MENU
MENU

Μια βόλτα στις Σποράδες.

Κείμενο - φωτογραφίες : Δημήτρης Καραγεωργίου


 


Για κάτι τέτοιες εξορμήσεις, δεν χρειάζονται πολλά. Λίγο η πίεση των εξετάσεων – στα παιδιά μας – για εμένα και το Γιώργο, κάτι η επίσημη διακοπή σχέσεων με εξαρτημένη σχέση εργασίας – λέγε με συνταξιοδότηση για τον τρίτο της παρέας, Γιώργος και αυτός, συμφωνήσαμε πως λίγη θάλασσα στα μάτια μας μπροστά δεν θα έβλαπτε καθόλου. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Το … πλάνο, ήταν απλό. Δεν υπήρχε πλάνο. Ορίσαμε τη μέρα που μας βόλευε για να φύγουμε, ένα Σάββατο του περασμένου και βρεθήκαμε στον Άγιο Κωνσταντίνο προς το μεσημέρι. Εκεί, στο parking που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τη γλίστρα, την παλιά, γνώριμη γλίστρα, δίπλα στο κράσπεδο της παλιάς Εθνικής Οδού, έχει μεταφέρει το φουσκωτό του ο Γιώργος, έχοντας και ένα υπέροχο εξοχικό απέναντι, πάνω από τη Λιχάδα.
 

Μας πήρε περίπου μία ώρα, για να βρεθούμε στο νερό. Τακτοποίηση στα πράγματα, ανεφοδιασμός από το διπλανό – Shell – βενζινάδικο και 35 κόμβοι δρόμος με ρότα στα Λιχαδονήσια. Ο καιρός, καλύτερος δεν γινόταν. Το φουσκωτό μας, ένα Apache Rock 36, με δύο Suzuki 300 ίππων. Το σκάφος που ταξιδέψαμε στην Κωνσταντινούπολη στις αρχές του Γενάρη για τα Θεοφάνεια.
 

Λίγη μουσική, κουβεντούλα και χωρατά, μαζί με video και φωτογραφίες, γέμισαν τον χρόνο μας για δυόμιση περίπου ώρες, μέχρι να βγούμε στην Αλόννησο. Βρήκαμε ένα όρμο στην Περιστέρα και πήραμε το πρώτο μπάνιο. Μαζί πέσανε και τα πρώτα κρασάκια, τσίπουρα και συνακόλουθοι μεζέδες. Όλα, προσφορά του καταστήματος – Γιώργος. Η μεγάλη τέντα, μας πρόσφερε άφθονη σκιά, η μουσική μας ανέβαζε το κέφι. Δεν χρειάζονται πολλά για να περάσεις καλά. Καλή παρέα και λίγα σπίρτα.
 

Στην αρχή, προσεγγίσαμε στο Καλαμάκι, αλλά η επιμονή μυ να κοιμηθώ στο φουσκωτό, άλλαξε το αγκυροβόλιο και δέσαμε στη Στενή Βάλα. Νομίζω πως λίγοι δεν έχουν δέσει έστω και για λίγες ώρες εκεί. Εξαιρετικό μέρος, με πολλές … καλοκαιρινές ανέσεις. Οι δύο Γιώργηδες τακτοποιήθηκαν στα δωμάτια και εγώ στο φουσκωτό. Συνεννοηθήκαμε για να ανέβουμε στη Χώρα, που αξίζει οπωσδήποτε μια επίσκεψη, με τον Σπύρο, οδηγό ταξί, πολύ φιλικό και εξυπηρετικό. – τηλ. 6978881360.
 

Η διαδρομή, διαρκεί περίπου 20 λεπτά και χαρίζει εξαιρετικές εικόνες, τόσο πάνω από τη Στενή Βάλα, όσο και από τις διπλανές παραλίες. Η βόλτα στη Χώρα, δεν είναι μεγάλη, όμως αποκαλυπτική του πόσο έχει αλλάξει ο τόπος τα τελευταία χρόνια προς το καλύτερο. Μπορείτε να κάνετε και λίγα ψώνια με τοπικά προϊόντα και να απολαύσετε καφέ ή ποτό με εκπληκτική θέα. Τα περισσότερα εδεσματοπωλεία, βρίσκονται στον πεζόδρομο, όπου η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική.
 

Ανταμώσαμε στο τελευταίο εστιατόριο, στην άκρη του ντόκου. Έπειτα από κάποιο δισταγμό, δεχτήκαμε να μας μαγειρέψουν σκορπίνα με σάλτσα δικής τους έμπνευσης. Είχαν δίκιο. Χαλάλι η επιμονή. Εξαιρετικό πιάτο, όπου δεν θα πω περισσότερα. Αν βρεθείτε εκεί, αξίζει να δοκιμάσετε. Κατά τα λοιπά, περασμένα μεσάνυχτα, ύπνος και του δικαίου. Απολύτως … ακούνητος για εμένα.
 

Κυριακή γιορτή και σχόλη, αλλά εμείς πάνω στο φουσκωτό, κάναμε ξενάγηση στον δεύτερο Γιώργο της παρέας που δεν είχε ξαναπεράσει από τα μέρη. Βλέπετε σκάφος και σπίτι, τα διατηρεί στην Πάτμο. Και αφού κάναμε και ένα πέρασμα από το λιμάνι στη Σκόπελο, με την ίδια διαδικασία, μπανάκι αρόδου, κρασάκια, μεζέδες και λοιπά, φθάσαμε στο Κλήμα. Λίγο πριν από τη Γλώσσα. Μέρος καθαρό, με μικρή μαρίνα, παραλίες σχεδόν μέσα στον οικισμό και την απαραίτητη υποδομή ύπνου – φαγητού. Εγώ, σταθερά στο φουσκωτό.
 

Εδώ, δεν είχε σκορπίνα. Είχε καλό φαγητό, αλλά και την ατραξιόν που απρόσμενα μας προέκυψε, τον πατέρα του ιδιοκτήτη. Μ απίστευτο χιούμορ και διηγητική ικανότητα, στο τέλος μας φίλεψε και καρπούς από το μποστάνι του. Εκείνο το βράδυ, είχε άλλο χρώμα. Με πολύ γέλιο.
 

Λύσαμε κάβους την επόμενη, με ρότα για το Τρίκερι. Για τον καιρό, όπως διαβάζετε, ούτε λέξη. Ταξιδεύαμε με 35 και 40 κόμβους και βαριόμασταν. Περάσαμε ανοικτά από τον Κατηγιώργη, έξω από την Αγία Κυριακή και νωρίς το μεσημέρι δώσαμε … οδηγίες στους ανθρώπους που ειδοποιημένοι μας περίμεναν. Και συνεχίσαμε τη βόλτα μας.
 

Κάναμε κάμποσα μίλια μέσα στον Παγασητικό, ώσπου καταλήξαμε αρόδου σε ένα κόλπο της προτίμησης του Γιώργου. Διάφανα νερά, με πηγές μέσα στη θάλασσα, που άλλαζαν τη θερμοκρασία του νερού. Πήραμε το μπάνιο μας και το ρίξαμε πάλι στη γνωστή οινοτσιπουροποσία. Τα συνοδευτικά, δε λέγανε να τελειώσουν. Και προσπαθούσαμε φιλότιμα, είναι αλήθεια … Και αφού δεν τα καταφέρναμε, μετακινηθήκαμε προς το Τρίκερι. Τακτοποιήσαμε το φουσκωτό δίπλα στο μικρό ντόκο. Μετά τον καφέ, έκανα και μια βόλτα μέχρι το μοναστήρι. Η εκκλησία ήταν κλειστή, αλλά έκανα μια καλή περιήγηση στο προαύλιο. Όταν επέστρεψα, οι υπόλοιποι είχαν πάρει θέση μάχης. Ήταν και τα ψάρια φρέσκα …
 

Αυτή τη βραδιά, με έπεισαν να κοιμηθώ στο δωμάτιο. Τι το ήθελα. Το μισό βράδυ πάλευα με δύο κουνούπια. Απόκαμα και δεν ξέρω ποιος νίκησε. Το άλλο πρωί, το είδα.
 

Καφεδάκια νωχελικά και ρότα για Λιχαδονήσια. Εκεί, υπάρχει beach bar με ψάθινες ομπρέλες και ξαπλώστρες, που σερβίρει ακόμη και καραβίδες. Δέσαμε στο ντοκάκι του ιδιοκτήτη και πήραμε θέση στη σκιά. Η παρτίδα με τον άλλο Γιώργο στο τάβλι έμεινε στη μέση. Έχανα αλλά ισοφάρισα αν θυμάμαι καλά. Και δώσαμε όρκους αιώνιας διάθεσης να την ξανασυνεχίσουμε όποτε προκύψει. Λέμε τώρα.
 

Έχοντας και το σπίτι στην περιοχή, ο Γιώργος έχει κάνει καλά κουμάντα. Στο ντόκο, μας περίμενε άνθρωπος για το ρεμέντζο, μας έδωσε το αυτοκίνητο του για τις μετακινήσεις μας και υποσχέθηκε σπέσιαλ αστακομακαρονάδα, έστω και αν το μαγαζί του ήταν κλειστό. Εμείς ανεβήκαμε στο σπίτι, που όσο και αν χαζεύεις τη θέα δε θέλεις να φύγεις ποτέ. Μεσημεριανή σιέστα, σουλούπωμα και το βραδάκι κάθοδος στο γιαλό. Από εκείνο το τραπέζι, πέρα από το πολύ εγκάρδιο κλίμα και ατμόσφαιρα, θα μου μείνουν αξέχαστες οι γεύσεις. Όχι μόνο στο κυρίως πιάτο, αλλά ακόμη και στις … ελιές.
 

Η επιστροφή την επόμενη, έγινε με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μία οι εξαιρετικές αναμνήσεις που είχαμε, από την άλλη η επιστροφή στην καθημερινότητα. Το κλείσιμο στην μεγαλόπολη. Ο έτερος Γιώργος βέβαια, είχε το θέμα του, προσπαθώντας να συντονίσει κάποιες υποχρεώσεις και δρομολόγια για να φθάσει στην Πάτμο μια ώρα νωρίτερα. Εμείς απλά, θα περιμέναμε μέχρι την επόμενη έξοδο. Για εμένα, όπως θα διαβάσετε σύντομα, δεν άργησε πολύ και μάλιστα ήταν εντελώς ασυνήθιστη.
 

Αυτές οι λίγες ημέρες που περάσαμε στις Σποράδες, ήταν πραγματικά βάλσαμο και για τους τρεις μας. Εκπληκτικός καιρός, εξαιρετική παρέα, χωρίς απρόοπτα και δυσκολίες. Και θέλω, μέσα από αυτές τις γραμμές, να ευχαριστήσω το φίλο μου, γιατί χωρίς τη δική του παρότρυνση, θα είχα αρκεστεί στις περιγραφές.
 

Powered by Blog - Widget
Τα cookies είναι σημαντικά για την εύρυθμη λειτουργία του psarema-skafos.gr και για την βελτίωση της online εμπειρία σας.
Επιλέξτε «Αποδοχή» ή «Ρυθμίσεις» για να ορίσετε τις επιλογές σας.