, δεν θα το πούμε εδώ. Δεν ήταν άλλως τε αυτός ο σκοπός της παρουσίας μου εκεί. Όοοσο και αν έχω πολλά καλά να πω. Αλλού και προσεχώς. Πάντως, επεράσαμ’ όμορφα και ξεφύγαμε από τη μιζέρια των δελτίων της τηλεόρασης, των πρωτοσέλιδων και του μνημονίου. Το καλοκαιράκι, όπως και νάχει, δεν αργεί.
Καλή η παρέα σας παιδιά. Και γρήγορη …