MENU
MENU

Για την εορτή των Φώτων στην Κωνσταντινούπολη

Από τον Χρήστο Γκάτσο.


 


Τον περασμένο Σεπτέμβρη, διάβασα σε κάποιο site του χώρου των φουσκωτών, για μια ομάδα που σχεδίαζε ένα ταξίδι – αποστολή – στην Κωνσταντινούπολη, με προορισμό να παραστεί στην τελετή του αγιασμού των υδάτων. Δεν έδωσα τότε ιδιαίτερη σημασία, καθώς μόλις είχαμε γυρίσει από καλοκαιρινές διακοπές με την οικογένεια μου. Το θεωρούσα δε ένα ταξίδι για ονειροπόλους , βασισμένο πάνω στον καλοκαιρινό ενθουσιασμό που διακατέχει όλους μας καμιά φορά .

 

Οι κουβέντες στο site είχαν γίνει πιο τακτικές για το θέμα αυτό, αφού είχαν μπει και σε λεπτομέρειες, με αριθμό σκαφών, πληρωμάτων, συνάντηση με τον Πατριάρχη κλπ.
Προς το τέλος του Νοέμβρη, βρέθηκα τυχαία σε συνεργείο φίλου μηχανικού, που ετοίμαζα τη μηχανή αγωνιστικού σκάφους για το φετινό Πανελλήνιο πρωτάθλημα. Εκεί συνάντησα τον Γρηγόρη Οικονόμου, που είχε την ιδέα του ταξιδιού και συντόνιζε τους ενδιαφερόμενους για την υλοποίησή του. Μου υπενθύμισε το ταξίδι της Κωνσταντινούπολης, εν μέσω λογοπαίγνιου του τύπου “ είναι ταξίδι για άντρες με ψυχή και … βάρκα δυνατή “. Τον ρώτησα αν μπορώ να συμμετάσχω, γνωρίζοντας πως οι συμμετοχές είχαν κλείσει ήδη από τον Σεπτέμβρη και όταν μου έδωσε το πράσινο φως, ένοιωσα ανακούφιση και πήρα μεγάλη χαρά.
Προτεραιότητα έδωσα στο πλήρωμα που θα είχα στο φουσκωτό μου. Οι εξελίξεις και τα γεγονότα δικαίωσαν πλήρως την επιλογή του φίλου μου του Γιώργου και κατόπιν ασχολήθηκα με την προετοιμασία πληρώματος και σκάφους - MAR. CO 26, με δύο SUZUKI 200 ίππων, που αν και πάντα ετοιμόπλοο, ήθελε το κάτι παραπάνω για ένα τέτοιο ιδιαίτερο ταξίδι.
Αρχές του Δεκέμβρη, έγιναν οι τελευταίες συναντήσεις για με τα πληρώματα που θα συνταξιδεύαμε, βάζοντας στο τραπέζι προτάσεις, σχέδια, εναλλακτικές λύσεις, αρμοδιότητες και οτιδήποτε κρίναμε πως θα χρειαζόταν, αφού σε επίπεδο οργάνωσης και προετοιμασίας, δεν θέλαμε να αφήσουμε τίποτα στην τύχη του και η παραμικρή λεπτομέρεια έπρεπε να κανονιστεί προ απόπλου, για να εξασφαλιστεί ένα ταξίδι όσο το δυνατό πιο ασφαλές για εμάς και τα σκάφη μας. Ορίσαμε λοιπόν την ημερομηνία αναχώρησης και επιστροφής,
καθώς και τα σκάφη που θα συμμετείχαν οριστικά, καθώς ορισμένα πληρώματα ακύρωσαν τελευταία στιγμή την συμμετοχή τους για διάφορους λόγους. Οι προγνώσεις των καιρικών φαινομένων που θα είχαμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και δεν ήταν καθόλου φιλικές, με ανέμους άνω των 5 bf , βροχές, καταιγίδες, αλλά και χιονόπτωση.
Τα σκάφη που τα πληρώματα τους συμμετείχαν τελικά στο ταξίδι, ήταν τα πιο κάτω 4 :
- Mar-co 26 2x 200 SUZUKI “ ΘΕΤΙΣ “ κυβερνήτης Γκάτσος Χρήστος, ο υπογράφων, με πλήρωμα τον Γιώργο Δελατόλα.
- Tοp-line 33 2x 200 MERCURY OPTIMAX “ ΠΑΡΑΛΟΣ “ με κυβερνήτη τον Γρηγόρη Οικονόμου και πλήρωμα τους Κηπουργό Κωνσταντίνο, Μαλτεζόπουλο Βασίλη.
- Scorpion G2 2x 300 SUZUKI “ STATHNIC I I I “ με κυβερνήτη τον Όθωνα Παπαδόπουλο και πλήρωμα τουςΝικηφόρο Εθνόπουλο και Θάνο Μαργαριτίδη.
- Commander 33 2x 300 SUZUKI “ ΛΑΜΟΓΙΑ-ΛΑΜΟΓΙΑ ΔΥΟ “ με κυβερνήτη τον Τάκη Χαραλαμπόπουλο και πλήρωμα τους Ζαφειράκη Άγγελο, Μοραΐτη Παναγιώτη, Γλαρίδη Νίκο, Βλαχογιάννη Κωνσταντίνο.

02 / 01 / 2009 Απόπλους.
Ώρα 7:00 πμ η αναχώρηση για τα σκάφη από την γλίστρα της Αναβύσσου και 7:30 πμ για τα σκάφη από την γλίστρα του Λαυρίου.
Το σκάφος μου ήταν έτοιμο από τις προηγούμενες μέρες, φορτωμένο καύσιμα και αποσκευές , έτσι ώστε πηγαίνοντας το πρωί της Παρασκευής στο parking να φεύγαμε αμέσως για το καθορισμένο ραντεβού. Δεν υπολογίσαμε τον αλλοδαπό φύλακα του parking, ότι στις 6:15 που φτάσαμε, θα τον βρίσκαμε σε στιγμή περισυλλογής και να έχουμε μια καθυστέρηση τουλάχιστον είκοσι λεπτών. Φύγαμε γρήγορα για το Λαύριο να συναντήσουμε τα άλλα τρία σκάφη. Το ταξίδι επιτέλους έπαιρνε σάρκα και οστά. Δύο ζευγάρια σκαφών με προορισμό την Λήμνο, που απέχει147 μίλια. Ο καιρός, σε γενικές γραμμές, ήταν ο αναμενόμενος σύμφωνα με τα σχετικά δελτία. Είχαμε θάλασσα 4bf νοτιά μέχρι και το ύψος της Σκύρου με πολύ βροχή, αλλά πιο ψηλά, ο καιρός δυνάμωσε φτάνοντας τα 5 και τοπικά τα 6 bf . Η ταχύτητα μας ήταν 26 έως 28 κόμβους.
Αξίζει να σημειώσω εδώ , πως το μόνο “ καθαρό “ φουσκωτό ήταν το δικό μας μιας και τα υπόλοιπα είχαν κάποιες πρόσθετες κατασκευές πάνω τους, για προστασία από τις δυσκολίες του καιρού - ελπίζω να τα δηλώσουν τώρα με το νόμο του Παπαθανασίου. Το μεσημέρι μπήκαμε στο λιμάνι της Λήμνου και εκεί ξεκίνησε η γραφειοκρατία, βαρετή ύστερα από ταξίδι 5: 30 ωρών, αλλά υποχρεωτική, για την έξοδο από τη χώρα. Ο ανεφοδιασμός μας σε καύσιμα, δυστυχώς μας πήρε πολλές ώρες από τον βενζινά που είχε το «μεγάλο του πλαστικό δοχείο των 180 λίτρων». Τακτοποιήσαμε ο καθένας την όποια αβαρία είχε το σκάφος του και μετά πήγαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση και στέγνωμα των νιτσεράδων. Δώσαμε ραντεβού για φαγητό στις οκτώ, σε ένα όμορφο ταβερνάκι στο λιμάνι και ενώ είχαμε την μπουκιά στο στόμα, κτυπάει το τηλέφωνο του Γρηγόρη, ενημερώνοντας τον από το λιμεναρχείο, για πέντε από τους δεκατρείς της παρέας, να παραβρεθούμε οικιοθελώς στο λιμεναρχείο με τις ταυτότητες στο χέρι για περεταίρω έλεγχο της αστυνομίας. Η μόνη μου ανησυχία, ήταν για παρέα που θα έμενε πίσω, μήπως και καταβρόχθιζε τα φαγητά και εμείς μέναμε θεατές. Η αλήθεια είναι πως στο λιμεναρχείο το κλίμα υπήρξε ιδιαίτερα φιλικό - ήμασταν σε περίοδο εορτών, αλλά η ταλαιπωρία μας τράβηξε μέχρι τα μεσάνυχτα, αφού επισκεφτήκαμε και το αστυνομικό τμήμα του νησιού.
Πήγαμε για ύπνο στα δωμάτια μας για να ξεκουραστούμε, αφού το ραντεβού της επομένης ήταν για τις έξι το πρωί - μέγα λάθος κατά την γνώμη μου.

03 / 01 2009
Έξι ώρα αξημέρωτα, κατεβάζουμε μανέτες , έχοντας ταξίδι τουλάχιστον μίας ώρας με πλήρες σκότος και προορισμό την είσοδο των Δαρδανελίων .
Ξύλο και των γονέων, που λέμε και στο χωριό μου, μιας και με το σκοτάδι, δεν βλέπαμε το ύψος των κυμάτων ώστε να μπορούμε να παίζουμε με την μανέτα για λιγότερη καταπόνηση δική μας αλλά και των σκαφών μας.
Ο καιρός ανατολικός με ένταση ανέμων τα 6 bf και ταξιδεύοντας μόνο με τα όργανα του σκάφους, μέχρι να ξημερώσει και τα V.H.F. να δουλεύουν ασταμάτητα για να έχουμε επαφή, φτάσαμε διάσπαρτοι στην είσοδο.
Πληροφορήθηκα από τον Ώθωνα ότι Τop-line & Commander έχουν πάει στο Τσανάκαλε για ανεφοδιασμό, αφού το δεύτερο … έπινε το καύσιμο για τα καλά . Mar-co & Scorpion συνέχισαν το ταξίδι μέσα στο κανάλι, παραλιακά, όμως και όχι στην καθορισμένη πορεία διέλευσης, γιατί ο καιρός φόρτωνε συνεχώς, με κυματισμό υψηλό που άγγιζε και τα τέσσερα μέτρα και – το χειρότερο, με κοντά μεσόνερα. Γύρω στις τρεις το μεσημέρι, σε συνεννόηση με το Scorpion , πιάσαμε στο λιμάνι του Heskey για ανεφοδιασμό δικό μου. Είχα υπολογίσει τα καύσιμα από την Αθήνα και μεταφέροντας 80 λίτρα σε μπιτόνια μέσα στη βάρκα μου, θα έπαιρνα αμόλυβδη μόνο από οργανωμένα πρατήριο, όσο βρισκόμασταν εκτός Ελλάδος. Χρειαζόμασταν και λίγη ξεκούραση, αφού η πλεύση εκτός των bf συνοδευόταν και με δυνατή βροχόπτωση που κρατούσε πολλές ώρες. Οφείλω εδώ να πω, ότι το πλήρωμα του Scorpion μας βοήθησε στην Τούρκικη γλώσσα, μιας και τα παιδιά ήταν γεννημένα εκεί και έφυγαν από την Πόλη - αρκετά μεγάλοι, για την Ελλάδα.
Λίγο αργότερα ήρθε και το άλλο ζευγάρι των σκαφών, επίσης για ανεφοδιασμό και έτσι βρεθήκαμε επιτέλους ξανά όλοι μαζί, ύστερα από εννιά ώρες ταξιδιού.
Εμείς που ήμασταν έτοιμοι, είπαμε να ξεκινήσουμε, για να καλύψουμε τα τελευταία μίλια της διαδρομής, γνωρίζοντας πως έχουμε λίγες ώρες ακόμα μέρας και οι κινήσεις μας έπρεπε είναι γρήγορες. Βγαίνοντας από το λιμάνι άρχισε και η χιονόπτωση. Τρεις ώρες αργότερα και αφού είχαμε ανταλλάξει αρκετές χιονόμπαλες με τον Γιώργο, αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στο Tekirdag. Μας ακολούθησαν και τα παιδιά του Scorpion οι οποίοι μας ενημέρωσαν ότι ερχόταν και οι υπόλοιποι. Δέσαμε σε ντάνα των … 9, αφού το πρώτο σκάφος της παρέας ήταν 6ο από τον ντόκο. Λίγα πράγματα στο χέρι και βουρ για το ξενοδοχείο, που ευτυχώς ήταν πολύ κοντά. Επιτέλους, Ζ Ε Σ Τ Α Σ Ι Α ! ! !
Τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και λίγο αργότερα κατεβήκαμε για φαγητό και κουβέντα. Είχαμε να πούμε πολλά για το ταξίδι της ημέρας . Στην κουβέντα διαπιστώσαμε πως ταξιδεύαμε για δεκατρείς ολόκληρες γεμάτες ένταση ώρες. Ασφαλώς κανένας δεν τόλμησε να πει οτιδήποτε για πολύ πρωινή αναχώρηση, αφού είχαμε μόνο εβδομήντα μίλια για τον τελικό μας προορισμό, την οργανωμένη μαρίνα Atakoy και ο καιρός αναμενόταν βελτιωμένος.

04 / 01 / 2009
Χαλαρό ξύπνημα και περί τις 9 : 30 ξεκινήσαμε για το υπόλοιπο του ταξιδιού. Λίγες ώρες αργότερα, κατά τις 12:00 επικοινωνούσαμε στο κανάλι 73 με το προσωπικό της μαρίνας. Εκεί να δείτε οργάνωση. Αφού δέσαμε σε prive θέσεις, ακολούθησε η γραφειοκρατία. Τελειώσαμε με κάποια καθυστέρηση και τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο της μαρίνας. Η μέρα έκλεισε σε κυριλέ εστιατόριο και έπειτα ύπνο.

05 / 01 / 2009

Από την προηγούμενη είχαμε κλείσει βαν για επίσκεψη στα αξιοθέατα της Πόλης .Δυστυχώς την Δευτέρα τα περισσότερα - για εμάς αξιοθέατα, ήταν κλειστά. Περιοριστήκαμε σε βόλτες στην αγορά και στους δρόμους, πίνοντας καφέ, τσάι και τρώγοντας βρόμικο φαγητό κατ’ επιλογή.
Συνάντηση με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, είχαμε στις 16 : 00. Το κλίμα, ήταν βαθιά κατανυκτικό. Δέος και συγκίνηση. Ο Πατριάρχης μας έδωσε ευχές, αλλά και πρόσκληση για την επομένη, να παρακολουθήσουμε τον αγιασμό των υδάτων, πράγμα που μας χαροποίησε ιδιαίτερα, καθώς διατηρούσαμε κάποιες επιφυλάξεις, έπειτα και από τα επεισόδια των τελευταίων χρόνων.

06 / 01 / 2009

Ημέρα χαράς για όλους μας. Ο σκοπός του ταξιδιού πραγματοποιούταν .
Τρία σκάφη είχαν προορισμό τον Κεράτιο κόλπο και ένα σκάφος με προορισμό την Αντιγόνη στα Πριγκιπόννησα, όπου το πλήρωμα του, ο Όθωνας και ο Θάνος, θα έπεφτε στο νερό για το καλό. Ο Θάνος τον έπιασε κιόλας, εκπληρώνοντας έτσι ένα παλιό τάμα.
Στην εξέδρα λοιπόν που είχε στηθεί για τον Πατριάρχη φτάσαμε λίγο αργότερα και αντικρίσαμε πλήθος κόσμου που είχε συγκεντρωθεί και αυτός για την τελετή . Πήρα κόσμο αρκετό πάνω στο φουσκωτό μου, που ήθελε να παρακολουθήσει από καλύτερη οπτική γωνία την τελετή. Όταν έπεσε ο σταυρός στην θάλασσα 8 παλικάρια βούτηξαν στα παγωμένα νερά για να τον πιάσουν. Το μεσημέρι, το ραντεβού για όλους ήταν στην Αντιγόνη, για φαγητό και καφέ, που μας προσέφερε η εκκλησία. Επιστροφή την μαρίνα νωρίς το απόγευμα για ανεφοδιασμό, ξεκούραση και προετοιμασία για την βραδινή έξοδο.

07/ 01 / 2009

Οκτώ το πρωί ήμασταν στην προβλήτα, για να παραλάβουμε τα χαρτιά εξόδου από τη χώρα, να βγάλουμε αναμνηστικές φωτογραφίες και να αναχωρήσουμε για το λιμάνι της Μυτιλήνης. 215 μίλια με καλό καιρό αυτή τη φορά, ηλιοφάνεια και ανέμους που δεν ξεπέρασαν τα 4 bf.
Νωρίς το μεσημέρι, δέναμε στο λιμάνι μπροστά στο ξενοδοχείο. Σημειώνω, πως δεν βρήκαμε ψυχή στο τελωνείο και τον έλεγχο διαβατηρίων. Ευτυχώς μας περίμενε ο φίλος Μιχάλης, που φρόντισε για ανεφοδιασμό και για το βραδινό μας φαγητό. Στο τραπέζι κόπηκε και η πίτα για την παρέα, με το φλουρί να μου κλείνει το μάτι. Είχαμε και αφίξεις από την Αθήνα, τον Θανάση και τον Δήμο, που προστέθηκαν στην παρέα μας, για να μας συνοδέψουν στην επιστροφή.

08 / 01 / 2009

Το πρόγραμμα έλεγε καφέ στα Ψαρά και συνέχεια την βάση του ο καθένας.
Ο καφές στα Ψαρά έγινε τσιμπούσι καλό, αφού δεν αφήσαμε στην κυρία τίποτα για να πουλήσει για το υπόλοιπο της ημέρας σε ντόπιους πελάτες, μιας και είχαμε σύμμαχο τον καιρό .
Το απόγευμα αποχαιρετιστήκαμε με τα σκάφη που έβγαιναν Λαύριο δίνοντας ραντεβού για το επόμενο μεγάλο ταξίδι – Καστελόριζο, αφού η παρέα είχε δέσει καλά και συνεχίσαμε για Ανάβυσσο. Το βράδυ ήμουν στην αγκαλιά της οικογένειας διηγούμενος τα ωραία και την εμπειρία του ταξιδιού που άρχισε να γίνετε ανάμνηση.
 

Powered by Blog - Widget
Τα cookies είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του psarema-skafos.gr και για την βελτίωση της online εμπειρία σας.
Επιλέξτε «Αποδοχή» ή «Ρυθμίσεις» για να ορίσετε τις επιλογές σας.