Κείμενο - φωτογραφίες : Γιούλη Παρθένη.

ΜΑΡΙΝΑ ΛΕΜΕΣΟΥ
 

Φθινοπωρινό ταξιδάκι στην Κύπρο κι ήμουν τυχερή που αυτή τη φορά η ατμόσφαιρα ήταν καθαρή κι από το παράθυρο του αεροπλάνου διακρίνονταν με ευκρίνεια τα παράλια του νησιού. Πετάξαμε πάνω από την Πάφο, ξεχώρισα μέσα στη θάλασσα τα βράχια της πασίγνωστης Πέτρας του Ρωμιού κι όταν περάσαμε πάνω από το Ακρωτήρι και την πόλη της Λεμεσού, το βλέμμα μου στάθηκε στην πανοραμική θέα της ολοκαίνουργιας μαρίνας της.
 

Γρήγορα έβγαλα τη φωτογραφική μου μηχανή και τράβηξα μερικά καρέ ενώ σκεφτόμουν πως θα ήθελα πολύ να την επισκεφτώ για να την δω καλύτερα από κοντά.
 

Να πάω μόνη μου ως εκεί εκ των προτέρων αποκλείστηκε. Για μένα τα πράγματα είναι πάντα δύσκολα στις μετακινήσεις μου στην Κύπρο καθώς μου είναι αδύνατον να οδηγήσω. Δεν μπορώ να προσαρμοστώ στο δεξί τιμόνι και την αντίθετη με τα δικά μας δεδομένα οδήγηση κι η καθημερινότητά μου στο νησί παρουσιάζει συχνά κωμικοτραγικές καταστάσεις. Το ατύχημα πάντως το έχω γλυτώσει … Ευτυχώς έχω πολύ καλούς φίλους που συχνά μου προτείνουν αποδράσεις στα πέριξ, παραθαλάσσια ή ορεινά. Φαντάζεστε λοιπόν τη χαρά μου όταν μια Κυριακή στα τέλη Νοεμβρίου, ο Πάμπος κι η Μάρω κανόνισαν να πάμε βόλτα στη μαρίνα Λεμεσού. Ούτε να γνώριζαν την επιθυμία μου!
 

Ήταν μια μέρα που ο ήλιος έπαιζε κρυφτούλι με τα σύννεφα στον ουρανό της Κύπρου. Άλλοτε μια γλυκιά λιακάδα, άλλοτε συννεφιά κι άλλοτε πάλι μαυρίλα με απειλή καταιγίδας. Εμείς όμως απτόητοι.
 

Φτάνοντας στις εγκαταστάσεις της μαρίνας Λεμεσού, παρκάραμε εύκολα στο ευρύχωρο κλειστό παρκινγκ της και χωρίς έννοια για το αυτοκίνητο αρχίσαμε τον περίπατό μας.
 

Παρόλο που η μαρίνα δεν έχει ολοκληρωθεί κι είναι εμφανή τα εργοτάξια που βρίσκονται σε εξέλιξη σε διάφορα σημεία της, όπως στις παραθαλάσσιες βίλες και στις επεκτάσεις των χώρων ελλιμενισμού μικρών και μεγάλων σκαφών, οι εντυπώσεις που δημιουργεί στον επισκέπτη είναι θετικότατες.
 

Το κυρίως παραλιακό μέτωπο είναι στο σύνολό του τελειωμένο και πανέμορφο. Μια πραγματικά όμορφη έκπληξη.
 

Στην πίσω έκταση της μαρίνας έχουν ανακαινιστεί, με σεβασμό στην ιστορία τους, τα προϋπάρχοντα παλιά κτήρια κι οι αποθήκες που σήμερα λειτουργούν σαν χώροι πολιτιστικών και λοιπών εκδηλώσεων.
 

Εκτός από τις κλασικές παροχές κάθε μαρίνας προς τους «σκαφάτους», όπως μαγαζιά τροφίμων, ένδυσης, δώρων και ναυτιλιακού εξοπλισμού, συναντήσαμε υπέροχα καφέ και μεγάλη ποικιλία εστιατορίων. Από αυτά, άλλα μπροστά στη θάλασσα, άλλα ψηλά, πάνω από τη θάλασσα κι άλλα σχεδόν μέσα στο νερό, προσφέρουν ξεχωριστά πιάτα της αγαπημένης μου κυπριακής κουζίνας καθώς και διεθνείς γεύσεις για όλα τα γούστα.
 

Η παρέα μας ήπιε καφεδάκι και συνέχισε μ’ ένα αξέχαστο γεύμα. Απολαμβάναμε το φαγητό μας με τα κότερα μπροστά μας να λικνίζονται ελαφρά και προκλητικά, ενώ στο μεγάλο πλάτωμα πλάι μας, τα νερά των σιντριβανιών έπαιζαν χοροπηδώντας κι ανάμεσά τους πιτσιρικάδες έτρεχαν προσπαθώντας να τα αιφνιδιάσουν, περνώντας γρήγορα ανάμεσα στους πίδακες.
 

Οι συνθήκες καθαριότητας κι ασφάλειας είναι εμφανώς οι καλύτερες. Τα πάντα είναι προσεγμένα και λάμπουν κι οι επισκέπτες συναντούν σε κάθε σημείο φύλακες ασφαλείας, πεζούς ή με τα μικρά ανοιχτά αυτοκινητάκια τους.
 

Εύχομαι πολύ σύντομα να ολοκληρωθούν όλοι οι τομείς της μαρίνας με την ίδια επιτυχία και να δούμε ανάλογα έργα υποδομής και πολιτισμού και σε άλλες παράκτιες περιοχές της Κύπρου. Αυτό είναι η χαρά κάθε ανθρώπου της θάλασσας.
 

Όσο για μένα, ΖΗΛΕΥΩ!!! και πραγματικά λυπάμαι που η μεγάλη θαλάσσια διαδρομή από την Αθήνα ως την Κύπρο απαιτεί πάρα πολύ βενζίνη, με κόστος ιδιαίτερα υψηλό για τα εισοδήματά μας όπως έχουν διαμορφωθεί στα χρόνια της κρίσης. Αυτό κάνει δύσκολη την απόφαση να πάρουμε το φουσκωτό μας και να ταξιδέψουμε για μαρίνα Λεμεσού, όπως γίνονταν τα παλιά χρόνια.

Αισιοδοξώ όμως πως τα πράγματα θα βελτιωθούν και θα καταφέρουμε σύντομα αυτό το ταξίδι. Όποιος όμως μπορεί να προσπαθήσει και τώρα ένα ταξίδι ως τη νέα μαρίνα Λεμεσού, το προτείνω ανεπιφύλακτα με την πεποίθηση ότι κανείς δεν θα το μετανιώσει.